ΑΡΘΡΑ

Όταν η βία γίνεται μέρος του πολιτικού σχεδιασμού ενός κόμματος που καταρρέει

«Όταν η βία γίνεται μέρος του πολιτικού σχεδιασμού ενός κόμματος που καταρρέει, πόσο πιο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν τα πράγματα; Η βία είναι καταδικαστέα απ’ όπου κι αν προέρχεται»

Γράφει ο Λευτέρης Αυγενάκης *

Στις Δημοκρατίες τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με βία, δεν λύνονται με γροθιές και κλωτσιές. Στο πλαίσιο της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οι διαφωνίες, οι διαφορετικές απόψεις και θέσεις επιλύονται μέσω του δημοκρατικού διαλόγου, της διαπραγμάτευσηςκαι της τήρησης των δημοκρατικών διαδικασιών και των κανόνων του κράτους δικαίου. Αυτές οι διαδικασίες και οι κανόνες αποτελούν πυρήνα της ιδεολογίας και των αρχών της Παράταξής μας.

Για τη Νέα Δημοκρατία, τα φαινόμενα βίας, απ’ όπου και αν προέρχονται -είτε από την άκρα δεξιά είτε από την άκρα αριστερά- είναι εξίσου κατακριτέα και καταδικαστέα. Η Νέα Δημοκρατία πρώτη καταδίκασε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την άνανδρη επίθεση κατά του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη. Άλλωστε, δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας δημοκρατικός πολίτης που να μην καταδικάζει τα βίαια επεισόδια.

Με τον ίδιο απερίφραστο τρόπο έχουμε καταδικάσει τις άνανδρες, βάρβαρες και, κάποιες μάλιστα, δολοφονικές επιθέσεις κατά του πρώην Πρωθυπουργού κ. Παπαδήμου, του κ. Χρυσοχοΐδη  και στελεχών άλλων κομμάτων, των στελεχών μας, όπως οι βίαιες επιθέσεις κατά του κ. Χατζηδάκη και κατά του κ. Κουμουτσάκου, του κ. Συρίγου και τα περιστατικά βίας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Με τον ίδιο απερίφραστο τρόπο έχουμε καταδικάσει τις άνανδρες βάρβαρες και, κάποιες μάλιστα, δολοφονικές επιθέσεις του Ρουβίκωνα.

Η στάση της ΝΔ κατά των περιστατικών βίας είναι διαχρονική, σταθερή και σαφής: δεν ανεχόμαστε καμία έκφραση βίας υπό καμία προϋπόθεση. Δεν υπάρχει βία με θετικό πρόσημο. Η βία είναι καταδικαστέα απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Δυστυχώς, για τη χώρα μας, η πολιτική και ηθική νομιμοποίηση της βίας στην Ελλάδα φέρει την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του κ. Τσίπρα. Πρωτοστάτησαν και υπέθαλψαν τη βία και τη μισαλλοδοξία το Δεκέμβριο του 2008. Προανήγγειλαν κρεμάλες στο Σύνταγμα και κατηγορούσαν όλους όσοι διαφωνούσαν μαζί τους ως γερμανοτσολιάδες, ως προδότες, ως πουλημένους. Επέχαιραν για τις βίαιες επιθέσεις σε στελέχη άλλων κομμάτων και δημοσιογράφων, μιλώντας για “δικαιολογημένη αγανάκτηση”. Έστελναν μηνύματα sms -στις εκλογές του 2012- για το που βρίσκονται τα πολιτικά στελέχη άλλων κομμάτων, για να μπορούν να έρθουν κάποιοι να τα προπηλακίσουν. Έχτισαν καριέρες και, τελικά, κατέλαβαν την εξουσία επενδύοντας στη βία, τη συκοφαντία, την πόλωση και την τοξικότητα. Μάλιστα, προσπαθούν ακόμη και σήμερα να πείσουν τους πολίτες ότι υπάρχει καλή και κακή βία.

Δεν μπορεί η καταδίκη της βίας να είναι επιλεκτική. Δεν μπορεί να αφορά μόνο κάποιους και να εξαιρεί κάποιους άλλους. Δεν μπορεί να υπάρχει επιλεκτική ευαισθησία για την καταδίκη της βίας. Δεν μπορεί τη μια να καταδικάζουμε τη βία και την άλλη, όταν ο Ρουβίκωνας εισβάλλει σε κάποιο δημόσιο κτίριο, στη Βουλή ή σε δικαστήριο όπως έγινε ξανά μόλις χθες στο ΣτΕ, να ακούμε ότι αυτή δεν είναι βία, είναι «ακτιβισμός». Δεν μπορεί κάθε φορά που ο Ρουβίκωνας «δρα» να μη λέμε κουβέντα, γιατί είναι αρεστός στη Κυβέρνηση, γιατί προέρχεται από την ίδια ιδεολογική μήτρα.

Μάλιστα, μετά την χθεσινή έφοδο του Ρουβίκωνα στο ΣτΕ δεν έχει πια σημασία αν τα μέλη του δρουν με την ανοχή του Μαξίμου ή με τον εσκεμμένο αφοπλισμό της αστυνομίας. Όταν ο Δήμαρχος Τήνου μηνύει και συλλαμβάνονται επί τόπου οι Ρουβίκωνες, η ανοχή της δράσης τους από την κυβέρνηση είναι προφανές ότι οφείλεται σε μια κατάπτυστη πολιτική επιλογή που επέφερε προχθές (21-05-18) ακόμη και ευθεία απειλή προς τη Δικαιοσύνη. Στην Αθήνα ο Ρουβίκωνας παρελαύνει, εισβάλλει ανενόχλητος σε δημόσιες υπηρεσίες και αποχωρεί εξίσου ανενόχλητος με την προκλητική ανοχή της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και φυσικά της ίδιας της Κυβέρνησης.

Για τη Νέα Δημοκρατία η βία είναι βία απ’ όπου κι αν προέρχεται και η αντιμετώπισή της είναι πρώτη προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης. Όταν η βία γίνεται μέρος του πολιτικού σχεδιασμού και της στρατηγικής ενός κόμματος που καταρρέει, αναρωτιέται κανείς, πόσο πιο επικίνδυνα μπορεί να γίνουν τα πράγματα. Ο ακραίος και διχαστικός λόγος, τον οποίο μεθοδικά καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, προξενεί σοβαρά προβλήματα στους πολίτες και πληγώνει την ίδια τη Δημοκρατία μας.

Παροτρύνουμε τον κ. Τσίπρα να αποφύγει αυτού του είδους τη διχαστική ρητορική. Γνωρίζει καλά και ο ίδιος ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές, αλλά δεν έχει κανέναν λόγο να οδηγήσει το δημόσιο διάλογο σε μια ακραία πόλωση και τη κοινωνία σε έναν ακραίο διχασμό μόνο και μόνο για να συσπειρώσει λίγο περισσότερο τις δικές του δυνάμεις. Ας φερθεί λίγο υπεύθυνα και σοβαρά στο ζήτημα αυτό. Αποτελεί πλέον ζήτημα προάσπισης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής.

Ο κ. Λευτέρης Αυγενάκης είναι Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. και Βουλευτής Ηρακλείου

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις