Απειλεί ένας γάντζος την δημοκρατία;

Φέτος στολίσαμε νωρίς. Η σκόνη των έργων βιάστηκε να μετουσιωθεί σε πολύχρωμο φωτισμό ποικίλης μορφής και μεγέθους. Γιατί όχι άλλωστε , μιας και μιλάμε για εορταστική περίοδο και σε αντίθεση με την προεκλογική περίοδο , η εορταστική περίοδος είναι καλύτερη όταν είναι μακρά σε διάρκεια ( όσον αφορά στο φως καλό είναι να υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις) .

Μία νέα ιδέα που εφαρμόστηκε φέτος ήταν τα φωτιζόμενα ευμεγέθη (και καλόγουστα θα έλεγα) στολίδια που κρέμονται πάνω από τους πεζοδρόμους της πόλης από ένα σύρμα το οποίο διατηρείται τεντωμένο ανάμεσα σε αντικριστά κτήρια με τη βοήθεια γάντζων. Ένας γάντζος από τη μία, ένας από την άλλη . Το θέμα είναι πως η τοποθέτηση αυτού του γάντζου έγινε τρυπώντας την πρόσοψη του κτηρίου. Το πρόβλημα είναι πως δεν ερωτήθηκε κανείς στο κτήριο ,ούτε ενημερώθηκε ο διαχειριστής ,ούτε υπήρξε έστω κάποια έγγραφη κοινοποίηση για την συγκεκριμένη παρέμβαση , η οποία θυμίζω αφορά ιδιωτική περιουσία.

Ναι, αλλά κοιτάξτε πόσο όμορφος είναι ο δρόμος!

Κι αν είναι όμορφος αλλάζει κάτι; Δικαιολογείται η αυθαιρεσία λόγω του τελικού αισθητικού αποτελέσματος; Για ποιο λόγο και με ποιο σκεπτικό προέβη η Δημοτική Αρχή σε μία πράξη παρέμβασης σε ιδιωτικό χώρο χωρίς προηγουμένως να ζητήσει συναίνεση; Είναι η ανάγκη στολισμού της πόλης υπέρτερη των δικαιωμάτων του πολίτη πάνω στην ιδιωτική του περιουσία με τους όρους και τους περιορισμούς του νόμου φυσικά; Ή τέλος πάντων , εάν κρίνει ο Δήμος πως δικαιούται να προχωρήσει σε τέτοιου είδους παρέμβαση , δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να υπάρχει κοινοποίηση της απόφασης αυτής πριν εκτελεστεί , έτσι ώστε να υπάρχει περιθώριο αντίδρασης από την μεριά του πολίτη; Εδώ να σημειώσω πως δεν προδικάζω κανενός είδους αντίδραση ,θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ενθουσιώδης η υποδοχή μιας τέτοιας παρέμβασης. Στέκομαι στον τρόπο άσκησης της εξουσίας.

Τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή της χώρας έχει εμποτιστεί από μία αντίληψη άσκησης της εξουσίας με τέτοιο τρόπο που να τονίζεται πως ο ασκών την εξουσία αρέσκεται ιδίως στο να την κατέχει και δεν ανέχεται να αμφισβητείται . Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που επιλέγει να λαμβάνει τις αποφάσεις του ο Πρωθυπουργός , ο τρόπος που νομοθετεί ή που παρακάμπτει την νομοθετική διαδικασία ,ο τρόπος που λειτουργεί η εκτελεστική εξουσία και φυσικά ο τρόπος αντίδρασης σε όποιον έλεγχο ή κριτική. Η ασέβεια προς τους θεσμούς προκύπτει ακριβώς γιατί η πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση της κυβέρνησης στην ουσία της και στον πραγματικό της πυρήνα δεν υποστηρίζει τους θεσμούς,δεν έχει εμπεδωμένη την αντίληψη της φιλελεύθερης δημοκρατίας, δεν μπορεί να ενσωματώσει στην πλήρη διάστασή της την διάκριση των εξουσιών και τον γνήσιο σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη. Αντιθέτως ,αγκαλιάζει με σπουδή τον λαϊκισμό σε όλες τις εκφάνσεις του και τροφοδοτεί ο,τιδήποτε θα μπορούσε να προάγει αισθήματα πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης.

Ο γάντζος είναι ο μη σεβασμός στα δικαιώματα του πολίτη. Ο γάντζος είναι πολιτική . Μιλώντας για τοπική αυτοδιοίκηση πάντα αρεσκόμαστε να αναφέρουμε την ανεξαρτησία από τα κόμματα (καταθέτω την κομματική μου ταυτότητα ,λέει ο υποψήφιος για να καθησυχάσει τους καχύποπτους ψηφοφόρους) ,την αποκλειστική ενασχόληση με τα ζητήματα της πόλης , την περίφημη καθημερινότητα ,το Άγιο δισκοπότηρο ,το κλειδί που ξεκλειδώνει σαν πασπαρτού κάθε Δημαρχιακό Μέγαρο. Ξεχνάμε όμως την ουσία. Ξεχνάμε την πολιτική. Ξεχνάμε τον γάντζο . Σήμερα αυτό ,αύριο τι;

Θωμάς Δ. Ρετσιάνης / Μαιευτήρας-Γυναικολόγος