ΛΑΡΙΣΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
Γιώργος Δεληγιάννης: Η παραδοσιακή μουσική εκπέμπει ήθος και αξιοπρέπεια
Ο Γιώργος Δεληγιάννης, ο δάσκαλος της παραδοσιακής μουσικής, ήταν ο άνθρωπος που το 1987 ίδρυσε στην Λάρισα, την πρώτη δημοτική σχολή παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα, Τριάντα χρόνια μετά, και με αφορμή ένα αφιέρωμα της σχολής στους Νίκο και Κώστα Φιλιππίδη, τον επισκέπτομαι στην νέα του «φωλιά», στο κτίριο που του παραχώρησε ο δήμος στην Σκαρλάτου Σούτσου.
Εκεί, ανάμεσα σε γκάιντες και φλογέρες, τον βρίσκω να κάνει μάθημα με την κα. Λυδία Ντογκάρου. Δεν χάνω την ευκαιρία, και για εισαγωγή στην κουβέντα μας, ρωτάω την μαθήτρια, για ποιον λόγο επέλεξε να μάθει παραδοσιακή μουσική. «Μεγάλωσα με τέτοιους ρυθμούς ακουστικούς, σε μια οικογένεια όπου μικρό παιδάκι άκουγα τέτοια μουσική», μου λέει και γυρίζει να κοιτάξει τον δάσκαλό της, δίνοντας του την σκυτάλη των απαντήσεων…
Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου
Πως ξεκίνησαν όλα;
Τώρα με πας πολλά χρόνια πίσω… 1978. Βρισκόμουν στην Ουγγαρία. Εκεί ήρθα σε επαφή με το κλαρίνο. Ο ελληνισμός του εξωτερικού έχει μια διαφορετική σχέση με την παράδοση. Άλλωστε, τι είναι αυτό που μας κρατάει δεμένους σαν έθνος; Η γλώσσα, οι παραδόσεις και η εκκλησία. Στην Ουγγαρία φυσικά εκείνη την εποχή εκκλησία δεν υπήρχε (Σ.Σ: γελάει).
Το κλαρίνο όμως που άκουγα εκεί σαν ήχος δεν είχε σχέση με τον ήχο του κλαρίνου που έπαιζε ο Καρακώστας, ο Μαλλιάρας ή ο Χαλκιας. Αυτό ήταν κάτι που με εντυπωσίαζε.
Το 1980 λοιπόν βρέθηκα στη Ρόδο όπου και γνώρισα τον Φιλιππίδη, όντας αυτοδίδακτος στο παίξιμο του κλαρίνου.
Το 1987 πρότεινα στο δήμο Λαρισαίων τη δημιουργία της πρώτης σχολής παραδοσιακής μουσικής. Έβλεπα πως αν υπήρχε ένα χάσμα γενεών, αυτό θα μπορούσε να καλυφθεί με την διδασκαλία νέων ανθρώπων πάνω στην παραδοσιακή μουσική.
Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε η συνεργασία με τη Δόμνα Σαμίου, με την οποία εμφανιστήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής αλλά και στο Ηρώδειο, καθώς επίσης και με τον Σαββόπουλο, τον Λιόβα, την Κονιόρδου.
Τι σας έχει μείνει από όλη αυτή τη διαδρομή;
Το ό,τι μέσω των συναυλιών που δίναμε σε ολόκληρη την Ελλάδα, αποτελούσαμε το έναυσμα για να ξεκινήσει η λειτουργία και άλλων σχολών παραδοσιακής μουσικής.
Σήμερα;
Σήμερα, μετά από πολλές «περιπέτειες», βρισκόμαστε στο δικό μας χώρο, εδώ στη Σκαρλάτου Σούτσου, έναν χώρο που μας παραχώρησε η νυν δημοτική αρχή και την οποία ευχαριστώ θερμά. Αισθάνομαι μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια πως αρχίζω, ξανά, από την αρχή.
Πόσους μαθητές έχετε αυτή τη στιγμή στη Σχολή;
Περίπου 65 μαθητές.
Οι οποίοι τι διδάσκονται;
Υπάρχει ένα τμήμα για κλαρίνο, γκάιντα και φλογέρα. Ένα άλλο για λαούτο και ούτι. Ένα για κρουστά. Ένα για τραγούδι. Και ένα για προετοιμασία παιδιών στην παραδοσιακή μουσική.
Δηλώνετε αυτοδίδακτος, ενώ δίνετε τόσα πτυχία! Πως αισθάνεστε;
Υπέροχα! Πιστεύω πως η μουσική δεν μαθαίνεται με τα χαρτιά. Είναι εν πολλοίς ένα κληρονομικό χάρισμα.
Ταλέντο ή δουλειά;
Και τα δύο. Αν όμως δεν δουλέψεις τότε θα μείνεις μόνο με το ταλέντο, κάτι που δεν βοηθάει. Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονιών, όταν διαπιστώνουν την κλήση του παιδιού τους. Να τους πάνε στους ειδικούς για να μπορέσουν να την καλλιεργήσουν. Άλλωστε, όταν το χόμπι γίνεται επάγγελμα αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί.
Πως θα ορίζατε την παραδοσιακή μουσική;
Παράδοση σημαίνει πως κάτι παραδίνουμε στον επόμενο. Αυτό είναι η παραδοσιακή μουσική: η μετάδοση από γενιά σε γενιά της χωριάτικης λαϊκής παραδοσιακής μουσικής.
Όταν λέτε «χωριάτικη»;
Δεν είναι κακή λέξη, ούτε περικλείει κάποια αρνητική έννοια. Υπάρχουν οι χωριάτες και οι αστοί, που εκφράζονται μέσα από τη δική του μουσική ο καθένας. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως, έδωσε σε πολλούς ανθρώπους τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις μεγάλες αξίες του παραδοσιακού τραγουδιού.
Ποιες είναι αυτές οι αξίες;
Είναι η αξιοπρέπεια και το ήθος. Μιλάς για τη γυναίκα και λες «κοντούλα λεμονιά». Δεν είναι πανέμορφο; Στίχοι που εκπέμπουν ήθος και όχι «σκουπίδια» σαν τα σημερινά.
Γιατί σήμερα γράφονται σκουπίδια;
Η παράδοση δεν είναι μιας χρήσης. Τα τραγούδια πλάθονταν από ανθρώπους σε παρέες που δεν είχαν σκοπό να τα πουλήσουν για να βγάλουν χρήματα. Ήθελαν να εκφράσουν χαρές, λύπες και στεναχώριες. Το έκαναν για την ψυχή τους. Σήμερα όλα γίνονται για το κέρδος. Οι αλήθειες όμως κρύβονται μέσα στην παραδοσιακή μουσική.
Η κρίση έχει ωφελήσει την παραδοσιακή μουσική; Έχει κάνει τους ανθρώπους να κοιτάζουν πίσω, στις ρίζες τους;
Ισχύει αυτό νομίζω. Στην Ελλάδα ειδικά ο πλούτος είναι τεράστιος. Δεν είναι μόνο η μεγάλη ποικιλία μουσικής από περιοχή σε περιοχή, αλλά και από χωριό σε χωριό μέσα στην ίδια περιοχή! Αυτό δεν είναι κάτι που το συναντάς σε πολλές χώρες. Ο κόσμος έχει λοιπόν την δυνατότητα να βρει τα στοιχεία εκείνα στην παράδοση που θα τον κάνουν να αισθανθεί πιο άνετα με την ύπαρξή του.
Ευχαριστώ για την κουβέντα
Εγώ ευχαριστώ
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις