Ανδρέας ΓιουρμετάκηςΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

Οι αγανακτισμένοι της άλλης πλευράς;

Η αμηχανία με την οποία υποδέχθηκε ο Τύπος (έντυπος και ηλεκτρονικός) το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, είναι ενδεικτική της πάγιας απροθυμίας μας να προσλαμβάνουμε την πραγματικότητα ως έχει και της διαχρονικής διάθεσής μας να προσπαθούμε να την φέρουμε στα μέτρα μας…

ΤΟ γεγονός λοιπόν, είναι αδιαμφισβήτητο: μια λαοθάλασσα – δεν προσφέρει τίποτα, η αποτίμησή της σε αριθμούς – προσέτρεξε από κάθε γωνιά της χώρας και αυθόρμητα συμμετείχε σε ένα συλλαλητήριο, που εμφανώς, σνόμπαραν η ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της Δεξιάς (Ν.Δ.) και η ηγεσία της εκκλησίας της Ελλάδος…Ήταν δε, τόσο πολλοί αυτοί που προσέτρεξαν, που ξεπέρασαν τις προσδοκίες των οργανωτών του συλλαλητηρίου…

ΑΥΤΟ είναι το γεγονός. Και αυτό οφείλουμε να περιγράψουμε οι δημοσιογράφοι, είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει. Ακόμη κι οι αρχάριοι των σχολών δημοσιογραφίας, γνωρίζουν ότι ένα γεγονός δεν μπορεί ούτε να το μειώσει ούτε να το μεγεθύνει η δημοσιογραφική πένα ή ο τηλεοπτικός φακός. Ιδίως σήμερα, την εποχή της εικόνας και της μεγάλης ποικιλίας των προσφερομένων πηγών ενημέρωσης. Οι αρχάριοι των σχολών δημοσιογραφίας γνωρίζουν επίσης, ότι αν δίπλα σου ή κυριολεκτικά, έξω από την πόρτα σου (μιλώντας για την ΕΤ3) διαδηλώνουν 300 άτομα για κάποιο λόγο, οφείλεις να πληροφορήσεις την κοινή γνώμη για το γεγονός. Πόσο μάλλον, όταν οι διαδηλωτές ξεπερνούν τις 90.000, για να μείνουμε στους υπολογισμούς της Αστυνομικής Διεύθυνσης της Θεσσαλονίκης…

ΤΟ εάν το συλλαλητήριο είναι καλό ή κακό, μικρό ή μεγάλο, χρήσιμο ή επιζήμιο για την χώρα είναι αντικείμενο ελεύθερου σχολιασμού. Τουτέστιν, μπορεί ο καθένας να αποφανθεί ότι, κατά την γνώμη του,  έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει, ήταν μικρό ή μεγάλο, ακροδεξιό ή εθνικιστικό και πάει λέγοντας. Η κάθε άποψη χρειάζεται και την σχετική τεκμηρίωση βέβαια, αλλά και να μην υπάρχει αυτή, θεμιτό είναι: και οι κρίνοντες κρίνονται άλλωστε…

«ΕΙΚΟΣΙ χιλιάδες αγανακτισμένοι είναι κίνημα λαού και 100.000 διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη είναι εθνικιστική συγκέντρωση;», έγραψε κάποιος στο twitter για να απαντήσει σε όσους θέλησαν να λοιδορήσουν το συλλαλητήριο της Κυριακής και δεν είχε άδικο…Εν τέλει, πρέπει ν’ αποφασίσουν κάποιοι: είναι  ΥΠΕΡ των αυθόρμητων εκδηλώσεων του λαού, του ακτιβισμού και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που με τη δυναμική τους ξεπερνούν ακόμη και τις προσδοκίες των οργανωτών; Αν ναι, τότε πρέπει να σταματήσουν να τις κρίνουν ανάλογα με το ποιος τις διοργανώνει και να βάλουν στο ίδιο ‘’τσουβάλι’’τις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» της πλατείας Συντάγματος που άλλαξαν τον πολιτικό χάρτη της χώρας, δρομολογώντας την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την είσοδο της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή και τις συγκεντρώσεις για το «Μακεδονικό» που ξεκίνησαν προχθές στη Θεσσαλονίκη και θα συνεχιστούν στις 4 Φεβρουαρίου στην Αθήνα και οι οποίες κυοφορούν πολιτικές εξελίξεις καθότι, όπως πολύ σωστά αποτιμά στο άρθρο του στο Capital ο Κώστας Στούπας «αποτυπώνουν ένα πλήθος που αποκτά δυναμική και αναζητά έκφραση». Όταν το πλήθος αυτό ξεπερνά μια κρίσιμη μάζα τότε βρίσκει εκφραστές. Χτες ξεπέρασε την κρίσιμη μάζα…Και λίγο μετά, ο στρατηγός εν αποστρατεία Φράγκος Φραγκούλης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ηγηθεί νέου πολιτικού κόμματος… Μιας ριζοσπαστικής Δεξιάς υποθέτω, αν αναλύσουμε τη ρητορική του.

ΕΙΤΕ «υπέρ» είναι πάντως κανείς, είτε «κατά» των αυθόρμητων εκδηλώσεων, αυτές δεν παύουν να αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο ανάλυσης ως προς τη δυναμική που έχει αποκτήσει το θυμικό μιας κοινωνίας που ρέπει καθημερινά όλο και περισσότερο προς την αντισυστημικότητα…Όχι μόνο στην Ελλάδα βεβαίως, αλλά σ’ ολόκληρο τον κόσμο…Πρόκειται για την ίδια ακριβώς αντισυστημικότητα που η Αριστερά δόξασε όταν «καβάλησε το κύμα» και βρέθηκε στην εξουσία και που τώρα λοιδορεί γιατί είχε παπάδες, μακεδονομάχους και χρυσαυγίτες. Το γεγονός άλλωστε, ότι ένα μέρος του χθεσινού συλλαλητηρίου (οι οπαδοί των ΑΝΕΛ) μπορούν ταυτόχρονα να συγκυβερνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και να διαδηλώνουν με τους χρυσαυγίτες, αυτό ακριβώς πιστοποιεί: ότι ο εθνολαϊκισμός είναι ενιαίος και αδιαίρετος, δομικό στοιχείο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

ΑΜΗΧΑΝΟΣ ο  ΣΥΡΙΖΑ, στην ανακοίνωσή του για το συλλαλητήριο της Κυριακής, τονίζει ότι «δεν αμφισβητείται από κανένα το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν στα συλλαλητήρια», πλην όμως εστιάζει στην καπηλεία τους: «Τη σημερινή συγκέντρωση όμως, καπηλεύτηκαν και τελικά σ’ αυτήν κυριάρχησαν στοιχεία φανατισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, με αισθητή την παρουσία της Χρυσής Αυγής. Αυτό γίνεται αντιληπτό και από τον προπηλακισμό του βουλευτή Κ. Ζουράρι και από τον εμπρησμό της κατάληψης «libertatia».

«ΟΠΟΙΟΣ σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες», θα πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ο ΣΥΡΙΖΑ…Κι όποιος επενδύει στο θυμικό του πλήθους κινδυνεύει να το βρει απέναντί του…Γκουγκλάροντας στην «Βικιπαίδεια», ανακαλύπτει κανείς, ότι οι διαδηλώσεις των «αγανακτισμένων» στην Ελλάδα του 2011 περιγράφονται ως αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που αποδίδονται στη δυναμική των social media και που  κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν οι αποδοκιμασίες και ορισμένες φορές οι προπηλακισμοί εις βάρος πολιτικών όλων των κομμάτων. Η «Βικιπαίδεια» αναφέρεται χαρακτηριστικά στους προπηλακισμούς των πολιτικών Σούλας Μερεντίτη, Αλέκου Αθανασιάδη, Θάνου Γικόνογλου, Νίκου Τσώνη, Κωστή Χατζηδάκι (που ξυλοκοπήθηκε αγρίως), Γιώργου Βουλγαράκη, Μάξιμου Χαρακόπουλου, Κώστα Τζαβάρα, Αλεξ. Καχριμάνη, Λιάνας Κανέλλη και Θάνου Πλεύρη…Το λήμμα της εγκυκλοπαίδειας …«κοσμείται» από φωτογραφία που αποτυπώνει το ομαδικό μούτζωμα κατά του ελληνικού κοινοβουλίου, την ώρα που ψηφίζεται το Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, στις 29 Ιουνίου του 2011…

ΔΕΝ πρόκειται λοιπόν, για διαφορετικούς λαούς…Ο ίδιος ακριβώς λαός είναι που αναζητούσε έκφραση τότε (και την βρήκε στον ΣΥΡΙΖΑ) και που αναζητά έκφραση και σήμερα, επειδή ο λαϊκισμός τον έπεισε ότι είναι περιούσιος και αλάνθαστος και οι ηγεσίες του πουλημένες…Ότι για όλα τα δεινά, φταίνε οι άλλοι που θέλουν το κακό του…Τα εκφραστικά  μέσα του πλήθους, ίδια και τότε, ίδια και τώρα: η μούτζα, η αποδοκιμασία, ο καταγγελτικός λόγος (προδότες, πουλημένοι κλπ), η αναζήτηση του εχθρού που θα συσπειρώσει, ο προπηλακισμός: του Χατζηδάκι τότε, του Ζουράρι τώρα…Κι ο εμπρησμός: της Marfin τότε, της «libertatia» τώρα…Ίδια κι η αισθητική των performances: οι στολές των ναζί στην υποδοχή της Μέρκελ, οι στολές των «Μακεδονομάχων» στην λαοθάλασσα της Θεσσαλονίκης…Δεν χαρακτηρίζουν βέβαια, όλους όσους συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις εκείνες και τις σημερινές, αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εντοπίζονται κοινά χαρακτηριστικά…Και αποτυπώνουν τη ροπή της κοινωνίας να κινηθεί ακόμη περισσότερο αντισυστημικά: η συζήτηση άλλωστε γύρω από τη δημιουργία νέου δεξιού κόμματος την στιγμή που η Ν.Δ. προηγείται στις δημοσκοπήσεις με εμφατικό τρόπο, αυτό πιστοποιεί…

ΜΙΑ ματιά πάντως, στην επικράτεια του διαδικτύου θα μας πείσει ότι τα ΜΜΕ που διευθύνουν «πουλημένοι» έστω, δημοσιογράφοι, παρά την απροθυμία τους να δείξουν το συλλαλητήριο,  είναι περισσότερο μετριοπαθή από το δημοκρατικό Μέσο που επιτρέπει την αντιπαράθεση απόψεων χωρίς μεσολαβητή, το διαδίκτυο δηλαδή…Η εικόνα στα social media από το πρωί της Κυριακής είναι εικόνα εμφυλίου πολέμου που ευτυχώς εκτονώνεται στα όρια του facebook και του twitter…Αν τύχει και βγει στους δρόμους αυτή η αντιπαλότητα οι επιπτώσεις της θα είναι ανάλογες των επιπτώσεων εκλύσεως αερίου από πυρηνικό αντιδραστήρα…Και η τετραετία 1945 – 1949 θα θεωρείται πλέον,  φιλικός αγώνας ερασιτεχνικών ομάδων ποδοσφαίρου…

Ανδρέας Γιουρμετάκης

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις