Ανοχύρωτες πολιτείες…

Τα όσα είπε πρόσφατα, εντός της αιθούσης του Δημοτικού Συμβουλίου, ο εκτελών χρέη Δημάρχου Γιώργος Σούλτης, πως δηλαδή η Λάρισα δεν διαθέτει οργανωμένα και αποτελεσματικά σχέδια αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, δεν ήταν, σε καμία περίπτωση κεραυνός αν αιθρία. Ήταν η απεικόνιση της πραγματικότητας, μια πραγματικότητα θλιβερή, αλλά τόσο αληθινή.

Σίγουρα η Λάρισα δεν κινδυνεύει από πυρκαγιά, αφού, όπως υποστήριξε σε δηλώσεις του ο κ.Καλογιάννης, σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τους πολίτες, δεν περιβάλλεται από κάποιο δάσος. Τα συστήματα κατάσβεσης στην πόλη είναι ελεγμένα και η Πυροσβεστική Υπηρεσία μπορεί να τα χρησιμοποιήσει, όπως συνέβη πρόσφατα, στη φωτιά που άρπαξε το κτίριο που φιλοξενούσε την Β ΔΟΥ. Επιπλέον, τα αντιπλημμυρικά έργα είναι σε καλό επίπεδο και γίνεται προγραμματισμός ενίσχυσης τους.

Τι συμβαίνει όμως στους υπόλοιπους δήμους του νομού;

Στην Ελασσόνα για παράδειγμα, με ένα στρατόπεδο εντός της πόλης και τον Όλυμπο να ζώνει από παντού τα ορεινά χωριά της επαρχίας;

Στον Δήμο Τεμπών όπου ο Κίσσαβος προσφέρει τόσο πλούσια δασική βλάστηση;

Στην Αγιά όπου αρκετά χωριά είναι πνιγμένα στο δάσος και στα παράλια του νομού υπάρχουν μέρη που θυμίζουν εν πολλοίς το κατεστραμμένο, πλέον, Μάτι της Ανατολικής Αττικής;

Με όποιον Δήμαρχο κι αν μιλήσει κανείς, νυν ή πρώην, θα καταλάβει πως οι περισσότεροι τρέμουν κυριολεκτικά ένα σοβαρό γεγονός. Από την ώρα που οι αρμοδιότητες της Πολιτικής Προστασίας έχουν περάσει στους Δήμους, χωρίς όμως αυτοί να ενισχυθούν με προσωπικό, κονδύλια και σχέδια αντιμετώπισης των καταστροφών με σύγχρονα, επιστημονικά μέσα, το κακό μπορεί να συμβεί ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν διαθέτει τον ικανό αριθμό ατόμων, η Αστυνομία έχει τεράστιες ελλείψεις σε οχήματα, η Δασική Υπηρεσία αποτελεί παρελθόν.

Όπως μου έλεγε πρόσφατα ένας Δήμαρχος του νομού, “πριν λίγο καιρό αναγκαστήκαμε να συνδράμουμε για να γεμίσουν με βενζίνη περιπολικά της αστυνομίας”.

Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το μπάχαλο με τις κατακερματισμένες αρμοδιότητες, τότε, εύκολα συμπεραίνει κανείς γιατί οι αιρετοί, που κινδυνεύουν με φυλάκιση, αν συμβεί το κακό, προσεύχονται καθημερινά.

Φτάνει όμως αυτό;

Έπρεπε να συμβεί το τραγικό περιστατικό στο Μάτι, για να συγκληθούν και πάλι τα αρμόδια όργανα και να ανοίξουν οι χάρτες. Έστω και τώρα, όλοι οφείλουν να προσπαθήσουν όσο γίνεται για να λύσουν προβλήματα τα οποία δεν θα έπρεπε να υφίσταντο καν.

Αλλιώς… ο Θεός να βάλει το χέρι του, αρκεί να μην είναι ο Θεός του Αμβρόσιου…

Λ.Π.