Λευτέρης Παπαστεργίου

Ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις

Η χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα δεν ξεκαθάρισε απλά το ομιχλώδες πολιτικό τοπίο που είχε διαμορφωθεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα, αλλά αποτελεί και τον πρόλογο του νέου πολιτικού διηγήματος που σκοπεύει ο ίδιος να γράψει, με στόχο το πολιτικό του μέλλον.

Ο κ. Τσίπρας, χθες βράδυ, πέταξε, ουσιαστικά, το μπαλάκι στον συγκυβερνήτη του με όρους τηλεοπτικούς. Όσο κι αν αυτό αποτελεί μάλλον μια άκομψη διαδικασία, δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ήταν αποτέλεσμα μιας προγραμματικής συμφωνίας ανάμεσα στους δυο συνεταίρους της εξουσίας. Είχε επιβληθεί (και αυτή) με όρους τηλεοπτικούς, όταν μετά τις εκλογές του 2015 ο Πάνος Καμμένος είχε σπεύσει να ανέβει στην εξέδρα που μιλούσε ο Πρωθυπουργός, αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος, και σφιχταγκαλιασμένοι δεν άφησαν καμία αμφιβολία σε κανέναν για το ποια θα ήταν η επόμενη μέρα. Ήταν τότε που ο Πρωθυπουργός αρνήθηκε να επιλέξει άλλο κόμμα για μια κυβέρνηση συνεργασίας, συνεχίζοντας το μοτίβο της αποτυχημένης και καταστροφικής διαπραγμάτευσης.

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν, αδειάζοντας εν ψυχρώ όλα τα κυβερνητικά στελέχη που έσπευσαν τις τελευταίες μέρες να υποστηρίξουν δημόσια πως μια κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει το έργο της και με λιγότερους από 151 βουλευτές, έκανε αυτό που έπρεπε: ξεκαθάρισε πως αν ο Πάνος Καμμένος, την Παρασκευή, άρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, τότε ο ίδιος θα προσέλθει στη βουλή και θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Αν τη λάβει, μετά θα φέρει προς κύρωση τη συμφωνία των Πρεσπών.

Το μπαλάκι λοιπόν στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ –ο οποίος λίγες ώρες πριν την δημόσια τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού αναγκάστηκε σε αναδίπλωση μέσα στη βουλή για τα αντισταθμιστικά- ο οποίος θα πρέπει να αποφασίσει τι θα πράξει. Αν επιλέξει τη γνωστή του «κωλοτούμπα», στηρίζοντας την κυβέρνηση, αλλά καταψηφίζοντας τη συμφωνία των Πρεσπών, τότε η κυβέρνηση συνεχίζει κανονικά, αναλαμβάνοντας το ρίσκο του δημόσιου εξευτελισμού για μια ακόμη φορά. Αν ο ίδιος επιλέξει να άρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, τότε αναλαμβάνει το ρίσκο να μείνει χωρίς κόμμα, αφού είναι γνωστό πως τόσο οι σημερινοί υπουργοί που προέρχονται από τους ΑΝΕΛ, καθώς και κάποιοι βουλευτές δεν είναι σίγουρο πως θα τον ακολουθήσουν. Αν πάλι, επιλέξει να παραιτηθεί από το υπουργείο Άμυνας, καταψηφίζοντας την συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, επιλέγοντας έτσι να χτίσει ένα τελευταίο πολιτικό αφήγημα, αυτό επί της ουσίας ενδεχομένως να μην έχει για τον ίδιο κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αφού δεν είναι καθόλου σίγουρο πως τον δικό του δρόμο της παραίτησης από το υπουργείο, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι βουλευτές του που σήμερα μετέχουν στο υπουργικό συμβούλιο και που ενδεχομένως τα έχουν ήδη βρει με τον Πρωθυπουργό. Ταυτόχρονα ο Πάνος Καμμένος γνωρίζει από χθες βράδυ πως θα πρέπει να αντικρούσει την κατηγορία που θα τον συνοδεύει σε ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες, πως δηλαδή «έριξε νερό στον μύλο του Μητσοτάκη, διευκολύνοντας έτσι όσους πολεμούν την κυβέρνηση».

Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε βέβαιος –δεν θα μπορούσε βέβαια να κάνει αλλιώς- για δυο πράγματα: πρώτον, πως αν χρειαστεί τους 151 στη βουλή, θα τους βρει, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να υπονοήσει και ποιοι θα είναι αυτοί. Δεύτερον, πως η συμφωνία των Πρεσπών θα εγκριθεί γιατί αλλιώς «η χώρα κινδυνεύει να γίνει διεθνώς ρεζίλι».

Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα σκηνικό το οποίο ενδεχομένως μπορεί να καταλήξει στην αποσύνθεση τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων, πριν προηγηθούν οι εκλογές. Ανεξάρτητοι Έλληνες, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων μπορεί να αποτελέσουν κοινοβουλευτικό παρελθόν, με τον Αλέξη Τσίπρα να χρησιμοποιεί τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του ως το επόμενο στάδιο στη διαμόρφωση του εκλογικού του διλήμματος. Ο ίδιος έδειξε καθαρά από χθες ποιο θα είναι το αφήγημά του: «εγώ έβγαλα τη χώρα από τα μνημόνια, εγώ στηρίζω τους αδύναμους, εγώ έκλεισα το μεγάλο εθνικό θέμα. Οι άλλοι θα γυρίσουν τη χώρα στο κακό παρελθόν των μνημονίων». Το αφήγημα αυτό λογικά θα συνδυαστεί από μια πρώτη πολιτική κίνηση –μέσω του ανασχηματισμού- για τη διαμόρφωση μιας κεντροαριστερής, πλέον, ταυτότητας. Αφού θα έχει ξεμπερδέψει με τον Καμμένο θα προσπαθήσει να εκφράσει ο ίδιος την κεντροαριστερά, ακόμα και αν χρειαστεί, σε δεύτερο χρόνο, να ξεκαθαρίσει και το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η επισήμανση πως «και η Άνγκελα Μέρκελ πιστώνεται την επιτυχία της Ελλάδας» είναι μια απολύτως ξεκάθαρη στροφή προς αυτή την κατεύθυνση.

Αυτό που επιδιώκει ο Πρωθυπουργός είναι να αναμετρηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχοντας, προηγουμένως, θέσει το εαυτό του στη θέση του επικεφαλής του δεύτερου πόλου, θέτοντας το δικό του δίλλημα στους ψηφοφόρους, επιδιώκοντας να σφραγίσει την επιλογή του αυτή με το αποτέλεσμα των εκλογών, ακόμα και σε περίπτωση ήττας. Ταυτόχρονα, η δημόσια στήριξή του στο πρόσωπο του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου είναι το διαβατήριο που του επιτρέπει να προσεγγίζει, για λίγο καιρό ακόμα, τις δεξιές δυνάμεις που δεν μπορούν να συγχρωτιστούν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τα όσα συμβούν από δω και πέρα στο πολιτικό σκηνικό έχουν ήδη δρομολογηθεί με τις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα. Η συμφωνία των Πρεσπών καθίσταται ο νέος διαιρετικός πόλος του πολιτικού συστήματος, στον δρόμο προς την ισορρόπηση του εκκρεμούς, το οποίο αποσυντονίστηκε πλήρως μετά το 2012.

Λευτέρης Παπαστεργίου

 

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις