Το μεγάλο ταξίδι του Ματαρόα φωτίστηκε στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση που έγινε στο Χατζηγιάννειο (φωτο)

«Ματαρόα, η ιστορία του πλοίου της γυναίκας με τα μεγάλα μάτια» ήταν ο τίτλος της πολύ ενδιαφέρουσας εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Χατζηγιάννειο στη Λάρισα και διοργάνωσε το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας.

Ήταν 22 Δεκέμβρη του 1945, ένα χρόνο μετά τα δεκεμβριανά, όταν το Νεοζηλανδέζικο πλοίο Ματαρόα, που σημαίνει «η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια», ξεκίνησε το ταξίδι του μεταφέροντας στον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας τον ανθό της ελληνικής σκέψης, τέχνης και διανόησης. Ο απώτερος σκοπός ήταν αυτοί οι διακόσιοι Έλληνες να φτάσουν στο Παρίσι, ώστε να σπουδάσουν μα και να γλιτώσουν τις πολιτικές διώξεις, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν αριστεροί.

Ομιλήτριες στην εκδήλωση ήταν η Άννα Φιλίνη –  μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ αρχιτέκτων και ζωγράφος και η Βασιλική Λάζου – Διδάκτωρ Ιστορίας  -ΕΔΙΠ, ΑΠΘ. Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Πόλυ Κρημνιώτη. Χαιρετισμό απεύθυνε η  Χρύσα Βουλγαράκη, διευθύντρια του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας, -Γαλλική Πρεσβεία Ελλάδος.

Η Άννα Φιλίνι, η Άννυ Σαμαρά και η Βασιλική Λάζου πριν την έναρξη της εκδήλωσης

τόνισαν στο onlarissa.gr:

Η Άννα Φιλίνη –  μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ αρχιτέκτων και ζωγράφος, σημείωσε: «Θεωρώ πολύ σημαντικό που γίνεται και στη Λάρισα αυτή η εκδήλωση που έγινε και στην Αθήνα. Εδώ υπάρχει και ένα Γαλλικό Ινστιτούτο με την ιστορία που έχει. Το Ματαρόα είναι σημαντικό για τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, γιατί μ’αυτό ταξιδέψανε πολύ σημαντικοί άνθρωποι οι οποίοι σφραγίσανε την διανόηση της χώρας μας σε δύσκολα χρόνια αλλά και της Γαλλίας όπου διαπρέψανε, και της Ευρώπης βέβαια.

Παίξανε έναν σημαντικό ρόλο μέσα σε τρομερά δύσκολες συνθήκες, σωθήκανε μετά τον Δεκέμβρη με αυτό το πλοίο στο Παρίσι και εκεί αναπτύξανε πολύ σημαντική σκέψη, την φιλοσοφία, την ιστορία αλλά και τις τέχνες. Και ένας Λαρισαίος, ο Φιλόλαος Τλούπας δεν ταξίδεψε με το Ματαρόα βέβαια, καθώς πήγε 5 χρόνια αργότερα στο Παρίσι όμως είναι από αυτή την γενιά Ελλήνων οι οποίοι μπορέσανε να αναπτύξουν τις δυνάμεις τους εκείνη την εποχή. Ένας σημαντικός και αναγνωρισμένος γλύπτης στη Γαλλία και την Ελλάδα.Υπάρχουν αντίστοιχα και άλλοι γλύπτες και ζωγράφοι πολύ σημαντικοί».

Η Άννυ Σαμαρά μέλος της Νομαρχιακής ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας, τόνισε: «Γυρίζουμε τον χρόνο 73 χρόνια πίσω, τον Δεκέμβρη του 1945, το πλοίο ναυλώθηκε από τον Οκτάβιος Μερλιέ και μετέφερε 200 Έλληνες διανοούμενους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, μακριά από μια Ελλάδα που μετά από την κατοχή, ρημαγμένη, γνώριζε άσχημες μέρες. Ονόματα όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Αξελός και πολλοί άλλοι βρέθηκαν στο Ματαρόα, άνθρωποι που διέπρεψαν στην Ευρώπη μετέδωσαν το πνεύμα και τον πολιτισμό. Είναι μια ιστορία άγνωστη σε πολύ κόσμο, όπου θεωρούμε ότι οι πτυχές της ιστορίας που πραγματικά αποσιωπήθηκαν μετά τον εμφύλιο και σε μέρες που ο  φασισμός στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη σηκώνει κεφάλι, θα πρέπει πραγματικά να συστρατευτούμε καθώς κοινός μας τόπος είναι η αλήθεια της ιστορίας».

Η Βασιλική Λάζου Ιστορικός, διδάσκουσα στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, επισήμανε: «Δύο ζητήματα είναι αυτά στα οποία θα αναφερθώ στην εκδήλωση. Στον διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου  Οκτάβιο Μερλιέ και στο Διευθυντή Σπουδών , Ροζέ Μιλλιέξ και στον ρόλο που έπαιξαν στην υποτροφιάδα αυτή των Ελλήνων φοιτητών. Θα αναφερθώ στην αντιστασιακή τους δράση. Ήταν και οι δύο προοδευτικοί, δημοκράτες, συμμετείχαν στους Ελεύθερους Γάλλους και είναι αυτό το νήμα της αντίστασης που οδηγεί στην αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και τον ανθό της νεολαίας. Θα θίξω επίσης, το ποιες ήταν οι συνθήκες εκείνες που οδήγησαν στην μεγάλη έξοδο προς την Γαλλία. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση όπου το όραμα και η ελπίδα για μια καλύτερη ομαλή δημοκρατική ζωή ανατρέπεται από τα δεκεμβριανά.

Οι φυλακίσεις, οι διώξεις κλπ δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας, προάγγελο του εμφυλίου πολέμου. Γι’ αυτό αποφασίζουν αυτοί οι δύο Γάλλοι φιλέλληνες, να σώσουν κατά κάποιο τρόπο τον ανθό της ελληνικής νεολαίας και να του δώσουν την ευκαιρία να μορφωθεί και να εργαστεί απρόσκοπτα χωρίς την σκιά του εμφυλίου να βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους».

Αθανασία Παύλου