Το νέο του βιβλίο «Γάλα Μαγνησίας» παρουσιάζει στη Λάρισα ο Κώστας Ακρίβος

Το νέο του βιβλίο «Γάλα Μαγνησίας» παρουσιάζει στη Λάρισα ο γνωστός συγγραφέας Κώστας Ακρίβος, την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου και ώρα 20:00 στο Κλίμαξ Καφέ – Λίντο Οργανισμός.

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Λευτέρης Παπαστεργίου, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση του συγγραφέα με το κοινό.

Η εκδήλωση γίνεται με την υποστήριξη των Εκδόσεων Μεταίχμιο, του βιβλιοπωλείου ΑΝΕΜΟΣ και της ηλεκτρονικής εφημερίδας onlarissa.gr

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Νεανικοί έρωτες, ποδόσφαιρο στις αλάνες, τσιγάρα στα κρυφά, φάρσες σε καθηγητές και συµµαθητές, πολιτικές ανησυχίες, σχέδια και όνειρα για το μέλλον είναι οι καθηµερινές έγνοιες µιας παρέας εφήβων που µεγαλώνουν εσώκλειστοι σ’ ένα εκκλησιαστικό οικοτροφείο του Βόλου της δεκαετίας του ’70.
Σε µια πόλη που καθρεφτίζεται στα νερά του παρελθόντος, σε µια χώρα που προσπαθεί σιγά σιγά να συνέλθει από τα σκοτάδια της δικτατορίας, ο κάθε άλλο παρά µεγαλόσωµος Αχιλλάκος, ο ψαροµούρης Μπράσκας, ο σωσίας του τραγουδιστή των Rolling Stones Μικ και ο αριστεροπόδαρος Ζερβής είναι έτοιμοι να ανοίξουν φτερά για τα ωραία χρόνια που έπονται, ώσπου ένα τραγικό περιστατικό έρχεται να σηµαδέψει τη ζωή τους.
Χρόνια αργότερα, οι ήρωες εξακολουθούν να βασανίζονται από αγωνιώδη ερωτήµατα σχετικά µ’ αυτό: Τι πραγματικά συνέβη; Έγιναν όλα έτσι όπως τα θυμούνται ή µήπως η µνήµη του καθενός άλλα γεγονότα τα εξωράισε και άλλα τα αλλοίωσε προς το χειρότερο; Μπορούµε να εµπιστευτούµε αποκλειστικά και µόνο τη δική µας µνήµη ή χρειαζόµαστε και τις µνήµες των φίλων µας για να µάθουµε την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή πονάει;

Δεν µπορούσε να ξεχάσει. Το µυαλό του όλα αυτά τα χρόνια ήταν καρφωµένο εκεί. Τις νύχτες έβλεπε εφιάλτες και τη µέρα είχε συνέχεια τη σκηνή µπρος στα µάτια του. Άκουγε φωνές. Γύριζε την πλάτη και πίσω του νόµιζε ότι φωνάζουν «Βοήθεια!». Στη µνήµη του δεν είχε ξεθωριάσει ούτε το πρόσωπο ούτε οι κινήσεις του. Τόσα χρόνια δεν είχαν σταθεί ικανά να νικήσουν µία και µόνο µέρα, τη Δευτέρα 9 Ιουνίου 1975. Το βλέµµα του, έτσι όπως σήκωσε τα µάτια, είχε µια σκοτεινιά που µε πάγωσε. Όµως βιάστηκα, τα χειρότερα δεν τα είχα ακόµη ακούσει. Την ώρα που σηκώθηκε είπε εκείνο που έµελλε να φέρει τούµπα το παρελθόν µου: «Κι αν θες να ξέρεις, εσύ φταις που πνίγηκε!»