Γιώργος Παπαδόπουλος: Το Θέατρο των Οδοιπόρων είναι η ανάγκη του νέου Λαρισαίου ηθοποιού

Το Θέατρο των Οδοιπόρων έκανε την εμφάνιση του στη Λάρισα, το 2012, ένα χρόνο αφότου ο Γιώργος Παπαδόπουλος είχε επιστρέψει στη Λάρισα, μετά τις σπουδές στη Ρόδο και τους πρώτους έρωτες με το θεατρικό σανίδι στο ΔΗΠΕΘΕ Δωδεκανήσου και στην Αθήνα.

«Ήταν η ανάγκη που ένιωσα, η ανάγκη ενός νέου επαγγελματία να δρα συλλογικά και να δημιουργήσει ένα θέατρο για νέους ηθοποιούς», μου λέει ο ίδιος, ζητώντας τον να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αφορμή για την κουβέντα μας, ήταν η ανακοίνωση πως το Θέατρο των Οδοιπόρων δημιούργησε ένα δεύτερο τμήμα θεατρικού εργαστηρίου, το οποίο θα προσφέρει τα μαθήματα δωρεάν!

«Ήταν μια συνειδητή απόφαση, γνωρίζοντας πως η ενασχόληση με την μαγική τέχνη του θεάτρου και της υποκριτικής δεν είναι ένα ζήτημα απλό, αλλά μια βαθύτερη μορφή ψυχαγωγίας», μου λέει ο ίδιος, πίνοντας μια γουλιά, παγωμένο καφέ και μιλώντας ακατάπαυστα.

Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου

Ποιος είναι ο ιδιαίτερος λόγος για να ασχοληθεί κανείς με το θέατρο, επαγγελματικά;

Ο λόγος είναι διπλός. Κάνει καλό στην τέχνη του θεάτρου και επίσης και στον εαυτό του. Φυσικά, μιλάμε για ενασχόληση επαγγελματική, δηλαδή με κάποιες στοιχειώσεις γνώσεις επάνω στην θεατρολογία, την ορθοφωνία και την κινησιολογία στη σκηνή.

Αυτά που κάνετε στο Θεατρικό Εργαστήρι;

Ναι αυτά. Με επιρροή από τον Μπρεχτ και το θέατρο των φτωχών του Γκροτόφσκι…

Πολιτικό θέατρο…

Κάνουμε θέατρο, όχι για να διδάξουμε, αλλά για να πάρουμε το μήνυμα σπίτι μας και να το επεξεργαστούμε. Το κοινωνικό εμπεριέχεται στο πολιτικό.

Πως βρέθηκες πάνω στο σανίδι;

Από το Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών στη Ρόδο, όπου σπούδασα αρχαιολογία, πήρα μέρος στις εξετάσεις του υπουργείου Πολιτισμού και πέρασα στη δραματική σχολή, και μετά από μια τριετία στο Εργαστήρι της του ΔΗΠΕΘΕ Δωδεκανήσου, βρέθηκα στην κεντρική του σκηνή, ως ηθοποιός, μέχρι το 2011 που έκλεισε. Ήταν από τα πρώτα «θύματα» της κρίσης. Κατόπιν ήρθε η συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Σταθόπουλο, ο οποίος είναι και ο μέντορας μου…

Στη Λάρισα;

Στη Λάρισα, όπως κάνει κάθε νέος ηθοποιός που θέλει να πάρει μια ευκαιρία άφησα το βιογραφικό μου στο Θεσσαλικό Θέατρο. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τον μεγάλο μας θεατράνθρωπο, τον Κώστα Τσιάνο, στα «Ψηλά Βουνά» του Παπαντωνίου. Πραγματικά, χαίρομαι που το έζησα, χαίρομαι που επιλέχθηκα μέσα από ακρόαση και όχι με άλλους τρόπους. Χαίρομαι πολύ για τη συνεργασία μου με τον τεράστιο αυτό δάσκαλο!

Πες μου για τους ωραίους συνοδοιπόρους σου…

Φέτος βαδίζουμε την πέμπτη χρονιά. Συνάδερφοι με μεγαλύτερη εμπειρία έβαλαν το λιθαράκι τους. Παναγιώτης Μπάκας, Ζωή Μωραΐτη, Άκυς Μητσιούλης, Νάνσυ Σπετσιώτη, Χρυσούλα Χρίστου, Μαρία Ροκα, Έλενα Γκατζα, όλοι τους πέρασαν ως διδάσκοντες από το Θεατρικό Εργαστήρι Ενηλίκων. Η Έλενα Ψυρρα και η Δώρα Παπαδούλη στην ενδυματολογία, καθώς και πολλοί ακόμα καλλιτέχνες που στηρίζουν την φιλοσοφία του Εργαστηρίου. Θα μου επιτρέψεις όμως να κάνω και μια ειδική αναφορά στον Βαγγέλη Κολώνα, ο οποίος με επιλέγει, εδώ και δυο χρόνια, ως άμεσο συνεργάτη του στα μεγάλα μουσικοθεατρικά αφιερώματα που εμπνέεται και σκηνοθετεί για παγκόσμιους σημαντικούς καλλιτέχνες.

Τι είναι ο ηθοποιός;

Ηθοποιός είναι ένα πλάσμα που αισθάνεται άνετα μελετώντας τον ήρωά του στο σπίτι και στις ατελείωτες ώρες της πρόβας, με στόχο να τον αποδώσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Να εκφράσει πάνω στη σκηνή την αλήθεια του ήρωα. Φυσικά, όλη αυτή η διαδικασία μέσω της ανάγκης να αγαπάει το σανίδι, να αγαπάει το θέατρο.

Τι ετοιμάζετε το επόμενο διάστημα;

Μετά από πολλά χρόνια, στις 2 Μαρτίου κάνουμε μια πρεμιέρα, με εισιτήριο! Ανεβάζουμε το έργο «Το ασυνόδευτο» του Ανδρέα Φλουράκη και ο στόχος μας είναι να κριθούμε πολύ αυστηρά.

Καλή επιτυχία εύχομαι.

Ευχαριστώ πολύ.