Ο υπέροχος κύριος Ναζλίδης

Βράδυ Τετάρτης, λίγο πριν τις 22:00. Η πόλη μοιάζει σα να επαναλαμβάνει το βράδυ της Μ. Παρασκευής. Όλα τα καφέ, τα μαγαζιά ΠΡΟ-ΠΟ, σε κάθε συνοικία, γεμάτα από κόσμο. Κόσμος απογοητευμένος. Αμίλητος.

Τους κοιτάζω περνώντας με το αμάξι και προσπαθώ, φευγαλέα, να διαβάσω τα ακούνητα χείλη τους. Ήταν λίγα λεπτά πριν, όταν ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, με ένα υπέροχο γκολ στις καθυστερήσεις στέρησε από την ομάδα που κάνει την πόλη να ζει, την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Οι μνήμες του τελικού με τον ΠΑΟΚ, τον Ιούνιο του 1985, είχαν ξυπνήσει για τα καλά εδώ και μέρες στις μνήμες και στις καρδιές των Λαρισαίων.

Το ποδόσφαιρο όμως δεν είναι τυχαία το δημοφιλέστερο λαϊκό άθλημα στον πλανήτη. Το απέδειξε χθες η εξέλιξη του αγώνα ΑΕΚ-ΑΕΛ και το «ψαλιδάκι» του Χριστοδουλόπουλου. Από τον ουρανό στον Άδη…

Το πρωί της επομένης, το μάτι μου πέφτει πάνω σε κάποιες δηλώσεις του αρχηγού της ΑΕΛ Θωμά Ναζλίδη. Απομονώνω ένα απόσπασμά τους:

«Υπάρχει στεναχώρια στην ομάδα. Υπάρχει μεγάλη πίκρα, καθώς μία μεγάλη προσπάθεια έμεινε εντελώς άκαρπη. Το γκολ είναι απίθανο. Συγχαρητήρια και στον Λάζαρο. Για τέτοια γκολ λες χαλάλι». 

Προσπαθώ να σκεφτώ πότε έχω διαβάσει παρόμοια δήλωση το τελευταίο διάστημα. Είναι δυνατόν ένας εργάτης από τα Ταμπάκικα ή ένας γιατρός του κέντρου να στεναχωρήθηκαν χθες βράδυ περισσότερο από τον Ναζλίδη; Δεν το γνωρίζω, το θεωρώ όμως κομματάκι δύσκολο. Κι όμως! Ο ποδοσφαιριστής αυτός βγήκε και δήλωσε εκείνη την ώρα το αυτονόητο: Ένα απίθανο γκολ… χαλάλι τους!

Μια δήλωση για τον «αντίπαλο»

Στο μυαλό μου, γράφοντας τούτες τις γραμμές, εισβάλλει ο πιστολέρο πρόεδρος. Τα επεισόδια. Οι γελοίες «τιμωρίες». Τα στημένα. Οι στρατοί πληρωμένων «οπαδών». Οι νεκροί για την… ιδέα. Η μπόχα και η δυσωδία μέσα στους χώρους που θα έπρεπε να χαίρονται οι οικογένειες, και να διαπαιδαγωγούνται μικροί και μεγάλοι. Κάπου αλλού μπορεί. Εδώ όχι. Ίσως σε κάποια κανονική χώρα.

Σκέφτομαι αν έχω διαβάσει κάτι ανάλογο, να έχει βγει από στόμα πολιτικού για τον «αντίπαλο», ακόμα και τώρα που βουλιάζουμε, ως κοινωνία και ως χώρα, καθημερινά, δέκα ολόκληρα χρόνια.

Ψάχνω να βρω αν η δήλωση Ναζλίδη έχει γίνει πουθενά πρώτο θέμα. Όχι. Ίσως γιατί ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ δεν κουβαλάει επάνω του πιστόλι, ίσως επειδή δεν έχει παίξει στοίχημα, ίσως…

Δεν έχει σημασία.

Ίσως γιατί έχει τεράστια σημασία…

Προσωπικά, υποκλίνομαι… 

Λευτέρης Παπαστεργίου