ΛΑΡΙΣΑΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

Σπύρος Καβαλλιεράτος: “Η Λάρισα δεν έχει αυτοπεποίθηση…”

Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου

Μπορεί να ήρθε στη Λάρισα πριν 18 χρόνια, ως «ερωτικός μετανάστης», όπως ο ίδιος δηλώνει, ωστόσο και η πόλη τον αισθάνεται Λαρισαίο και ο ίδιος αισθάνεται πως ζει σε μια ανοιχτή πόλη. «Δεν θα μπορούσε να είναι κάπως αλλιώς», σκέφτομαι. «Πως θα μπορούσε άλλωστε κανείς να ζήσει τον έρωτά του αν θεωρούσε πως βιώνει εμπόδια περιβάλλοντος; Θα είχε καταργηθεί ολόκληρη η έννοια…»

Ο Σπύρος Καβαλλιεράτος μου προκαλεί πολλές σκέψεις, μιλώντας μαζί του. Το σίγουρο είναι πως με την μουσική του προκαλεί περισσότερα συναισθήματα σε όλους αυτούς που επιλέγουν να τον ακούσουν. Κάθεται δίπλα μου, ένα μελαγχολικό πρωινό του Νοεμβρίου και με κύριο άξονα της μουσικής μιλάμε για πολλά και διάφορα, σε μια πόλη, που όπως διαπιστώνει και ο ίδιος, αλλάζει…

Τι δηλώνεις;

Είμαι μουσικός.

Ποια η διαφορά αυτών που δηλώνουν μουσικοί και αυτών που είναι;

Η έλλειψη αμφιβολίας. Αυτός που είναι πραγματικός μουσικός δεν έχει καμία αμφιβολία.

Είναι δηλαδή εσωτερική διεργασία

Ναι

Τι είναι μουσική;

Η μουσική είναι βαθιά ανάγκη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική. Η μουσική είναι παντού. Από τότε που αρχίζουμε να νιώθουμε την καρδιά της μητέρας μας και τη δική μας, αρχίζουμε να νιώθουμε και την ανάγκη της μουσικής. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της μουσικής. Από κει και πέρα, κάθε άνθρωπος, έχει διαφορετικό τρόπο εκλέπτυνσης αυτής της ρίζας. Όπως και κάθε πολιτισμός. Τη μουσική την συναντάμε σε όλες τις περιόδους της ανθρωπότητας, σε όλους τους πολιτισμούς.

Στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα έχουμε την πεποίθηση, αλλά όχι τη συνειδητοποίηση ότι είναι πρωταρχική ανάγκη. Μας αρέσει να συντηρούμε τον μύθο του «μουσικού λαού» και όχι να εξασκούμε αυτή μας την ανάγκη.

Όπως συμβαίνει δηλαδή σε τόσους άλλους τομείς στη χώρα αυτή…

Ακριβώς. Γενικότερα σαν λαός βολευόμαστε κατά κόρον με τους μύθους που ίδιοι πλάθουμε. Όταν χρειαστεί να απομυθοποιήσεις κάτι για να φτάσεις στην αλήθεια, αυτό πονάει. Θα πρέπει να ρίξεις τον εγωισμό σου και αυτό δεν είναι κάτι εύκολο.

Πως ξεκίνησες να μαθαίνεις μουσική;

Ξεκίνησα σχετικά αργά. Σε ηλικία 12-13 ετών. Από τότε βέβαια δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή πως θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου

Και πως συνέχισες;

Με σπουδές κλασσικής κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, παίζοντας, παράλληλα, τις νύχτες σε μαγαζιά. Εκείνη την περίοδο κάναμε πολλά πράγματα με τον Θοδωρή Κοτονιά. Μετά ήρθα στη Λάρισα, πριν δεκαοχτώ  χρόνια. Δούλεψα κι εδώ αρκετά, σε μουσικά σχολεία και τώρα διδάσκω στο Δημοτικό Ωδείο.

Στη Λάρισα πως βρέθηκες;

Ως ερωτικός μετανάστης…

Υπάρχει «καλή» και «κακή» μουσική;

Η κακή μουσική είναι ένα κατασκεύασμα. Σκέφτομαι το εξής παράδειγμα: υπάρχουν τα κακής ποιότητας πατατάκια, υπάρχουν και αυτά που είναι όντως από καλή πατάτα, τηγανισμένα σε καλό λάδι… Τα πρώτα είναι κατασκευασμένα.

Γιατί ο άνθρωπος να επιλέγει τα «κατασκευασμένα»;

Είναι πολλοί οι λόγοι. Παίζει ρόλο η παιδεία. Παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες. Το περιβάλλον σίγουρα. Αλλά, πρωτίστως, ο καθένας θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να ανοίξει τους ορίζοντες του για να βρει το καλό. Πλέον έχουμε πάψει να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας. Λειτουργούμε περισσότερο με τις παραισθήσεις. Η μικρή επανάσταση λοιπόν για τον καθένα θα ήταν να αρχίσει να εμπιστεύεται, και πάλι, τις αισθήσεις του.

Ποιο το όνειρό σου;

Να μην χρειάζεται να κάνω συμβιβασμούς στη δουλειά μου.

Ανοίγεις μεγάλο θέμα τώρα… Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο;

Εύκολο είναι νομίζω. Μιλάω για ανθρώπινα, απλά, πράγματα. Είναι εφικτά.

Εξαρτάται όμως και από τους άλλους αυτό…

Η μουσική, για να μιλήσω για μένα, πρέπει να σταματήσει να θεωρείται μόνο τρόπος διασκέδασης. Ο άλλος θα πρέπει να μάθει να κάθεται να ακούσει. Σε πιο μικρούς χώρους, έχοντας άμεση επαφή με τον μουσικό. Κάτι σαν αυτό που γινόταν στις μπουάτ, αλλά με τον τρόπο που ταιριάζει στη σημερινή εποχή.

Από τι χαρακτηρίζεται η σημερινή εποχή;

Από το κυνήγι της ψευδαίσθησης. Έχουμε εθιστεί με κάποιον τρόπο στο τρέξιμο και πολλές φορές χωρίς λόγο. Αυτή είναι και η ρίζα των ψυχικών ασθενειών, οι οποίες σημειώνουν σημαντική αύξηση στην εποχή μας. Επίσης, στο ότι χάνουμε τις ρίζες μας. Την παράδοσή μας. Έτσι ο άνθρωπος δεν αισθάνεται μέρος μιας συνέχειας, αλλά κάτι ξεκομμένο.

Ποιο είναι το επίπεδο της Λάρισας μουσικά;

Η Λάρισα μπορεί να μην έχει να επιδείξει μεγάλους συνθέτες, όπως ο Τσιτσάνης ή ο Καλδάρας για παράδειγμα στα Τρίκαλα. Όμως το Δημοτικό Ωδείο έβγαλε φουρνιά σπουδαίων μουσικών που διαπρέπουν και υπάρχουν άλλοι φορείς, όπως ο Μουσικός Σύλλογος και άλλες χορωδίες που έχουν βοηθήσει πολύ. Υπάρχει υψηλό επίπεδο προσφοράς στην πόλη. Από άποψη ζήτησης, ο κόσμος είναι ανοιχτός. Γενικά η πόλη δείχνει να είναι ανοιχτή. Εγώ για παράδειγμα δεν ένιωσα ποτέ ξένος στη Λάρισα. Για κάποιον λόγο απλά δεν έχει γίνει ακόμα το «πάντρεμα» της προσφοράς με τη ζήτηση.

Αισιοδοξείς πως θα γίνει αυτό;

Υπάρχουν περιθώρια για πολλά πράγματα στην πόλη. Γίνονται συνεχώς προσπάθειες και αυτό είναι θετικό. Ωστόσο πάντα χρειάζεται αναστοχασμός.

Ποια η αδυναμία της πόλης;

Η Λάρισα δεν έχει νομίζω αρκετή αυτοπεποίθηση. Ίσως επειδή δεν έχει κανείς ένα σημείο στην πόλη που να μπορεί να την δει ολόκληρη, σαν ολοκληρωμένη θέα, κι αυτό πιστεύω παίζει ρόλο στο συλλογικό υποσυνείδητο. Σου δίνει την αίσθηση πως ίσως και να μην υπάρχει στην πραγματικότητα! Επίσης έχουμε την τάση να υποτιμάμε τις δυνατότητες της πόλης. Όλα όσα γίνονται όμως τα τελευταία χρόνια, ακόμα και τα έργα που γίνονται αυτό τον καιρό στο κέντρο της, η ανάπλασή της δηλαδή, νομίζω πως θα παίξουν τον ρόλο τους και η πόλη θα ξεπεράσει αδυναμίες του παρελθόντος.

Ευχαριστώ πολύ

Εγώ ευχαριστώ.

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις