Έβδομη εβδομάδα “Woody Allen” στο Just Winebar στη Λάρισα

Το πρότζεκτ “Just Food & Cinema” του “Just Winebar” κλείνει με το έβδομο και τελευταίο αφιέρωμα στο Woody Allen με μουσικές από τις ταινίες του, συνταγές που εμπνεύστηκε ο chef Ηλίας Τσικρίκης και την ταυτόχρονη προβολή κινηματογραφικών πλάνων.

Την Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου και ώρα 22:00, οι “Take Five”, Τσιλικόπουλος Δημήτρης (κιθάρα), Στέφανος Πάλας (κρουστά), Παπουλάκος Θωμάς (πιάνο) & Ρούλα Πίκουλα (φωνή) μας ταξιδεύουν σε μουσικές από τις ταινίες του.

Ο Woody Allen είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κωμικός, συγγραφέας και μουσικός. Ο μεγάλος όγκος των έργων και το εκφραστικό ύφος του τον κατέστησαν έναν από τους πιο διάσημους και δημιουργικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής.

Η κινηματογραφική του περσόνα αποτελεί την ενσάρκωση ενός Εβραίου διανοούμενου της Νέας Υόρκης: νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση του χιούμορ. Μετά τη Mia Farrow εποχή, ο Allen έχει αποκλίνει από το αντιπροσωπευτικό του στυλ, αποφεύγει τον εαυτό του ως πρωταγωνιστή και συχνά εγκαταλείπει το εβραϊκό νεοϋορκέζικο στυλ για αυτό που θεωρεί ως κοσμοπολίτικη Γηραιά Ευρώπη (Λονδίνο, Παρίσι, Βαρκελώνη και Ρώμη).

Ο Allen κάνει υπερβολική χρήση του φαγητού και των ποτών στις ταινίες του.
Επιλέγει ως εργαλείο το φαγητό για να τεθούν με χιούμορ τα απόλυτα ερωτήματα για τον άνθρωπο, τη ζωή και το σύμπαν και παράλληλα για να κάνει βαθιά και σοβαρά σχόλια σχετικά με την εβραϊκή αμερικανική κατάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Ο Άλεν σαρκάζει τις υψηλές αναλύσεις και εξισώνει τον χριστιανικό Παράδεισο και τον Θεό με το κινέζικο φαγητό, με την ατάκα “Είμαι Εβραίος. Εμείς δεν πιστεύουμε στον Παράδεισο”. ” Πού λοιπόν θα θέλατε να πάτε”; “Σε ένα κινέζικο εστιατόριο”. Deconstructing Harry (1997).

Οι ταινίες του Allen πριν από το 1990 ήδη αφθονούν με αξέχαστες εβραϊκές στιγμές και αναφορές για φαγητό: Η κεντρική ιδέα της πρώτης του σκηνοθετικής απόπειρας, What’s Up, Tiger Lily; (1966), εστιάζει στην προσπάθεια να βρεθεί η μυστική συνταγή για τη σαλάτα αυγών. Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν το σουρεαλιστικό σκηνικό της παιδικής ανάμνησης ενός Seder στο Sleeper (1973) που ξαναζωντανεύει, ενώ ο Miles (Allen) βρίσκεται σε μια κατάσταση ύπνωσης ήτα πιάτα κρέατος kosher στο Broadway Danny Rose (1984). Ακολουθεί η αντιπαράθεση νηστίσιμων (kosher) και μη φαγητών κατά τη διάρκεια του Yom Kippur στις Ημέρες Ραδιοφώνων (1987). Ο ίδιος ο Άλεν, αν και μεγάλωσε σε μια οικογένεια που έχει σεβόταν το kashrut (νόμους για τα kosher φαγητά), στην πορεία απόκλινε από τις επίσημες θρησκευτικές πρακτικές και τη θρησκευτική πίστη. Ωστόσο, η χρήση του φαγητού και του ποτού στις ταινίες του συνδέεται εγγενώς με την Εβραϊκή κουλτούρα καθώς και στη σχέση του εβραϊσμού με την ευρύτερη κοινωνία.