Το Παρίσι φλέγεται: Ένας Λαρισαίος που ζει και εργάζεται εκεί μιλάει στο onlarissa.gr για όλα όσα συμβαίνουν στην πόλη του φωτός

Του Λευτέρη Παπαστεργίου

Το Παρίσι φλέγεται… Η πρωτεύουσα της Γαλλίας βρίσκεται, για μια ακόμη φορά, στη μακραίωνη ιστορία της, στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επικαιρότητας, με την σκιά του «Γαλλικού Μάη» να πέφτει στους ώμους της, κάθε φορά που στήνονται οδοφράγματα και ξεσπά η μάχη με την εξουσία.

Αυτή τη φορά είναι τα «Κίτρινα Γιλέκα», ένα κίνημα που έβαλε φωτιά στους δρόμους του Παρισιού, κάνοντας τις πρωτεύουσες σε ολόκληρη την Ευρώπη να ταρακουνηθούν. Από τη μια το Brexit και η οικονομική αστάθεια της Ιταλίας και από την άλλη οι επικείμενες ευρωεκλογές, όπου αναμένεται νέα ενδυνάμωση των άκρων, συνθέτουν ένα εύφλεκτο σκηνικό, που με το κατάλληλο σπίρτο, θα μπορούσε, ενδεχομένως, να κάψει και την τελευταία ιδέα μια πραγματικής Ευρώπης των λαών, τουλάχιστον όπως την οραματίστηκαν οι μεγάλη ευρωπαίοι πολιτικοί του περασμένου αιώνα.

Τι ακριβώς συμβαίνει όμως στο Παρίσι; Μπορούμε να μιλήσουμε για την αρχή αλυσιδωτών εξελίξεων σε ολόκληρη την Ευρώπη; Ζητήσαμε από έναν Λαρισαίο που μένει μόνιμα και εργάζεται στην πόλη του Φωτός να μας περιγράψει την κατάσταση. Ο σύμβουλος επικοινωνίας Αποστόλης Παναγούλης γράφει:

Κίτρινα γιλέκα: πολιτικός συναγερμός

Γύρω του χτίστηκε ένας μύθος εξαιτίας της γρήγορης εξέλιξης του, παρά την έλλειψη εκλογικής εμπειρίας ενώ ο ίδιος περνούσε το μήνυμα ότι οι Γάλλοι τον θέλουν για την αλλαγή που ενσαρκώνει με το στυλ και τον τρόπο που ασκούσε την πολιτική. Ο Μακρόν κέρδισε μια μεγάλη νίκη πριν από 19 μήνες και πίστεψε ότι όσοι τον ψήφισαν είναι και οπαδοί του. Ο ίδιος δήλωνε πως το  κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο που θα ακολουθήσει θα είναι μία πολιτική ρήξης, πιστεύοντας ότι οι συνθήκες στη Γαλλία επιβάλλουν την υιοθέτηση πιο φιλελευθέρων πολιτικών απέναντι στην σοσιαλιστική- παράδοση που τότε έδειχνε ανίκανη να δώσει απαντήσεις. Στη σκέψη αυτή ότι δηλαδή οι Γάλλοι είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να ακολουθήσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές βρίσκεται πιστεύω ένα απ΄ τα λάθη του , τα αποτελέσματα του οποίου αντιμετωπίζει σήμερα.

Από πέρυσι κιόλας, σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Ipsos, 2 στους 5 Γάλλους εκδήλωσαν την ανησυχία τους για τις επιλογές του Μακρόν. Οι οπαδοί του Μελανσον σε ποσοστό 63% και της Λεπέν σε ποσοστό 86%. Αυτοί σήμερα βρίσκονται δίπλα στα κίτρινα γιλέκα.

Ένα άλλο εξίσου σημαντικό αίτιο αυτού που συμβαίνει σήμερα είναι η συμπεριφορά του Μακρόν. Σε πολλές από τις δημόσιες δηλώσεις του, από την αρχή της θητείας του, ήταν ήδη επιθετικός προς τους εργαζόμενους, χρησιμοποιώντας συχνά απαξιωτικές εκφράσεις που, χαλάρωναν σταθερά τους δεσμούς του με τον κόσμο και τον θύμωναν. Σήμερα σε πολλά από τα συνθήματα των κίτρινων γιλέκων υπάρχουν ειρωνικά σχόλια για τις δηλώσεις του αυτές όπως «ΟΚ Manu, διασχίζουμε το δρόμο” ως απάντηση στη φράση του «Περνάω το δρόμο, σας βρίσκω δουλειά”. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι ο πρόεδρος αυτός δεν τους καταλαβαίνει  και οι δηλώσεις του είναι εχθρικές απέναντι στην εργατική τάξη. Ζητούν κάποιοι να παραιτηθεί από πρόεδρος, μια που θεωρούν πως βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων εκφράζει την απόγνωση των ανθρώπων των αγροτικών περιοχών που δυσκολεύονται οικονομικά τις τελευταίες ημέρες του κάθε μήνα και νιώθουν αποκομμένοι από  μια κυβέρνηση τεχνοκρατική που δείχνει να μην τους καταλαβαίνει. Εκφράζει την αγωνία των χαμηλόμισθων, των ανέργων, των συνταξιούχων που δεν βλέπουν που πηγαίνουν αυτά που πληρώνουν και νιώθουν ότι οι φόροι επιβαρύνουν τελικά εκείνους που έχουν περισσότερο  ανάγκη τις κοινωνικές πολιτικές και όχι τις ανώτερες τάξεις.

Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων έδωσε έκφραση στο θυμό της περιφέρειας που μεγαλώνει εδώ και καιρό,  απέναντι στο «αλαζονικό» κέντρο που αδιαφορεί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το κίνημα ξεκίνησε σε αγροτικές περιοχές ή πόλεις μεσαίου μεγέθους με υποβαθμισμένες δημόσιες υπηρεσίες. Κι εδώ είναι μια ακόμα εξίσωση που πρέπει να λύσει ο Μακρόν, πως οι λιγότεροι φόροι που ζητούν τα κίτρινα γιλέκα θα επηρεάσουν τις έτσι κι αλλιώς   μειωμένες κοινωνικές δαπάνες στην περιφέρεια.

Ακούγοντας τις δηλώσεις ατόμων που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, δεν μπορείς να μη σταθείς στο ύφος των δηλώσεων και στην ένταση και των πράξεων τους. Θέλουν την αλλαγή αμέσως, συνταγματική αλλαγή, παραίτηση του προέδρου, οικονομικές διεκδικήσεις παντού. Εκτός από τα κακοποιά στοιχεία που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και κατέστρεψαν μνημεία και περιουσίες πολιτών στο Παρίσι και στις άλλες μεγάλες πόλεις, βλέποντας  την διαδήλωση καταλαβαίνεις ότι είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν σε όλα τα επίπεδα  και η προσφυγή στη βία μάλλον δικαιολογείται. Δύσκολο φυσικά να ξέρεις ποιος είναι αυτός που λέει ότι «σήμερα ήρθαμε με μάσκες για να γλυτώσουμε τα δακρυγόνα, θα έρθουμε όμως την επόμενη φορά με μέσα επίθεσης» αλλά είναι φανερό ότι η τιμή των καυσίμων δεν είναι η αιτία αυτού του ξεσηκωμού. Θα είναι ευχάριστο αν εκτονωθεί μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για πάγωμα των αποφάσεων, αλλά η διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται ακόμα, ενώ η αγωνία μεγαλώνει με αφορμή την “Acte4Paris” την αυριανή διαδήλωση και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.

Εκτιμάται ότι ενώ αρχικά  το κίνημα έδινε ευκαιρία στον Μελανσόν αλλά κυρίως στην Λεπέν να φύγουν απ’ την γωνία που τους οδήγησε ο Μακρόν, τελικά καμιά πολιτική παράταξη δεν κατάφερε να «καπελώσει» τις διαδηλώσεις. Έρευνες που έγιναν δείχνουν ότι τα ποσοστά της αντιπολίτευσης δεν βελτιώθηκαν μετά τα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου. Σταδιακά ο κόσμος που εμπλέκεται στο κίνημα μεγαλώνει, όπως οι φοιτητές που μπήκαν δυναμικά από την αρχή της εβδομάδας στις κινητοποιήσεις. Στην αρχή ήταν η τιμή των καυσίμων, μετά  ακολούθησε η λίστα με τα σαράντα δύο αιτήματα, ενώ όσο περνούν οι μέρες, προστίθενται νέα, όπως η μετανάστευση που κάποιοι επιχειρούν να προσθέσουν

Είμαστε στην παραμονή της αυριανής, πιο κρίσιμης διαδήλωσης και όλη η περιοχή γύρω από την Αψίδα, από το πρωί …ταμπουρώνεται. Η κυβέρνηση είναι σε άμυνα ενώ από την άλλη  τα κίτρινα γιλέκα διατηρούν σταθερή την υποστήριξη του κόσμου (σήμερα υπολογίζεται στο 68%).  Μια βιαστική απόφαση του Μακρόν για την προστασία του  περιβάλλοντος στάθηκε αρκετή για να απελευθερωθεί η οργή που τόσο καιρό κρατούσαν μέσα τους εκείνοι οι  Γάλλοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Παρίσι για να ζήσουν πιο οικονομικά περιφερειακά, πληρώνοντας όμως επιπλέον χρήματα για τις δαπανηρές μετακινήσεις τους, εκείνοι οι  Γάλλοι που αδυνατούν να ζήσουν αξιοπρεπώς τις τελευταίες μέρες του μήνα λόγω χαμηλού μισθού ή ανεργίας, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα στις κοινωνικές παροχές ως προς τα χρήματα που έχουν πληρώσει για την υψηλή κοινωνική τους ασφάλιση, εκείνοι που νιώθουν ότι ο πρόεδρος και η γαλλική οικονομική ελίτ που αντιπροσωπεύει, τους ειρωνεύονται και τους περιφρονούν.

Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων έχει έτσι κι αλλιώς μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον.

Η ένταση του υποχρεώνει τον Μακρόν, αντίθετα από τα σχέδια του, να προσαρμοστεί και να σχεδιάσει την πολιτική του σύμφωνα με μια ατζέντα που την ορίζουν πια άλλοι.

Η  δε μαζικότητα του κινήματος στέλνει ένα δυνατό μήνυμα στην γαλλική ελίτ ότι μάλλον δύσκολα θα απαλλαγεί.