Η θυσία της πραγματικής ισότητας στον βωμό της διαφορετικότητας

Εάν ένα χαρακτηριστικό μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο για μια σύγχρονη και δημοκρατική χώρα,αυτό είναι η ίση αντιμετώπιση των πολιτών και η εφαρμογή ενός δίκαιου, ενιαίου και αποτελεσματικού νομοθετικού συστήματος. Είναι γεγονός πως η Ελλάδα, είναι μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα η οποία από την αρχή της ύπαρξης της ως γεωγραφική οντότητα, όχι απλά εφάρμοσε αλλά δημιούργησε μια πρώιμη μορφή της σημερινής δημοκρατίας. Το καθήκον μιας δημοκρατικής χώρας είναι η εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η ισονομία και η πλεύση προς μια πορεία που εγγυάται στην κοινωνία ευημερία και ανάπτυξη, μα η Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι ίσως έχασε την πυξίδα .

Αφορμή για να δοκιμάσει κάποιος την ισονομία και την δικαιοσύνη της χώρας αποτελεί η υπόθεση της μουσουλμάνας Μόλα Σάλι από την Κομοτηνή , η οποία έμεινε χήρα και έχασε τα τρία τέταρτα της κληρονομιάς από τον θανόντα σύζυγο της όταν τα ελληνικά δικαστήρια έκριναν άκυρη τη διαθήκη του, αναγνωρίζοντας την δικαιοδοσία ενός μουφτή να διευθετήσει τα κληρονομικά ζητήματα εφαρμόζοντας τον θρησκευτικό νόμο της Σαρία. Ύστερα από απόφαση του Αρείου Πάγου επισφραγίστηκε το 2015 η δικαιοδοσία του μουφτή με το σκεπτικό ότι ο θανών ήταν μουσουλμάνος. Την διαθήκη είχαν προσβάλει σε πρώτο βαθμό συγγενείς αίματος του θανόντος. Η προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο του Στρασβούργου, έγινε από την Μόλα Σάλι το 2014 από το οποίο και δικαιώθηκε.

Άμεση εκκρεμότητα, σύμφωνα με την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αποτελεί η συμβατότητα του ιερού μουσουλμανικού δικαίου όπως τον εφαρμόζει ο Μουφτής με την αρχή της ισότητας των φύλων και το συμφέρον του παιδιού. Η απόφαση αυτή δεν συνάδει ούτε με τις αρχές της δικαιοσύνης αλλά ούτε με τις αρχές της δημοκρατίας καθώς αφενός, προωθεί την εφαρμογή ενός θρησκευτικού νόμου έναντι του καθολικού που αφορά το όλον της κοινωνίας και αφετέρου δημιουργεί διακρίσεις και κατηγορίες πολιτών καταπατώντας την βασική αρχή της ίσης αντιμετώπισης των πολιτών.

Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη εδώ και αρκετά χρόνια με ένα νομοθετικό σύστημα το οποίο βρίθει από δυσνόητους και πολλές φορές αυτοαναιρούμενους νόμους. Η εφαρμογή του Ισλαμικού νόμου προς Έλληνες πολίτες της μουσουλμανικής μειονότητας περιπλέκει ακόμα περισσότερο την απονομή δικαιοσύνης και στερεί από τους συνανθρώπους μας το δικαίωμα της ίσης αντιμετώπισης καθώς πολλές φορές ούτε οι ίδιοι επιθυμούν να δικαστούν σύμφωνα με τον θρησκευτικό νόμο.

Η σημερινή κυβέρνηση, αδυνατεί να κατανοήσει την σοβαρότητα της κατάστασης θυσιάζοντας την πραγματική ισότητα στον βωμό της υποκριτικής αποδοχής της διαφορετικότητας. Η απόφαση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου μοιάζει τουλάχιστον επιπόλαιη αν όχι επικίνδυνη, καθώς με την παράλληλη εφαρμογή της Σαρίας αδυνατεί η ελληνική δικαιοσύνη να προστατεύσει κοινωνικές ομάδες οι οποίες φιμώνονται και παραγκωνίζονται συνειδητά.

Οι Έλληνες πολίτες αναλογιζόμενοι των ευθυνών της βαριάς ιστορίας τους, των βαθιών δημοκρατικών αισθημάτων που τους χαρακτηρίζουν και της ευρωπαϊκής ταυτότητάς τους είναι αναγκαίο να εκφράσουν τις ανησυχίες τους και να κρούσουν τον κώδονα του κινδύνου, ελπίζοντας πως θα αποτραπεί η αναγνώριση και εφαρμογή του νόμου της Σαρίας.

Μαρία Μπάτζιου / Διεθνολόγος, Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στη Διακυβέρνηση, European Law and Governance School