Λευτέρης Παπαστεργίου
«Τραπεζίτη» θα λες, και θα κλαις…
Του Λευτέρη Παπαστεργίου
Δεκέμβριος του 2013. Η βουλή καλείται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό της νέας χρονιάς. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει τον λόγο:
«Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι η τελευταία πράξη του δράματος για την ολοκλήρωση του κύκλου της υποτίμησης και της εκποίησης. Εξυπηρετούν σχέδιο της τρόικας για την ολοκλήρωση του κύκλου της υποτίμησης… αν ακολουθήσετε την στρατηγική της υποταγής μέχρι τους πλειστηριασμούς, θα καταστρέψετε οριστικά τις τράπεζες και θα βάλετε σε κίνδυνο τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών… Οι υποτιμημένες τράπεζες θα εξαγοραστούν φθηνά και μαζί τους όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία» και «θα αλλάξει χέρια το σύνολο της ελληνικής οικονομίας με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο… θα σβήσει οριστικά η μεσαία τάξη».
Ήταν η εποχή όπου οι Έλληνες πολίτες καλούνταν, από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, σε αντίσταση και εξέγερση. Καλούνταν να μην πληρώνουν τίποτα. Ήταν τότε που ανέβαιναν οι μπάρες των διοδίων, που δημιουργούνταν σε ολόκληρη την χώρα κινήματα «Δεν πληρώνω», που το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» δονούσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις συγκεντρώσεις σε ολόκληρη την επικράτεια. Ήταν τότε που κυβερνούσαν οι «προδότες», οι «εθελόδουλοι», οι «Τσολάκογλου».
Ο καιρός πέρασε και η ιστορία γράφτηκε με τον τρόπο που γνωρίζουμε. Μόλις χθες, στη Λάρισα, τα ΜΑΤ –η νόμιμη βία του κράτους- παρατάχθηκαν απέναντι από εξοργισμένους πολίτες στο κέντρο της πόλης, στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου στεγάζεται το συμβολαιογραφείο, στο οποίο θα διενεργούνταν ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός για την πρώτη κατοικία ενός οφειλέτη, με καταγωγή από τον Βόλο. Ο πλειστηριασμός δεν ματαιώθηκε, με αποτέλεσμα η πρώτη κατοικία του οφειλέτη να περάσει στα χέρια του τραπεζίτη.
Η ιστορία έβαλε τα γέλια, και η πραγματικότητα έβγαλε τη γλώσσα περιπαικτικά, σε όλους όσους διαίρεσαν τη χώρα, υποστηρίζοντας, πριν λίγα χρόνια, τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που οι ίδιοι υπογράφουν και εφαρμόζουν σήμερα.
Έψαξα να διαβάσω κάποια ανακοίνωση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ. Ή κάποιων βουλευτών. Ή κάποιου Ινστιτούτου, που κάποτε έδινε συμβουλές. Το παραμικρό σχόλιο. Σιωπή. Δυστυχώς γι’ αυτούς, ούτε η ιστορία, ούτε η πραγματικότητα δεν σωπαίνουν μαζί τους…
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις