Από τον Αλέξη στον Μπερλουσκόνι…

ΤΟ ΛΕΝΕ όλοι, το είπε και ο Βαρουφάκης: αν υπέγραφε ο Σαμαράς αυτά που υπογράφει σήμερα ο Τσίπρας θα είχε καεί η Αθήνα…

ΔΕΝ έιναι ψέμματα, αλλά με “αν” δεν γράφεται η ιστορία… Έτσι, υπογράφεται ό,τι υπογράφεται σήμερα,με μόνη αντίδραση μια 24 ωρη απεργιακή κινητοποίηση “για την τιμή των όπλων”… Μια κινητοποιήση που δεν είναι ικανή να ανασχέσει ούτε ένα απο τα 153 (ή μάλλον 154, γιατί ο Νάσος Αθανασίου θα ψηφίσει και με τα δύο χέρια)  “ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ”…!

ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ είναι ότι οι περισσότεροι απο αυτούς που απορούν γιατί “δεν καίγεται η Αθήνα” δεν είναι οι δεδηλωμένοι αντιμνημονιακοί (Λαφαζανικοί, Χρυσαυγίτες, οπαδοί της κυρίας Κωνσταντοπούλου, ΑΝΤΑΡΣΙΑ,κλπ), αλλά όσοι επιθυμούσαν να τελειώσει η αξιολόγηση και δέχθηκαν με ανακούφιση το τέλος της, που, γι’ αυτούς ως γνωστόν, ταυτίζεται με το τέλος της αβεβαιότητας…

ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ, όλοι αυτοί θα επιθυμούσαν  “να καεί η Αθήνα”, παρά να ψηφιστούν τα μέτρα; Αναζητούν ένα μαζικό “ΟΧΙ” που  θα ματαιώσει το νέο επώδυνο μνημόνιο ; Ή μήπως, θυμώνουν επειδή, αυτοί που με τον ακτιβισμό τους ματαίωσαν κάθε απόπειρα κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης και δαιμονοποίησαν το περίφημο “μέιλ Χαρδούβελη” έχουν πλέον την άνεση να υπογράφουν πολύ χειρότερα μέτρα, χωρίς να νοιώθουν την παραμικρή πιέση από  την κοινωνία;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, αυτό ισχύει… Το παράπονο του πολίτη που δεν στρατεύτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ αυτό είναι: που βλέπει σήμερα τον Νάσο Αθανασίου να υποστηρίζει ευθαρσώς ότι θα ψηφίσει το μνημόνιο, τα ξεπουλήματα και τις περικοπές των συντάξεων “και με τα δύο χέρια”, χωρίς να κινδυνεύει με ξυλοδαρμό, όπως πρίν απο δύο χρόνια συνέβαινε με όποιον βουλευτή της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ τολμούσε έστω να ψελλίσει (όχι να υπερασπιστεί) κάτι ανάλογο με μετριοπαθή τρόπο…

ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ αφορά λοιπόν, το παράπονο… Την απάτη που συντελείται μπροστά στα μάτια των “απατημένων” οι οποίοι δεν εξεγείρονται πια, αλλά άλλοι χειροκροτούν και άλλοι περιμένουν την κάλπη για να τοποθετηθούν και δεν επενδύουν στον ακτιβισμό … Οι τελευταίοι,  ίσως γιατί “πληγώθηκαν” απο τα αποτελέσματα του: κατέβασαν τις μπάρες των διοδίων κι είδαν τον Τσίπρα να τα εγκαινιάζει! Έβαλαν τα στήθη τους για να μην πουληθεί το “Ελληνικό”  και τον είδαν  να το πουλάει! Έκαψαν την Αθήνα για να μην ψηφισθεί ένα μνημόνιο  και τους προέκυψαν άλλα τρία! Βροντοφώναξαν “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα και το είδαν να μεταφράζεται σε ΝΑΙ!… Διαδήλωσαν για την περικοπή των συντάξεων, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για τα παιδιά που καίγονται απο τα μαγκάλια κι είδαν απανωτές περικοπές, αυξήσεις στους φόρους και μείωση στο επίδομα θέρμανσης!.. Και πολλά ακόμα.. Γνωστά σε όλους …

ΚΑΠΟΙΟΙ άλλοι πάλι δεν διαδηλώνουν ή “δεν καίνε την Αθήνα”, γιατί θεωρούν ότι η εναντίωση τους στην παρούσα κυβέρνηση και τα μέτρα που ψηφίζει δεν θα χει άλλο αποτέλεσμα απο την συνέχιση  της ίδιας πολιτικής με άλλη κυβέρνηση... Αυτό είναι το βασικό επιχείρημα των άλλοτε “αγανακτισμένων”, που καταπίνουν πια το ένα μετά το άλλο αδιαμαρτύρητα τα μνημόνια και τις εντολές των ξένων… Που σημαίνει ότι ,ακόμη κι αν πληρώνουν την απάτη πανάκριβα, αρνούνται να την καταγγείλουν για να μην έρθει ο Μητσοτάκης…

ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ  όλ’ αυτά στη δημοκρατία… Ιδίως, σε μια χώρα που λειτουργεί κυρίως με το συναίσθημα… Έχει συμβεί το ίδιο εμφατικά, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην επίσης,  εξόχως  συναισθηματική γειτονική Ιταλία, όπου η οργή του κόσμου, για τη διαφθορά των πολιτκών έστειλε με συνοπτικές διαδικασίες στη φυλακή ή στο σπίτι του το σύνολο του πολιτικού κόσμου και την επόμενη στιγμή εξέλεξε πρωθυπουργό τον …αδιάφθορο Σίλβιο Μπερλουσκόνι!… Ήταν τόσο “καθαρός” , ο νέος εκλεκτός του ιταλικού λαού, που έμεινε στην εξουσία για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια και για να χάσει (με κάτι λιγότερο πάντως απο …50%!) χρειάστηκε να απλώσει τα “καθαρά” του χέρια σε δεκαεπτάχρονες πακιστανές, υπό τα χειροκροτήματα των οπαδών του μπούγκα- μπούγκα!…

Ανδρέας Γιουρμετάκης