Μια τρύπα στο νερό!

Πόσο πιο απλά θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος τα όσα συνέβησαν στο τελευταίο Eurogroup;

Παρά τις  προσδοκίες, που για μια ακόμη φορά καλλιεργήθηκαν από την κυβερνητική πλευρά, η κατάληξη ήταν η γνωστή των τελευταίων χρόνων:

Απολύτως τίποτα για εμάς, όλα για τους άλλους!

Το χρέος παραπέμπεται στο μέλλον, καμία δέσμευση για το μεσοδιάστημα μέχρι το τέλος του προγράμματος ενώ παραμένουν στο σβέρκο μας η λιτότητα και τα μέτρα που ψηφίστηκαν από τους 153 περιχαρείς βουλευτές της συμπολίτευσης.

Το μεγαλύτερο βέβαια δράμα το ζούνε κάτι τύποι σαν τον Παπαχριστόπουλο που με περισσή ελαφρότητα, διακήρυξαν το τέλος της επιτήρησης και των μνημονίων σε μια βδομάδα (χθες δηλαδή)! Δεν ξέρω τι τους λέγανε, ούτε τι τους υποσχότανε αλλά τέτοια ξεφτίλα νομίζω δεν έχει προηγούμενο!

Η δόση δεν εκταμιεύεται και οδηγούμαστε σε ένα πολύ θερμό Ιούλιο με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας να αγγίζουν τα 6,3 δις (το μαρτύριο της τελευταίας στιγμής, που εγκυμονεί πάντοτε κινδύνους «ατυχήματος»), τα πλεονάσματα παραμένουν μέχρι το 2022 στο 3,5 % και από εκεί και έπειτα ακούγονται μυστήρια πράγματα για πλεονάσματα 2,2% μέχρι και το 2060 (!), ενώ η έξοδος στις αγορές κάτω από αυτές τις συνθήκες μοιάζει με κίνηση καμικάζι αυτοκτονίας!

«Όλοι οι θεσμοί, όλες οι πλευρές και τα κράτη μέλη συνεχάρησαν την Ελλάδα όσον αφορά ποιότητα του πακέτου μεταρρυθμίσεων και κανένας δεν αναμένει να υπάρξουν προβλήματα σε αυτό το ζήτημα», δήλωσε ο Τσακαλώτος, ξεχνώντας βεβαίως ότι η «ποιότητα του πακέτου μεταρρυθμίσεων», περιλαμβάνει τη μείωση του αφορολόγητου, τη φορολόγηση των πλέον φτωχών, τις μειώσεις στις συντάξεις και τη διάλυση των ελευθέρων επαγγελματιών.

Ξεχνά ότι αυτό το πακετάκι στοιχίζει κάτι περισσότερο από 4,5 δις στον απλό Έλληνα πολίτη και ξεχνά επίσης ότι τα συγχαρητήρια των δανειστών δεν είναι τίποτα άλλο από την υπογραφή του πόνου και της δυσκολίας που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλοι μας!

Τα χθεσινά γεγονότα ίσως όμως βοηθήσουν στο να αντιληφθούν οι σημερινοί καρπαζοεισπράχτορες, την σημασία της μοναδικής ελάφρυνσης του χρέους κατά 100 δις (2011-2012) και να ξαναθυμηθούν τα όσα έλεγαν τότε οι ίδιοι …για τους άλλους!

Πάντως στα σίγουρα τον τελευταίο καιρό ένας έρωτας φουντώνει στα σαλόνια του Eurogroup! Αυτός της Ελληνικής Κυβέρνησης με το ΔΝΤ!

Και έχει πλάκα το παιχνίδι της ιστορίας που οδηγεί αυτούς που υποτίθεται θέλανε το ΔΝΤ έξω από κάθε συμφωνία, να στηρίζουν τις πονεμένες (από τις σφαλιάρες) πλάτες τους στα χέρια των «γερακιών της παγκόσμιας οικονομίας»!  Βλέπω την επόμενη φορά οι χοροί να στήνονται στο Σύνταγμα για να αποθεώσουν τη σθεναρή στάση του «καλού» ΔΝΤ ενάντια στα σχέδια των «κακών» της Ευρώπης!

Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι μέχρι και η Περιστέρα πίεσε τη Λαγκάρντ για την Ελλάδα, σύμφωνα με τις αναφορές της καθόλα… έγκυρης και …αντικειμενικής ΕΡΤ!

Βασίλης Ραούλης