Ο Λαρισαίος Γ. Καραβάνας και η νέα “Λέσχη Αντιλογίας”: Ας μάθουμε, επιτέλους, να συζητάμε…

Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου

«Στην Ελλάδα οφείλουμε πλέον να μάθουμε να συζητάμε. Να συνηθίσουμε στην ιδέα πως και η αντίθετη, στην δική μας, άποψη, μπορεί να έχει ισχυρά επιχειρήματα, τα οποία να εκφράζονται από σοβαρούς ανθρώπους». Ο Λαρισαίος μοριακός βιολόγος Γιώργος Καραβάνας, το όνομα του οποίου «παίζει» δυνατά για το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις ερχόμενες εκλογές, εξηγεί στο onlarissa.gr τι ήταν αυτό που το οδήγησε, μαζί με μια παρέα φίλων, να οργανώσουν έναν κύκλο διαλόγου για σειρά ζητημάτων που απασχολούν την επικαιρότητα μέσω μίας “Λέσχης Αντιλογίας”.

«Όλα ξεκίνησαν από τη συζήτηση μεταξύ φίλων. Η διαπίστωσή μας ήταν πως δεν έχουμε μάθει, ως κοινωνία, να συζητάμε μεταξύ μας, με έναν τρόπο που να οδηγεί σε συμπεράσματα, αναθεώρηση απόψεων, προβολή επιχειρημάτων, οργανωμένο αντίλογο. Η παρέα αυτή μετεξελίχθηκε σε ομάδα στο Facebook και πλέον αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την Λέσχη Αντιλογίας Λάρισας, σχεδιάζοντας μια σειρά συζητήσεων στην πόλη της Λάρισας, με θέματα που έτσι κι αλλιώς διχάζουν την ελληνική κοινωνία, με προσκεκλημένους όσο το δυνατόν επιφανέστερους ομιλητές», συνεχίζει ο κ. Καραβάνας.

«Αυτό που επιδιώκουμε είναι, όχι να καταλήγουμε σε ετυμηγορία επί του θέματος που κάθε φορά συζητείται, αλλά να συνηθίσουμε εμείς και το κοινό της Λάρισας στον καλό και δομημένο διάλογο. Στον διάλογο που διεξάγεται με επιχειρήματα κι όχι με κραυγές. Στον διάλογο που έχει συγκεκριμένους κανόνες, που γίνονται σεβαστοί απ’ όλους. Πεποίθησή μου είναι, ως εμπνευστής αυτής της προσπάθειας, πως αν δεν μάθουμε να μιλάμε μεταξύ μας, αν δεν μάθουμε να διαφωνούμε με εποικοδομητικό τρόπο και σεβασμό στην αντίθετη άποψη, αν δεν συνειδητοποιήσουμε πως η μοίρα μας είναι κοινή – ασχέτως πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων – μέσα στο κοινό μας καράβι που λέγεται Ελλάδα, δεν θα μπορέσουμε να πάμε μακριά», συμπληρώνει τη σκέψη του ο κ. Καραβάνας, ενώ τον ρωτάω και για τη δύναμη των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, που πλέον αποτελούν μια νέα πραγματικότητα. «Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης βοηθάνε στο διάλογο. Ο διάλογος γίνεται γραπτά, μπορεί να συμμετάσχει ο καθένας, απαιτείται τεκμηρίωση, ενώ γίνεται, εκ των πραγμάτων, και αξιολόγηση των πηγών».

«Ο πρόσφατος ξυλοδαρμός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η ακραία διαδικτυακή διαμάχη με αφορμή την απόπειρα ληστείας ενός μαγαζιού και ο απόλυτος διχασμός των Ελλήνων σχεδόν σε κάθε θέμα της επικαιρότητας, δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αδυναμία μας ως κοινωνία, να συζητούμε νηφάλια και να καταλήγουμε σε ένα ελάχιστο κοινών συμπερασμάτων. Βασική αιτία βεβαίως είναι η παιδεία που λαμβάνουν τα παιδιά μας στο σχολείο – μια παιδεία όπου ο μαθητής ασκείται συνήθως ατομικά, χωρίς να διδάσκεται ή να ενθαρρύνεται να συνεργάζεται και να συνδιαλέγεται με τους συμμαθητές του. Αιτία επίσης, η «παιδεία» που λαμβάνουν οι μεγαλύτεροι, παρακολουθώντας πολιτικούς να «σκοτώνονται» στα τηλεπαράθυρα, χωρίς ποτέ να καταλήγουν σε συμπέρασμα ή έστω να τηρούν τους κανόνες ευγένειας αλλά και λογικής.

Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και στα πανεπιστήμια της χώρας, τους ναούς υποτίθεται της γνώσης και της επιστήμης, οι διάφορες φοιτητικές παρατάξεις αδυνατούν να συμφωνήσουν ακόμα και στο αποτέλεσμα της καταμέτρησης των ψήφων στις φοιτητικές εκλογές! Έχουμε συνηθίσει όλοι να ζούμε ο καθένας με τη δική του «αλήθεια», χωρίς ποτέ να θέλουμε ή να αναγκαζόμαστε να τη βάλουμε δίπλα στις «αλήθειες» των άλλων, για να τη συγκρίνουμε και να τη δοκιμάσουμε. Αντιπαθούμε τη διάψευση, τρέμουμε στην ιδέα να αναγκαστούμε να παραδεχθούμε ότι έχουμε λάθος. Έτσι, όταν φορείς διαφορετικών απόψεων βρίσκονται εν τοις πράγμασι σε κάποια αναγκαστική αντιπαράθεση, δεν τους μένει άλλος τρόπος επίλυσης της διαφοράς, παρά μόνο η βία: λεκτική ή και σωματική κάποιες φορές», εξηγεί ο κ. Καραβάνας.

Στην ερώτησή μου για το προσωπικό του κίνητρο, πίσω από όλη αυτή την προσπάθεια, που ξεκινάει την Δευτέρα, μου απαντά: «Η ενασχόλησή μου με τα κοινά έχει έναν ιεραποστολικό χαρακτήρα. Θέλω να συμμετέχω χωρίς να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Θέλω να είμαι σε θέση να λέω πως εγώ το πάλεψα. Το προσπάθησα. Ίσως, αν δεν τα καταφέρω, το παράδειγμά μου να βοηθήσει κάποιον άλλον να πετύχει αυτά που ίσως να μην καταφέρω εγώ».

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Για όλα τα παραπάνω, οργανώθηκαν ήδη οι πρώτες τρεις συζητήσεις για φέτος, οι οποίες και είναι οι εξής:

• Συζήτηση 1^η. Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, ώρα 7:15 μ.μ., Δημόσια Βιβλιοθήκη Λάρισας. Θέμα: «Δικαίωμα στην ευθανασία. Υπέρ ή Κατά;». Ομιλητές: Χρήστος Κίττας, τ. Πρύτανης και Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πατέρας Νικηφόρος Κοντογιάννης, Αρχιμανδρίτης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη Βιολογία (ομάδα κατά) και Γεώργιος Βαιλόπολος, Ααπλ. Καθηγητής Αιματολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και Θεόδωρος Τόνας, δικηγόρος, μέλος της ΔΕ του κόμματος ΔΡΑΣΗ.
• Συζήτηση 2^η. Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, ώρα 7:15 μ.μ., Δημόσια Βιβλιοθήκη Λάρισας. Θέμα: «Ελευθερία του λόγου. Πρέπει να έχει όρια; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά;». Ομιλητές: Τάσος Αβραντίνης, Δικηγόρος, μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών και τ. Αντιδήμαρχος στο δήμο Αθηναίων, και Γιάννης Σιούλας, Νομικός και Δημοσιογράφος στο δημοτικό ραδιόφωνο Λάρισας, εκπρ. Τύπου του Δήμου Λαρισαίων.
• Συζήτηση 3^η. Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, ώρα 7:15 μ.μ., Δημόσια Βιβλιοθήκη Λάρισας. Θέμα: «Τελικά η τεχνολογία έκανε τον κόσμο καλύτερο ή χειρότερο;». Ομιλητές: Θοδωρής Σκυλακάκης, τ. Ευρωβουλευτής και Πρόεδρος του κόμματος ΔΡΑΣΗ, και πατέρας Βησσαρίων Αγορίτσας, κληρικός με σπουδές στην Πληροφορική.

Μετά από κάθε συζήτηση θα ακολουθούν ερωτήσεις και διάλογος με το κοινό. Για τις εκδηλώσεις μας δεν θα σταλούν ατομικές προσκλήσεις και δεν θα δεσμευθούν θέσεις για επισήμους: είναι όλοι τους, όπως και κάθε άλλος Λαρισαίος πολίτης, ευπρόσδεκτοι!