Που ‘ σαι ΝΑΤΟ πού’ δειχνες πως θα γινόμουν άλλος…

Του Ανδρέα Γιουρμετάκη

ΑΦΟΥ έλιωσαν τις σόλες τους ακολουθώντας τη ντουντούκα («μία η ντουντούκα τέσσερις εμείς») στην όσο το δυνατόν μελωδικότερη απόδοση του «φο-νιά-δες των λα-ών, α-με-ρι-κά-νοι», βρέθηκαν ένα μεσημέρι με καπέλο Τζέϊ Αρ στις Πρέσπες να τραγουδούν το «happy birthday» στον αμερικανό διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς…

ΚΑΙ τους επικρότησαν στα social media όλοι όσοι εγκαλούσαν τον Σημίτη για ένα τυπικό «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» μετά την κρίση των Ιμίων…Ας μη κολλάμε στις λεπτομέρειες όμως…«Η συμφωνία είναι καλή», έγραψαν οι υποστηρικτές της στα social media γιατί πρώτον «πάντα Μακεδονία την έλεγαν» και δεύτερον γιατί θωρακίζει τη βαλκανική μας γειτονιά απέναντι σε κάθε απόπειρα επιβουλής…Πως τη θωρακίζει; Δια της εντάξεως της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση…Οι «μενουμευρώπηδες» (οι «γερμανοτσολιάδες» του ΝΑΙ) ξεπεραστήκαμε πλέον από τους υπερασπιστές του «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος του 2015: εκείνοι δεν αγωνίζονται πλέον μόνον για να μείνουμε οι έλληνες στην Ευρώπη, αλλά για να μπουν κι οι γείτονες!…

«ΠΟΥ ‘ΣΑΙ ΝΑΤΟ πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος»!…Χαλάσαμε τις καρδιές μας χωρίς λόγο τελικά, με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παπαδόπουλο όταν το 2012, μπαίνοντας ένα μεσημέρι στο studio της TRT μ’ άκουσε να λέω ότι «θυμώνω μόνον, όταν αναγκάζομαι να τον πάρω στα σοβαρά τον Αλέξη και να τσακώνομαι με τους φίλους μου σήμερα, για ό,τι θα μας βρίσκει σύμφωνους αύριο…».

• Γιατί, νομίζεις ότι δεν τα πιστεύει αυτά που λέει; μου είπε θυμωμένος…
• Ότι τα πιστεύει, τα πιστεύει…Για τα περαιτέρω, δες την πορεία της Δαμανάκη, του απάντησα…Και θα με θυμηθείς…

ΒΕΒΑΙΩΣ, οφείλω να επισημάνω ότι η Δαμανάκη επιβεβαίωσε τον Τσώρτσιλ που μας θέλει μόνο στα νιάτα μας Αριστερούς (ή έστω, μέχρι να μας γλυκάνει η εξουσία), χωρίς να γελοιοποιηθεί…«Happy birthday» σε αμερικάνο διαπραγματευτή δεν έχει τραγουδήσει δημοσίως ποτέ!…Ούτε βρέθηκε στη γελοία θέση να υποστηρίζει το πρωί κάτι και το απόγευμα το αντίθετό του…Πολλώ δεν μάλλον, δεν έφτασε ποτέ στο σημείο να εγκαλεί τον Μητσοτάκη για παράδοση στην Ακροδεξιά, την ώρα που συγκυβερνάει με τον Πάνο Καμμένο και τον Τέρενς Κουίκ…Προφανώς, είχε υπόψιν της τον αφορισμό του Γκαλεάνο: η εξουσία είναι σαν το βιολί: την κρατάς με τ’ αριστερό και την παίζεις με το δεξί…

ΔΗΛΑΔΗ, διαφωνώ με την συμφωνία; Δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνώ, αλλά δυσκολεύομαι και να συμφωνήσω…Σε τι να συμφωνήσω άλλωστε; Σε μια συμφωνία που πανηγυρίζεται σαν τελεσίδικη, αλλά δεν θα ισχύσει εάν οι Σκοπιανοί δεν την εγκρίνουν στο δημοψήφισμα; Σε μια συμφωνία που αρκεί για να δώσουμε οι έλληνες το ο.κ. για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. αλλά θάναι δύσκολο (έως απίθανο) να το πάρουμε πίσω, αν μέσω του δημοψηφίσματος τους οι Σκοπιανοί άρουν τις δεσμεύσεις τους και δεν αλλάξουν τίποτα;

ΕΝΤΑΞΕΙ, οι πολιτικές εντυπώσεις είναι το μείζον, το ξέρουμε καλά πια…Όχι τόσο στο εσωτερικό της χώρας (εδώ η θετική πλευρά είναι η ολοκλήρωση της «στροφής στο ρεαλισμό», η αποθέωση δηλαδή της κωλοτούμπας που χαρακτηρίζεται «σοσιαλδημοκρατικοποίηση»), όσο στο εξωτερικό…Το διαπιστώνεις στα σχόλια των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ στα social media που καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια γιατί κάνουν θετικά σχόλια οι γερμανικές και οι αμερικανικές εφημερίδες!… Αυτές τις οποίες θεωρούσαν απαράδεκτες όταν έβλεπαν θετικό το σχέδιο Ανάν…Αυτές στις οποίες χρεώνουν την παραπλάνηση του δυτικού κόσμου, επικαλούμενοι τον Νοαμ Τσόμσκι!… …

ΠΟΣΗ αλήθεια, αξία έχει να αποτιμά θετικά μια βρετανική εφημερίδα το ότι «τα βρήκαν» Σκόπια και Ελλάδα; Πιθανότατα όση έχει να βρίσκει μια ελληνική εφημερίδα θετική την αποκατάσταση των σχέσεων Βρετανίας – Αργεντινής για τα Φόκλαντς!…Αν βέβαια, αυτή η αποκατάσταση ήταν οριστική και δεν κινδύνευε από το «Ναι» ή το «Όχι» του απέναντι εθνικιστή…

ΚΑΤΑ τα άλλα, το Σκοπιανό ήταν χρήσιμο για να δούμε πως ανταγωνίζονται οι δυό Ελλάδες: εκείνη που παίρνει ρεβάνς για τον εμφύλιο και εκείνη που είναι εξίσου πρόθυμη να τον ξαναζήσει!…