Απόστολος Ράιδος

Αν ήταν το δικό σου παιδί, θα χειροκροτούσες φίλε μου προοδευτικέ ΣΥΡΙΖΑίε;

Η είδηση της – με συνοπτικές διαδικασίες – μεταγωγής του κατά συρροή αμετανόητου δολοφόνου Κουφοντίνα στις αγροτικές φυλακές της Κασσαβέτειας, ήρθε να δέσει ως το κερασάκι σε μία τούρτα με πολλά και διάφορα καλούδια, αλλά πάντα βασικό συστατικό το χαριεντισμό του υπάρχοντος καθεστώτος με στοιχεία που κατά το παρελθόν υπονόμευσαν ή επιχείρησαν να υπονομεύσουν τη δημοκρατία, σκότωσαν ή επιχείρησαν να σκοτώσουν δεκάδες αθώους ανθρώπους στο όνομα μίας δήθεν δικής τους μοναδικής αλήθειας.

Έχω την εντύπωση πως τα χειροκροτήματα κατά την πρώτη άδεια του, αλλά και στις άλλες που ακολούθησαν για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ήταν απλά μία ξεδιάντροπη προειδοποίηση για το τι ακόμη μπορεί να έλθει ως συμφορά στην κεφαλή τούτης της δύσμοιρης και πολυτάραχης χώρας.

Η δε μόδα ενός ακραίου επαναστατισμού – άλλοτε αριστερόστροφου κι άλλοτε δεξιόστροφου – που μαζί με τα ξερά του κοινωνικοπολιτικού μας μοντέλου, απειλεί να κάψει και τα χλωρά των θεμελιωδών αρχών του συντάγματός μας, βρίσκει ευήκοα ώτα σ’ όλους εκείνους που αμαθώς ή ημιμαθώς, έχουν αναγάγει σε μοντέρνο ήρωα, έναν κοινό δολοφόνο.

Γιατί θεωρώ σχεδόν βέβαιο πως αγνοούν ότι στον κύριο Κουφοντίνα, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για συνολικά 200 αδικήματα σε 84 ενέργειες, μεταξύ των οποίων και για ανθρωποκτονίες, που διέπραξε ως μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης, από τις αρχές του 1983.

Μεταξύ άλλων, κατηγορήθηκε για τις εξής δολοφονίες:

21 Φεβρουαρίου 1985: Νίκος Μομφεράτος, εκδότης της Απογευματινής

21 Φεβρουαρίου 1985: Παναγιώτης Ρουσέτης, οδηγός του Νίκου Μομφεράτου

8 Απριλίου 1986: Δημήτρης Αγγελόπουλος, βιομήχανος, πρόεδρος της Χαλυβουργικής

1η Μαρτίου 1988: Αλ. Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, επιχειρηματίας

28 Ιουνίου 1988: Ουίλιαμ Νορντίν, πλοίαρχος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και Ακόλουθος Αμύνης της αμερικανικής πρεσβείας

26 Σεπτεμβρίου 1989: Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της ΝΔ

12 Μαρτίου του 1991: Ρόναλντ Στιούαρτ, λοχίας της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας

7 Οκτωβρίου 1991: Τσετίν Γιοργκού, Τούρκος διπλωμάτης

14 Ιουλίου 1992: Αθανάσιος Αξαρλιάν, φοιτητής (κατά την απόπειρα δολοφονίας του τότε υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά)

24 Ιανουαρίου 1994: Μιχάλης Βρανόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη

4 Ιουλίου 1994: Ομέρ Σιπαχίογλου, Τούρκος διπλωμάτης

28 Μαΐου του 1997: Κώστας Περατικός, εφοπλιστής

8 Ιουνίου 2000: Στίβεν Σόντερς, ταξίαρχος και στρατιωτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας.

Και το ερώτημα είναι ένα για όλους εκείνους τους επικροτητές και κυρίως για τους προερχόμενους από τους κόλπους της κυβέρνησης, υποστηρικτές αυτής της επικίνδυνης για τη δημοκρατία και την κοινωνία συμπεριφορας, στο όνομα της “νομότυπης διαδικασίας”:

Αν ο Αξαρλιάν ήταν το παιδί σου προοδευτικέ μου ΣΥΡΙΖΑίε, σήμερα θα επικροτούσες τη δημοκρατική και θεσμική εκτροπή με φόντο τον κατά συρροή δολοφόνο;

Αν το παιδί σου ήταν τρία μέτρα κάτω από τη γη, θα μιλούσες για νομότυπη μεταγωγή;

Και το μήνυμα που εκπέμπεται στην κοινωνία ποιο είναι; Σκοτώστε δεκάδες υπό τη σημαία οιασδήποτε ιδεολογίας κι εμείς εδώ είμαστε να ξεπλύνουμε το αίμα από τα χέρια σου;

Εύχομαι σε όλους εσάς τους προοδευτικούς, να μη συμβεί ποτέ σε δικό σας άνθρωπο. Ή αν συμβεί, ω, μη γένοιτο, να βρείτε το σθένος να τον χειροκροτείτε ακόμη κάθε που παίρνει άδεια ή όταν αποφυλακιστεί (γιατί εκεί καταφανέστατα το πάτε…)

Απόστολος Ράιδος

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις
Ετικέτες