Η Λένα Μαντά μιλάει στο onlarissa.gr: «Είμαι εγώ, κάθε τι που μου έχει τύχει…»

Ανήκει στην κατηγορία των «ευπώλητων» συγγραφέων. Κάθε νέο της βιβλίο μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός στα χέρια των φανατικών της αναγνωστών.

Η Λένα Μαντά, με δεκάδες χιλιάδες πιστούς ακολούθους της συγγραφικής της πορείας, έχοντας κυκλοφορήσει μόλις το νέο της βιβλίο με τίτλο «Ζωή σε πόλεμο» (Εκδόσεις Ψυχογιός), λίγες μόνο μέρες μετά την επίσημη παρουσίαση του στη Λάρισα, δέχεται να απαντήσει στις ερωτήσεις μας…

Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου

Το νέο σας βιβλίο, ένα βιβλίο που μια φίλη μου, φανατική σας αναγνώστρια χαρακτήρισε «αληθινό». Σίγουρα ένα βιβλίο διαφορετικό από τα προηγούμενα. Έχω την αίσθηση πως σας «βασάνιζε» χρόνια η σκέψη αυτή ή προέκυψε με αφορμή ένα γεγονός; 

Απεχθάνομαι να γράφω βιογραφίες και δεν είχα σκοπό να γράψω ούτε την δική μου, ούτε της μητέρας μου. Ο θάνατός της όμως το 2016, πυροδότησε μέσα μου την ανάγκη να της πω αντίο με τον δικό μου τρόπο και παράλληλα να αποτυπώσω στο χαρτί και κατά συνέπεια να αποφορτίσω με αυτόν τον τρόπο αναμνήσεις που πονούσαν εδώ και χρόνια. Γι αυτό και το έγραψα αυτό το βιβλίο. Σαν ψυχοθεραπεία τελικά.

Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του και μια προσωπική ιστορία, μια δική του «αλήθεια». Πως συναντιούνται οι αλήθειες αυτές με τη λογοτεχνία;

Κάποτε γίνεται μια τέτοια συνάντηση, κάποτε όχι. Οπωσδήποτε όμως, κάθε συγγραφέας, θεωρώ ότι δεν μπορεί ν’ αποφύγει την προσθήκη προσωπικών δεδομένων στα βιβλία του. Είτε θα μεταφέρει κάποια περιστατικά, είτε θα περάσει στα κείμενά του τις απόψεις του γενικότερα.

Τι νιώσατε όταν βάλατε την τελευταία τελεία στο βιβλίο αυτό; 

Ένα μεγάλο βάρος είχε πια φύγει από μέσα μου, μπορούσα να θυμάμαι χωρίς πικρία, χωρίς δάκρυα όλα όσα πονούσαν τόσα χρόνια. Είχε επέλθει κατά έναν τρόπο η κάθαρση.

Ποιος θα θέλατε να είναι ο χαρακτηρισμός του αναγνώστη για το βιβλίο σας, όταν τελειώσει την ανάγνωση του; 

Λίγες λέξεις…. «Μ’ έκανε να σκεφτώ….»

Οι σχέσεις με τους γονείς μας πόσο καθοριστική είναι για το υπόλοιπο της ζωής μας; 

Είμαστε αυτό που φτιάχνουν οι γονείς μας τελικά, όσο κι αν μας φαίνεται δύσκολο να το αποδεχτούμε. Πρώτα απ’ όλα κουβαλάμε το DNA τους, στα κύτταρά μας υπάρχει η αποτύπωση η δική τους. Παράλληλα από εκείνους παίρνουμε τις πρώτες πληροφορίες για τα πάντα. Σαφώς λοιπόν, και η σχέση μας μαζί τους, μας καθορίζει στην συνέχεια. Υπάρχουν πληγές που όλοι, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, τις κουβαλάμε μέσα μας και μας καθορίζουν.

Ποια η συμβουλή σας στα νέα παιδιά που κάνουν οικογένεια, όσον αφορά τη σχέση τους με τα δικά τους παιδιά; 

Τα νέα παιδιά είναι ίσως πιο έτοιμα να γίνουν γονείς γιατί δεν βιάζονται να το κάνουν όπως η γενιά μου που αποζητούσε την ολοκλήρωση κυρίως μέσα από την οικογένεια. Γενικά πάντως, κάθε σχέση βαδίζει στον γκρεμό, αν δεν διέπεται από ειλικρίνεια για τα μικρά και για τα μεγάλα. Ανοιχτή συζήτηση είναι το μυστικό για όλες τις σχέσεις….

Κυρία Μαντά τι είναι η έμπνευση και πως συναντιέται ένας συγγραφέας μαζί της; 

Η έμπνευση είναι ένας μαγικός μανδύας που ενδύεσαι χωρίς να ξέρεις από πριν το πότε ή τι χρώμα θα έχει, ούτε την γεύση ή το άρωμα…. Είναι μια αστερόσκονη που κάνει το μυαλό σου να λάμπει… Το μυστήριο δε, που την καλύπτει και δεν μπορεί ν’ απαντηθεί μια τέτοια ερώτηση, είναι μέρος της μαγείας της!

Ο άνθρωπος είναι τα βιώματα ή οι επιλογές του; 

Είναι ο συνδυασμός τους. «Είμαι εγώ, κάθε τι που μου έχει τύχει…» μου αρέσει να επαναλαμβάνω. Όσα μας συμβαίνουν και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε σφυρηλατεί εμάς και τον χαρακτήρα μας.