Καλό Φθινόπωρο!

Μακάρι θα μου πείτε μετά από ένα τόσο δύσκολο καλοκαίρι.

Δύσκολο γιατί δεν είναι και λίγο να πρέπει να αντιμετωπίσουμε τόσα και τόσα καυτά προβλήματα, άμεσα συνδεδεμένα με την εποχή και τις εξελίξεις.

Όπως για παράδειγμα να ανιχνεύσουμε με νέα οπτική την περίοδο του Στάλιν στην άλλοτε ΕΣΣΔ!

Ο κύριος Νίκος, γείτονας, του οποίου η σύνταξη μειώθηκε σε επίπεδα … εξαφάνισης, αναρωτιόταν τα βράδια του καλοκαιριού,  αν τελικά έφταιγαν οι Εσθονοί που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ ή ο Στάλιν που πριν από τον Αδόλφο καθάρισε, το 1939, περίπου 160.000 από δαύτους.

Η κυρία Μαρία, που με το μισθό της των 400 περίπου ευρώ, προσπαθεί να συντηρήσει την οικογένειά της θυμήθηκε τα εμβατήρια του κόκκινου στρατού, το Στάλινγκραντ και την κατάληψη του Βερολίνο…

Θυμηθήκαμε τα Δεκεμβριανά, τον εμφύλιο, τη Μακρόνησο και το Μελιγαλά, γεμίσαμε από μνήμες «όμορφες και επίκαιρες», μετρήσαμε με το κομμουνιστόμετρο ποιος είναι περισσότερο κομμουνιστής από τον άλλο και ζυγίσαμε το βάρος της εθνικοφροσύνης όσων ανέκραξαν υπερ του εθνικού στρατού!

Το 2017 βλέπετε, στην Ελλάδα της κρίσης, της εξαθλίωσης, του νεποτισμού, της πολιτικής ελαφρότητας, του πρωθυπουργού της α (υτα) πάτης, του Πολάκη, του Μητσοτάκη που προβάρει το πρωθυπουργικό κοστούμι, της χαμένης Κεντροαριστεράς που αναζητά την ύπαρξη της χωρίς να έχει εξηγήσει ακόμη πως και γιατί έφτασε εκεί που είναι σήμερα, η γραφικότητα πολλές φορές αποτελεί μια διέξοδο.

Είναι προτιμότερο να μεταφέρεσαι , έστω και με τέτοιους στρεβλούς τρόπους, είτε στο παρελθόν είτε στην ουτοπία ενός καλύτερου μέλλοντος, από το να έρθεις αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα που πλέον δεν μπορείς να την … αντιμετωπίσεις.

Τι γιατρειά να υπάρχει για μια χώρα και ένα λαό που ασχολείται με το ποιος ήταν ο πρώτος άνδρας της γιαγιάς της Καιλή, ποιος ο δεύτερος , ποιος και πότε τους σκότωσε (καλά όσοι την ψήφισαν για Ευρωβουλευτή θα πρέπει να κάνουν μαζικό χαρακίρι);

Τι γιατρειά να υπάρχει για ένα λαό που παρακολουθεί τον γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος να δηλώνει πως «σήμερα το διαθέσιμο εισόδημα είναι περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια» , χωρίς να αντιδρά;

Τι γιατρειά να υπάρχει για μια χώρα που ακούει τον Πρωθυπουργό να εξαγγέλλει προσλήψεις στα νοσοκομεία (δεν ξέρω για ποια φορά – έχω χάσει το μέτρημα) και να τις συνδέει με την επιστροφή των παιδιών που ξενιτεύτηκαν αναζητώντας μια καλύτερη τύχη! Λες και είναι τόσο ελκυστική μια θέση με μισθό 700 ευρώ, που μαζικά θα τρέξουν όσοι έφυγαν στο εξωτερικό να προλάβουν να κλείσουν εισιτήρια επιστροφής! Και να το λέει σοβαρά ο Πρωθυπουργός!!!

Τι γιατρειά να υπάρχει για μια χώρα που περιμένει δεσμεύσεις και εξαγγελίες από έναν πολιτικό στη ΔΕΘ, όταν το 2014 άκουσε για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το 2015 είχε διαμηνύσει στο ακροατήριο πως συμφώνησε με τους πιστωτές για ένα πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης για 150.000 ανέργους με ορίζοντα υλοποίησης το 2016; Ενώ παράλληλα ανακοίνωσε ότι είχε ξεκινήσει σχέδιο πρόσληψης 300.000 ανέργων σε βάθος διετίας. Ο ίδιος που στην περυσινή ΔΕΘ του 2016 είχε σπεύσει να χαιρετίσει προκαταβολικά την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της ΕΚΤ,  να προδιαγράψει απομείωση του χρέους σε συνέχεια των σχετικών αποφάσεων του Eurogroup!

Οπότε για αυτό σας λέω: Καλύτερα να αναλύσουμε την πολιτική της «τρομοκρατίας» του Στάλιν παρά την καθημερινή τρομοκρατία, σε μια χώρα που πάει στο πουθενά!

Καλό Φθινόπωρο….

Βασίλης Ραούλης