Το παρόν ενοικιάζεται *και το μέλλον υποθηκεύεται

-Κύριε,το επίδομα πολυτέκνου κόπηκε και έχει αναδρομική ισχύ 6μήνου
-Τα χρειάζομαι τα λεφτά, αλλά θα τα δώσω

Κάπου αλλού

-Κυρία, το επίδομα ενοικίου ενεργοποιήθηκε και έχει αναδρομική ισχύ 6μήνου
-Δεν τα χρειάζομαι τα λεφτά, αλλά θα τα πάρω

(κι αν το κάνουν θέμα,τα επιστρέφω)

Το νόμιμο και το ηθικό

Δεν είναι ηθικό σου λέει να ρημάζεται οικονομικά η χώρα και η Υπουργός να κάνει χρήση τροπολογίας που ψηφίστηκε 14 Αυγούστου 2015, κάπου καλά κρυμμένη ανάμεσα σε εκατοντάδες σελίδες μνημονιακών νόμων και να λαμβάνει επιδότηση ενοικίου. Και ποια Υπουργός, μία πλούσια Υπουργός με σύζυγο Υπουργό, πλούσιο επίσης.

Και ποιο μνημόνιο, το τρίτο μνημόνιο,το παιδί του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου και του υπερήφανου και αξιοπρεπούς “Όχι”του θερινού δημοψηφίσματος. Καλά, μπορεί να μην είναι ηθικό, αλλά είναι νόμιμο σου λέει ο καλοπροαίρετος, φιλοκυβερνητικός πολίτης, ο οποίος φυσικά δεν ψήφισε Σύριζα, αλλά καλά τα πάει το παιδί, προσπαθεί τουλάχιστον και στο κάτω κάτω της γραφής οι άλλοι καλύτεροι ήταν; Ας πούμε ότι συμφωνεί κάποιος με τον πολίτη που βλέπει διάκριση μεταξύ του νόμιμου και του ηθικού, ως να είναι οι νόμοι κάτι ξένο που έρχεται ξαφνικά και απροετοίμαστα να επιβληθεί σε μια ανυποψίαστη κοινωνία. Ας είναι λοιπόν έτσι, όχι γιατί έτσι νομίζουν κάποιοι,αλλά γιατί έτσι μάθαν να δικαιολογούν και να δικαιολογούνται και όχι μόνοι φυσικά.

Μπορεί όμως την ίδια διάκριση να επικαλείται ο ίδιος ο νομοθέτης; Στην προκειμένη περίπτωση, η κ. Υπουργός ήταν και νομοθέτης και ευεργετηθείσα από το νόμο της. Και όχι αυτομάτως, αλλά μετά από αίτησή της να υπαχθεί στην επιδότηση και μάλιστα όπως με αφοπλιστική αθωότητα δήλωσε,μετά από υπόδειξη συναδέλφων της.

Βλέπεις,ταγμένη ψυχή τε και σώματι στην καταπολέμηση του τέρατος της ανεργίας, ξέχασε το τέρας του μνημονίου που η ίδια ψήφισε, πόσο μάλλον μια μικρή, ασήμαντη τροπολογία, τεχνικής φύσης που ρυθμίζει απλά πραγματάκια, για να κάνει λίγο πιο ανεκτό το βάρος της ευθύνης σημαντικών ανθρώπων. Αλλά αγαπητοί φίλοι, για αυτό υπάρχουν οι καλοί συνάδελφοι, για να μας θυμίζουν αυτά που χαροποιούν και να μας κρύβουν αυτά που μας στεναχωρούν.

Μπορεί λοιπόν να ισχύει η διάκριση; Αφού νομοθέτησε τη διάταξη αυτή,η κ. Υπουργός λογικά θα τη θεώρησε ηθική και προς όφελος της κοινωνίας και του δημοσίου συμφέροντος. Γιατί τότε δηλώνει πως θα επιστρέψει τα χρήματα; Αν θεωρεί πως είναι ανήθικο να λαμβάνει τέτοιου είδους παροχές,γιατί νομοθέτησε έναν ανήθικο νόμο; Άρα, μάλλον καλύτερα που δεν το ήξερε καθόλου και ως φαίνεται παρασύρθηκε.Παρήγορο από ηθικής πλευράς θα μου πεις,αλλά αυτή η Υπουργός είχε την ευθύνη για την ανεργία.Ελπίζουμε ,όλοι οι καλοπροαίρετοι πολιτές ,να μην έχει παρασυρθεί και σε καμιά άλλη περίπτωση.

Ας δούμε τώρα και το θέμα της ευθύνης της κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός και θεματοφύλακας της ηθικής στη χώρα αυτή που κατοικούμε, απέπεμψε την Υπουργό αμέσως, δυο-τρεις μέρες μετά δηλαδή,μόλις έγινε δημόσιο το θέμα. Πριν γίνει δημόσιο, φυσικά και δεν υπήρχε θέμα. Και όχι μόνο παραίτησε την Υπουργό, αλλά υπερθεματίζοντας στην ηθική υπεροχή της ωραίας αυτής κυβέρνησης, κατάργησε, για την ακρίβεια είπε πως θα καταργήσει μιας και η Βουλή νομοθετεί, την επίμαχη τροπολογία που τόλμησε να παρεισφρήσει στο μνημόνιο που αναγκάστηκε εκείνο το καλοκαίρι να ψηφίσει. Προσωρινά πάντα,να μην ξεχνιόμαστε. Η ελπίδα δεν ξεχνά οτι οφείλει να έρθει. Απλώς απολαμβάνει τη διαδρομή.

Πάντως, η αρχή έγινε. Η πρώτη τροπολογία που περιλαμβάνεται σε μνημόνιο σκίστηκε. Και ήταν μέρα μεσημέρι.Με βροχή και χιόνια βέβαια,αλλά μεσημέρι. Και μέρα.
Οικογενειακή ευθύνη υπάρχει; Δηλαδή, ο σύζυγος Υπουργός της Υπουργού φταίει; Θα αναλυθεί το θέμα σε ξεχωριστό άρθρο για να μην αδικηθεί ούτε ο Υπουργός, ούτε η ευθύνη, αλλά ούτε και η οικογένεια.

Τουλάχιστον παραιτήθηκε, είπαν. Αρκεί; Όχι βέβαια.

Θωμάς Ρετσιάνης
Μαιευτήρας-Γυναικολόγος