Πεθαίνοντας χωρίς φάρμακα στην Κίνα

Ο Τσεν Σιξιόνγκ είναι πατέρας ενός δεκάχρονου αγοριού που πάσχει από λευχαιμία. Η σύζυγός του τον εγκατέλειψε όταν ο μικρός ήταν τριών. Ο ίδιος δηλώνει ανήμπορος να βοηθήσει τον γιο του: «Συνήθως είμαι πολύ λυπημένος ώστε να μιλήσω για εκείνον. Δεν θέλω να μιλάω πια» λέει στη Σούι Λι Γούι, ανταποκρίτρια των «New York Times» στην Κίνα. Ο μικρός είναι ένας από τους χιλιάδες «πρόσφυγες καρκίνου», όπως ονομάζονται στην Κίνα όσοι δεν έχουν χρήματα για θεραπεία.

Ενας άλλος άνδρας, ο Ζανγκ Ζεζούν, έχει τη μητέρα του άρρωστη με καρκίνο του πνεύμονα. Η φαρμακευτική αγωγή είναι πανάκριβη και το προβληματικό σύστημα υγείας της χώρας δεν μπορεί να προσφέρει και πολλά. Ο άνδρας βάζει μια κίτρινη σκόνη άγνωστης προέλευσης πάνω σε ένα κομμάτι σαν φύλλο από άργυρο και το τοποθετεί σε μια ηλεκτρονική ζυγαριά. Βεβαιώνεται ότι η ποσότητα είναι η σωστή και έπειτα ρίχνει τη σκόνη μέσα σε μια κάψουλα: «Οταν φτιάχνεις φάρμακα στο σπίτι, οι μετρήσεις πρέπει να είναι ακριβείς» αναφέρει.

Αν και δεν διαθέτει καμία ιατροφαρμακευτική εμπειρία, για την ακρίβεια δεν έχει καμία γνώση να παρασκευάζει μόνος του φάρμακα, καταφεύγει σε αυτή τη λύση από απελπισία, γνωρίζοντας τους κινδύνους. Τα φάρμακα που φτιάχνει δεν έχουν την έγκριση των αρμόδιων αρχών της Κίνας. Αγοράζει τις πρώτες ύλες από το Ιnternet χωρίς καν να ξέρει αν είναι αυθεντικές. Δεν έχουμε δικαίωμα να επιλέξουμε κάτι άλλο, ελπίζουμε μόνο πως οι πωλητές έχουν συνείδηση» λέει.

Αυτή η λύση, το λαθρεμπόριο φαρμάκων δηλαδή, γεννήθηκε από αναγκαιότητα. Ο πληθυσμός της αχανούς χώρας τις τελευταίες δεκαετίες γερνάει περισσότερο, γεγονός που σημαίνει ότι ο αριθμός των ασθενών που πάσχουν από θανατηφόρες νόσους έχει μεγαλώσει και όσοι μπορούν να διαθέσουν χρήματα για την αγορά των φαρμάκων τους αποτελούν μειονότητα. Οσοι μάλιστα ζουν στις φτωχές επαρχίες της υπαίθρου έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους κατοίκους των πόλεων να πεθάνουν. Γιατί;

Το υποτυπώδες ασφαλιστικό σύστημα της Κίνας δεν μπορεί να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές των θεραπειών και των φαρμάκων και η κάλυψη εξαρτάται κυρίως από το πού ζει κάποιος. Στην ύπαιθρο, για παράδειγμα, εκατομμύρια Κινέζοι δεν έχουν καν πρόσβαση σε βασικά φάρμακα και αν την έχουν, εν τέλει, η θεραπευτική αγωγή που πρέπει να ακολουθήσουν μπορεί να τους οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή.

Για να παραμείνουν στη ζωή, πολλοί άνθρωποι που νοσούν, και οι οικογένειές τους φυσικά, επιλέγουν να παραβιάσουν τον νόμο. Η αγορά στο Διαδίκτυο είναι γεμάτη με παράνομες φαρμακευτικές ουσίες και ένας μεγάλος αριθμός εμπόρων στην Κίνα κάνει χρυσές δουλειές προμηθεύοντας με πλαστά σκευάσματα και πρώτες ύλες μια τεράστια αγορά με… άπειρη ζήτηση.

Το περασμένο καλοκαίρι η ταινία «Dying to survive» («Πεθαίνοντας για επιβίωση»), που έσπασε ταμεία, βασίστηκε στην πραγματική ιστορία ενός κινέζου ασθενούς που έπασχε από λευχαιμία και ο οποίος κατέληξε να εμπορεύεται λαθραία φάρμακα από την Ινδία για να σώσει τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.

Η ταινία έριξε φως στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια ασθενείς και ανάγκασε τον πρωθυπουργό Λι Κετσιάνγκ να λάβει μέτρα, αρχής γενομένης από τη μείωση των τιμών των φαρμάκων. Ηταν τουλάχιστον μια αρχή. «Η πρόκληση όμως είναι πραγματικά τεράστια» είπε στους «New York Times» ο  Ζου Ζουν, εκτελεστικός διευθυντής του Προγράμματος Συνεργασίας Υγειονομικής Περίθαλψης Ηνωμένων Πολιτειών – Κίνας. Ειρωνεία της τύχης; Λίγους μήνες αφότου μίλησε στην αμερικανική εφημερίδα, ο άνδρας πέθανε από καρκίνο.