Το κακό όνειρο του Απόστολου Καλογιάννη

Του Λευτέρη Παπαστεργίου

Ο δήμαρχος Λαρισαίων, κάθιδρος και λαχανιασμένος, τινάχτηκε από το κρεβάτι του. Δεν είχε περάσει παρά μόνο λίγη ώρα από τότε που είδε στον ύπνο του πως είχε τελειώσει μια ακόμη μεγάλη πορεία, από τον Τύρναβο μέχρι τη Λάρισα.

«Η Λάρισα δεν είναι προτεκτοράτο. Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ». Το γνωστό σύνθημα δονούσε την κεντρική οδική αρτηρία που ενώνει την κωμόπολη με τις αριστερές καταβολές με την πρωτεύουσα του νομού. Στην κεφαλή της πορείας ο Αριστείδης Λαμπρούλης, χωμένος μέσα στο γούνινο παλτό του, φορώντας το χαρακτηριστικό του καπέλο. Πιο πίσω του ο Καλογιάννης, ο Αλέξης Μπατζανούλης και άλλοι σύντροφοι από τα παλιά, τους οποίους είχε καιρό να συναντήσει ο δήμαρχος Λαρισαίων.

Η πορεία ενάντια στις «βάσεις του θανάτου» ήταν επιβεβλημένη, όχι μόνο εξαιτίας των στέρεων ιδεολογικών πεποιθήσεων, αλλά και γιατί θα έπρεπε να διαχωριστεί η αριστερά από την ρητορική του Ανδρέα, ο οποίος είχε έρθει να καπηλευτεί, με τρόπο μοναδικό, όλα τα χαμένα συνθήματα και να δώσει σάρκα και οστά στους μύχιους πόθους μιας μεγάλης κατηγορίας πολιτών, που έβλεπαν για χρόνια τα τρένα να περνούν…

Το όνειρο ήταν αγχωτικό.

Περπατούσαν, περπατούσαν, αλλά ο δρόμος δεν τελείωνε. Ένωναν κάπου κάπου τις φωνές τους με εκείνες των νεαρών αγωνιστών που έβραζε το αίμα τους. Τους κοιτούσαν περήφανοι γιατί έβλεπαν πως το κίνημα έχει συνέχεια. Θα ερχόταν κάποια στιγμή η ώρα της δικαίωσης.

Ο δήμαρχος Λαρισαίων, ήπιε μια γουλιά κρύο νερό, και αναλογίστηκε την εικόνα. Χαμογέλασε πικρά. Ποιος να το φανταζόταν, άραγε, ότι θα έρθει μια ώρα που η «δικαίωση» των αγώνων της αριστεράς, θα περνούσε μέσα από τη στήριξη του Πάνου Καμμένου; Ποιος θα πίστευε πως όλοι όσοι περπάτησαν τον δρόμο από τον Τύρναβο μέχρι τη Λάρισα, βροντοφωνάζοντας «Φονιάδες των Λαών, Αμερικάνοι», θα διάβαζαν την πρόταση του υπουργού Εθνικής Άμυνας της αριστερής κυβέρνησης, για πιο πολλές και μόνιμες στρατιωτικές βάσεις στην χώρα, με τη Λάρισα να πρωταγωνιστεί;

Αυτές και άλλες, παρόμοιες, σκέψεις, διέκοψαν για τα καλά τον ύπνο του δημάρχου. Σε λίγο θα ξημέρωνε. Τα έργα στην πόλη δεν μπορούν να περιμένουν. Σε λίγο θα αναχωρούσε για το γραφείο του.