Επ’ αόριστον τρίωρες στάσεις εργασίας αποφάσισαν οι τραυματιοφορείς στο Πανεπιστημιακό – Διαμαρτύρονται για ελλείψεις προσωπικού

Με επαναλαμβανόμενες τρίωρες στάσεις εργασίαςκαι παραστάσεις διαμαρτυρίας στη ΔΥΠΕ από αύριο Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου από τις 11 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι, αντιδρούν οι τραυματιοφορείς στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, διαμαρτυρόμενοι για μία πρόσφατη μετακίνηση συναδέλφου τους από “νευραλγικό πόστο”, αλλά και για τη συνεχή αποδυνάμωση της ειδικότητας, που έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους και να κάνουν διπλοβάρδιες.

Συγκεκριμένα σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν πως “με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο μας με την άδικη αλλά και παράλογη απόφαση να μετακινηθεί συνάδελφός μας από ένα νευραλγικό πόστο που έχει ελλείψεις τις οποίες έχουμε γνωστοποιήσει εδώ και καιρό διαπιστώνουμε ένα καθεστώς εχθρικό ή τουλάχιστον ανεύθυνο από μέρους των διοικούντων του Νοσοκομείου μας .

Για ακόμη μια φορά ενώ γνώριζαν από εξαμήνου ότι υπάρχουν άτομα που θα φύγουν με σύνταξη ή με αδυναμία άσκησης του επαγγέλματός τους λόγω ασθένειας αλλά και μεταθέσεων (εδώ να επισημάνουμε επιτέλους ότι δεν κατηγορούμε τους συναδέλφους για το που θα πάνε, θεωρούμε ότι είναι δικαίωμά τους να επιτύχουν τους στόχους τους ,εφόσον είναι όλα νόμιμα και η υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να τους αντικαταστήσει έγκαιρα για να μην χρειαστεί απλώς να εφαρμόζει αλληλοκαλύψεις ), δεν φρόντισαν να προβλέψουν τις απώλειες και ταυτόχρονα έχουν και το θράσος να επιβάλλουν άμεση μετακίνηση συναδέλφων κάθε φορά από το ένα τμήμα στο άλλο με την φιλοσοφία του «βουλώνω τις τρύπες που άνοιξα».

Χρησιμοποιώντας ενέργειες μιας άλλης εποχής, επίτασης και αιφνιδιασμού, προσπαθούν να επιβάλλουν την τάξη αλλά τελικά όπως αποδεικνύεται και από την ιστορία μόνο πανικό δημιουργούν στους συναδέλφους του νοσοκομείου και αγανάκτηση την ώρα που τελούν απρόσκοπτα το έργο τους.

Η δουλειά βγαίνει από λιγότερα άτομα, οι βάρδιες δεν βγαίνουν.

Ήδη το ζούμε με τις διπλοβάρδιες, τα αλλότρια καθήκοντα κ.α. Κουραστήκαμε και να τα λέμε πλέον.

Κάθε φορά και κάτι άλλο συμβαίνει. Κουραστήκαμε πλέον. Και με τα λεφτά που παίρνουμε τι περιμένετε; Να σκύψουμε το κεφάλι και να συμμετέχουμε κάθε φορά στους παραλογισμούς σας; Εμείς δεν συμμετέχουμε και ούτε θα λυγίσουμε στις πιέσεις. Η ιστορία μας το έχει αποδείξει. Εμάς όσο και να θέλετε να μας διαιρέσετε δεν θα το καταφέρετε. Κι αν υπάρχουν κάποιοι από μας που τους ελέγχετε είναι λίγοι και θα τους τιμωρήσει ο θεός και η ιστορία. Ζητάμε άμεσα να λύσετε το πρόβλημα με οποιονδήποτε τρόπο. Και τον έχετε. Και απαιτούμε άμεσα να επανεξεταστούν όλες οι περιπτώσεις που αναγράφονται στα μισθολόγια ως τραυματιοφορείς και εκτελούν άλλα καθήκοντα. Ή τους μετακινείτε κανονικά στην θέση που είναι (αλλαγή ειδικότητας) ή τους φέρνετε πίσω.

Εμείς θα ζούμε στο δικό μας Παραμύθι. Και για μας θα είναι ευτυχές.

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας μικρός αριθμός από Μεταφορείς Ασθενιδίων σε έναν χρυσαφένιο εξωτερικά ,με μια μεγάλη ταμπέλα, αλλά κατάμαυρο στο εσωτερικό του Ασθενοκομείο, πάνω σε ένα λόφο γεμάτο από τομεάιδες,διοικωτικά,νάνους αλλά και πολλούς πρίγυπες που τους άρεσε όλη μέρα να τρώνε και να τρώνε…και να ζητάνε μόνο ασθενίδια. Είχαν πάθει βουλιμία από την αγάπη που έτρεφε η κοιλιά τους γιαυτά. Και απαιτούσαν μέρα και νύχτα από όλους να τους φέρνουν συνέχεια. Για ένα κομμάτι ψωμί. Στο τέλος για να τους ευχαριστήσουν τους έβαζαν στην σειρά και τους περνούσαν από ένα μαγικό καθρέπτη που έβλεπε τα πάντα για αυτούς. Και είχε μια μεγάλη δύναμη. Να τους μεταμορφώνει σε ότι τους χρειαζόταν .Ανάλογα με τα κέφια τους. Ήθελαν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Και δεν έφτανε αυτό. Καμιά φορά ξεχνούσαν και έτρωγαν και από αυτούς, με αποτέλεσμα να λιγοστεύουν .Τα χρόνια πολλά και πέρασαν. Παρόλο που έφερναν και κάποια άλλα όντα που έμοιαζαν μ αυτούς, τους δωδεκώτες, έμειναν λιγοστοί κουράστηκαν και επαναστάτησαν …Μαζί τους και οι δωδεκώτες. Δεν λύγισαν ούτε την μέρα που ήταν όλοι εναντίον τους. Και ήρθε η μέρα που …ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!”