Κούτσικος: Να γιατί ήρθε η ρήξη με τη Συμπαράταξη Λαρισαίων

Με μία μακροσκελή δήλωση που τιτλοφορείται “Να γιατί ήρθε η ρήξη με τη Συμπαράταξη Λαρισαίων” το μέλος της “Πράσινης Πόλης” που στήριξε τη “Συμπαράταξη Λαρισαίων” Κωνσταντίνος Κούτσικος, εξηγεί τους λόγους της μη συνέχισης της συνεργασίας με την παράταξη του κ. Καλογιάννη.

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Κούτσικου: “Ως ιδρυτικό και μέλος της Πράσινης πόλης υποστήριξα τη Συμπαράταξη Λαρισαίων των τριών αυτοδιοικητικών κινήσεων και απλών δημοτών για να φύγει ένα καθεστώς 15 χρόνων περίπου στα δημοτικά και σε αυτό ένοιωσα περήφανος. Ήμουν και εγώ ένας από τους πρώτους συνιδρυτές που υπογράψαμε τα κείμενα και εκφραστής της κίνησης ως υποψήφιος αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Ο δημαρχοκεντρισμός, η αλαζονεία της εξουσίας και οι δημότες στο περιθώριο καταπνίγει κάθε πρωτοβουλία και οι βασικές αρχές, η αξιοκρατία, η ανιδιοτέλεια, η ισονομία, η ισοπολιτεία, η άμεσο δημοκρατία πήγαν ίσως για κάποιους περίπατο.

Η «Συμπαράταξη Λαρισαίων» ίσως αποτέλεσε μια γνήσια αυτοδιοικητική παράταξη που εξέφραζε ευρεία κοινωνική πλειοψηφία στο Δήμο Λαρισαίων. Μια παράταξη που ψηφίστηκε και τέθηκε ως επικεφαλής της Συμπαράταξης Λαρισαίων ο εκλεκτός  Δήμαρχος από τη βάση για να μια πενταετία και μόνο. Φυσικά μετά τις εκλογές η Συμπαράταξη Λαρισαίων ήταν στα λόγια και δε λειτούργησε, όσο για την ψήφιση από τη βάση για εκλογή επικεφαλής του εκλεκτού  Δήμαρχου για τη νέα τετραετία πήγε χαμένη και αναξιοποίητη και έμεινε στα συρτάρια, κρίμα ένας θεσμός που έλαβε σάρκα και οστά και σε άλλους δήμους με τους  υποψήφιους Δημάρχους να ψηφίζονται από τη βάση…

Όταν λοιπόν ξεκινάς, με λόγο προγραμματικό , για μια νέα Δημοτική Αρχή με ζωντανή δημοκρατία, συμμετοχική, όχι μόνο πολιτική αλλά και κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και πολιτισμική.

Όταν θέλεις, ένα Νέο Μοντέλο Ανάπτυξης και Διοίκησης του Δήμου, που θα εργάζεται για:

• ανάπτυξη ουσιαστικών δομών κοινωνικής αλληλεγγύης.
• δημιουργία κυττάρων υπεράσπισης της δημοκρατίας,
• ισόρροπη και αειφορική ανάπτυξη,
• την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών,
• την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς,
• την αναβάθμιση του περιβάλλοντος και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής,
• την απόδοση των δημόσιων χώρων, ελεύθεροι και πράσινοι, στον πολίτη,
• έργα που θα συμβάλουν αποτελεσματικά για να καταστεί η πόλη ιδανικός τόπος κατοικίας, αλλά και ενεργό κύτταρο, με κοινωνική, οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα.

Όταν υπόσχεσαι για:

Συμμετοχή των δημοτών  – Διεύρυνση της Δημοκρατίας – οργάνωση του νέου Δήμου.

Αναβάθμιση του Δημοτικού Συμβουλίου, σε ένα όργανο όπου θα παράγεται πολιτική και θα σχεδιάζεται το μέλλον του δήμου.

Αναβάθμιση των Δημοτικών και Τοπικών Κοινοτήτων για την ενεργή συμμετοχή των πολιτών στη διοίκηση του δήμου με ισχυρούς  πυλώνες στην νέα τοπική εξουσία να είναι οι θεσμοί συμμετοχής των πολιτών και των φορέων.

Δημοτική Επιτροπή διαβούλευσης           συμμετοχική κατάρτιση του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος.

Τοπικά δημοψηφίσματα ως έκφραση της γνώμης της κοινωνίας των πολιτών.

Συμπαραστάτης του Δημότη και Λαρισαίου πολίτη.

Σε όλα τα παραπάνω δεν έγινε καμία ενέργεια για ουσιαστική αλλαγή για αυτά που κατηγορούσαμε, ούτε καν για κάποια βελτίωση για τα παρακάτω:

Το δημοτικό Συμβούλιο να λειτουργεί όπως λειτουργούσε.

Το δημαρχοκεντρικό μοντέλο  να παραμένει.

Τα τοπικά και κοινοτικά συμβούλια να μη λειτουργούν.

Καμία ενθάρρυνση για συμμετοχή των πολιτών.

Η δημοτική επιτροπή Διαβούλευσης, απλά μόνο συστήθηκε. Συνεδρίασε μία φορά, έκτοτε αγνοήθηκε και σήμερα ξεχάστηκε. Η συμμετοχική διαδικασία μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Το ότι μέχρι σήμερα δεν έγινε  ούτε ένα Τοπικό Δημοψήφισμα, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της Δημοτικής Αρχής, σημαίνει ότι στα πέντε αυτά χρόνια δε έγινε τίποτα το σημαντικό στον Δήμο μας.

Όταν όλα  τα αυτά δεν ξεχάστηκαν, απλά βόλεψαν. Βόλεψαν  στην εύκολη και επιθυμητή λήψη αποφάσεων και στην μη ρήξη του κατεστημένου.Το “κοινωνικό συμβόλαιο” είναι μια ιστορική φράση που την ακούμε προεκλογικά, αλλά είτε από φόβο είτε από άγνοια, κανείς δεν το επιχειρεί.

Όταν δεν γίνονται πλέον αυτά, άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη, λαϊκές απολογιστικές συνελεύσεις σε όλες τις δημοτικές και τοπικές κοινότητες , όταν δεν γίνεται  αναδιοργάνωση των υπηρεσιών, όταν ο κάθε πολίτης του Δήμου μας έχει να διηγηθεί την δική του εμπειρία από την συνδιαλλαγή του με τις υπηρεσίες του Δήμου.  Για παράδειγμα να πάρεις μια βεβαίωση πρώτης κατοικίας ή κάποιο άλλο χαρτί από το Δήμο, πρέπει να χάσεις ένα μεροκάματο, μπορεί και δύο. Με μια επίσκεψη στο ληξιαρχείο όμως, θα διαπιστώσει κανείς ότι σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου, οι υπάλληλοι είναι περισσότεροι από τους πελάτες.

Στη Λάρισα ίσως να ομορφαίνει το κέντρο αλλά φτωχαίνουν οι γειτονιές  από κάθε άποψη, ίσως να χάνεται και η ελπίδα των δημοτών.  Υποχωρεί ως πόλη ως γειτονιά και ως πρωτεύουσα της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Όσα μεγάλα λόγια και να ειπωθούν προεκλογικά, όσα έργα έγιναν καλοδεχούμενα κι αν ακουστούν ότι θα γίνουν, το πρόβλημα είναι στη λειτουργία της πόλης, στους αποτυχημένους τρόπους διοίκησης, στη μη συμμετοχή και στο ρόλο του πολίτη, τη μη στήριξη της γειτονιάς με το ακριβότερο εισιτήριο αστικής, τη μη συντήρηση των δρόμων, στον ελάχιστο φωτισμό  και πεζοδρομίων. Έτσι ο δημότης πλέον δείχνει την απογοήτευση, την επιφυλακτικότητα, την καχυποψία, το χαμηλό ηθικό του ενεργού δυναμικού της κοινωνίας που  κάποια στιγμή πρέπει να αναταχθεί.

Φυσικά τότε έρχεται η ρήξη με το πείραμα «Συμπαράταξη Λαρισαίων» μια γνήσια αυτοδιοικητική παράταξη που εξέφραζε ευρεία κοινωνική πλειοψηφία στο Δήμο Λαρισαίων από τη βάση. Ήμουν και εγώ ένας από τους πρώτους συνιδρυτές που υπογράψαμε τα κείμενα και εκφραστής της κίνησης ως υποψήφιος αλλά ως εδώ και μη παρέκει.  Ο δημαρχοκεντρισμός, η αλαζονεία της εξουσίας και οι δημότες στο περιθώριο καταπνίγει κάθε πρωτοβουλία και οι βασικές αρχές, η αξιοκρατία, η ανιδιοτέλεια, η ισονομία, η ισοπολιτεία, η άμεσο δημοκρατία πήγαν ίσως για κάποιους περίπατο.”