Άμεση ανάλυση: Ερντογάν, τα χειρότερα έρχονται;

«Όλοι οι Τούρκοι το ίδιο είναι», αποφάνθηκε ένας φίλος μου μην μπορώντας να εξηγήσει πως κάποιος μπορεί να περάσει την Κυριακή του ασχολούμενος με το ποιος από τους δύο Τούρκους πολιτικούς, ο Ιντζέ του Κεμαλικού κόμματος CHP ή ο Ερντογάν του AKP θα κυβερνήσει την Τουρκία. «Αθροιστικά το κεμαλικό κόμμα μας έχει πλήξει σε καίριες στιγμές της ιστορίας μας και τον Ερντογάν τον ξέρουμε, οπότε τι σκας ;» Όπως κάθε επιφανειακό αφήγημα, φαίνεται σωστό με την πρώτη ανάγνωση. Δεν μπορώ να ασχοληθώ με το ποια θα ήταν  η στάση του CHPαπέναντι στα ελληνικά συμφέροντα  και πραγματικά δεν βλέπω κανένα λόγο να φανώ αισιόδοξος. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με μία τεράστια εκλογική νίκη του Ερντογάν, τόσο στις προεδρικές όσο και στις βουλευτικές εκλογές, αυτό αποκτά την ιδιότητα του πολίτικο-κοινωνιολογικού φαινομένου το οποίο είναι άξιο ανάλυσης τόσο ως προς την φύση του όσο και ως προς τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις του.

Τα παράπονα της αντιπολίτευσης περί νοθείας δεν μπορούν να μη ληφθούν σοβαρά υπόψη καθώς το καθεστώς  ειδικά μετά τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί έχει καταβάλει φιλόδοξες προσπάθειες κατάλυσης της δημοκρατίας. Περίμενε κανείς ότι θα ήταν οι εκλογές αδιάβλητες ;  Το αίνιγμα βέβαια εντοπίζεται στην συμπεριφορά του Τούρκου ψηφοφόρου. Μπορεί ορισμένοι που άκουσαν τον Ερντογάν και μετέτρεψαν τα χρήματα τους σε Τουρκικές λίρες να έχασαν ένα ποσοστό της τάξεως του 25% σε λίγες μέρες , ωστόσο, η κατάρρευση της Τουρκικής λίρας δεν έχει περάσει ακόμη στην πραγματική οικονομία. Ο κόσμος λοιπόν ψήφισε συντηρητικά, δίνοντας ακόμη μια ευκαιρία στον Ερντογάν και χτυπώντας το καμπανάκι στο κόμμα του , το οποίο στις βουλευτικές εκλογές πήρε 10% λιγότερο από τον Πρόεδρό του . Η Τουρκική κοινωνία ψηφίζει έναν θρησκευτικό συντηρητισμό, μια νέο-οθωμανική ηθική  , έναν απολυταρχικό ηγέτη.

Ο Ερντογάν πήρε το μήνυμα. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στο εσωτερικό. Το κακό είναι ότι έχει αυτήν την άποψη και για το εξωτερικό.  Σε αυτό το πολύ-πολικό σύστημα που δημιουργείται, ο Ερντογάν πιστός στο Δόγμα Νταβούτογλου περί αναθεώρησης του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή φιλοδοξεί να την καταστήσει περιφερειακή δύναμη. Δεν αρκείται πια στο ρόλο του εντεταλμένου του ΝΑΤΟ, ούτε του αγαπητού παιδιού των Αμερικανών. Όπως και κάθε υπερφίαλος άνθρωπος όμως, καθιστά τον εαυτό του αναξιόπιστο. Μόλις προχθές εξέφρασε ανησυχία για την αξιοπιστία του ο Ρώσος μόνιμος αντιπρόσωπος  στις Βρυξέλλες ΒλαντιμίρΤσιζόφ. Την ίδια στιγμή, ενώ δεν ασπάζομαι την άποψη ότι οι Αμερικανοί θα μετατοπίσουν την γραμμή της ειρήνης στην Ελλάδα, αναθεωρώντας την στάση τους προς την Τουρκία, εν τούτοις δεν του έχουν εμπιστοσύνη να του εμπιστευτούν τα F-35.Τα μέλλον του είναι αβέβαιο μακροπρόθεσμα.

Μεσοπρόθεσμα, επηρεάζεται το δικό μας. Η Τουρκία του νέου Προέδρου Ερντογάν θα προσπαθήσει να επιδείξει πυγμή και θα εντείνει τις προσπάθειες επιβολής της ως ηγεμονική δύναμη του Ισλάμ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ο συνεταιρισμός με τον Μπαχτσελί του ακροδεξιού ΜΗΡ  θα προβοκάρει στο Αιγαίο. Η επιρροή στα Βαλκάνια θα αυξάνεται, η ΑΟΖ της Κύπρου θα μπει στο στόχαστρο.  Ο απόλυτος άρχοντας της Τουρκίας θα είναι ένας πιο δύσκολος γείτονας από σήμερα. Η μόνη μας παρηγοριά  είναι ότι δεν θα είναι μόνο για μας αλλά και για τους μεγάλους παίχτες στην γεωπολιτική σκακιέρα , και αυτό θα μας σώσει.

Ηρακλής Γερογιώκας – Τομέας Εξωτερικών Νέας Δημοκρατίας