Βασίλης Ραούλης

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…

Υποθέτω ότι είστε και εσείς ένας από τους τόσους Έλληνες που κάθε πρωί, σηκώνονται νωρίς για να δούνε την ανάπτυξη που έρχεται ή που ήρθε ή που όπου να ‘ναι καταφτάνει…

Μια ανάπτυξη που θα εκτόξευε τη χώρα ήδη από πέρυσι τέτοιες ημέρες (μαζί με την Ανάσταση θα ερχότανε, όπως έλεγε ο καθόλα “αξιόπιστος” Πρωθυπουργός μας) και που θα μας έκανε να «τρίβουμε τα μάτια μας το καλοκαίρι», όπως υποστήριζε ο επίσης “αξιόπιστος” κυβερνητικός εταίρος του, ο Π. Καμμένος.

Βέβαια αν η ανάπτυξη ήτανε λόγια του αέρα, θα είχαμε εδώ και καιρό λύσει τα βασικά μας προβλήματα. Όταν μάλιστα ερωτούνται σχετικά, τα κυβερνητικά στελέχη, κάνουν κάθε οικονομολόγο  ή να τρέχει γρήγορα μπας και προλάβει να σκίσει το πτυχίο του ή να βλασφημήσει  για τα χαμένα χρόνια που προσπαθούσε  να σπουδάσει τις οικονομικές επιστήμες.

Η αφορμή για τα παραπάνω αλλά και για τα επόμενα, είναι μια αποστροφή της ομιλίας του Πρωθυπουργού, στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ : « … το 2019 ο ελληνικός λαός θα μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει ,θα έχουμε καταφέρει να βγάλουμε τη χώρα από το πρόγραμμα και να συγκρίνουμε την ανεργία που πήραμε και τι παραδώσαμε, το κοινωνικό κράτος που παραλάβαμε και τι παραδώσαμε, τους ρυθμούς ανάπτυξης που παραλάβαμε και τι θα παραδώσουμε».

Δεν ξέρω αν γνωρίζει ότι μιλά για δύο χρόνια από σήμερα!

Ξεχνά σίγουρα ότι και το 2019 όπως και τα επόμενα χρόνια ο βρόγχος των πλεονασμάτων θα σφίγγει την ελληνική κοινωνία, με τη δική τους υπογραφή.

Δεν ξέρω αν θεωρεί ότι η ανεργία θα μειωθεί αλλά αν υπάρχει κάποιο σχέδιο θα ήταν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας το πει. Στη χώρα της υποανάπτυξης, των μηδενικών επενδύσεων και του διωγμού της επιχειρηματικότητας, η μείωση της ανεργίας φαντάζει όνειρο απατηλό.

Δεν καταλαβαίνω επίσης για ποιο κοινωνικό κράτος μιλάει; Υπάρχει κάτι τέτοιο ή θα αναπτυχθεί ξαφνικά τα τελευταία δύο χρόνια; Γιατί κοινωνικό κράτος πέρα από την προστασία των ευαίσθητων οικονομικά και κοινωνικά ομάδων είναι αυτό που προσφέρει δωρεάν δημόσια υγεία και παιδεία και που ακουμπά στις πραγματικές ανάγκες της αδύναμης οικονομικά οικογένειας.

Σε κανένα κοινωνικό κράτος και εννοείται σε καμία μπροσούρα προοδευτικού κόμματος δεν υπάρχει η φορολόγηση όσων ζουν κάτω από τα όρια της φτώχεια με ταυτόχρονη διάλυση και της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας!

Η κουβέντα δε για τους «ρυθμούς ανάπτυξης» μπορεί να είναι σίγουρα το ανέκδοτο αυτών των χρόνων.

Όταν το μίγμα της οικονομικής σου πολιτικής αποτελείται από δύο απλές συνισταμένες: Από τη μία ο περιορισμός των εξόδων του κράτους με μειώσεις μισθών και συντάξεων και από την άλλη η αύξηση των εσόδων με την υπερφορολόγηση, με φόρους στα πάντα, με μείωση του αφορολόγητου, με πάγωμα των πληρωμών των υποχρεώσεων του κράτους, δεν μπορείς να περιμένεις ρυθμούς ανάπτυξης παρά μόνο υποανάπτυξη, φτώχεια και καταστροφή κάθε παραγωγικής δομής. Βάλτε στην εξίσωση την μηδενική χρηματοδότηση των τραπεζών στην επιχειρηματική δραστηριότητα για να καταλήξετε στο αποτέλεσμα…

Το να μεταφέρεις στο μέλλον την επίλυση των προβλημάτων προφανώς και δεν είναι λύση!

Ακόμη και αυτοί που αναγκαστικά χειροκρότησαν τον Πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της ομιλίας του καταλαβαίνουν ότι , δυστυχώς, για όλους μας, ο κόσμος ανάποδα να έλθει τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να υλοποιηθεί.

Το μόνο σίγουρο που θα συμβεί σε δύο χρόνια είναι η έγκριση της «λυπητερής», για μια κυβέρνηση που αθέτησε κάθε προεκλογική της υπόσχεση, που κουρέλιασε κάθε «κόκκινη γραμμή» της, που διέλυσε μια ολόκληρη κοινωνία και που δυσφήμησε την Αριστερά , από την ίδια την κοινωνία.

ΥΓ

Για όσους ψάχνουν για πρότυπα, ας κάνουνε τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στην Πορτογαλία. Η χώρα που έφτασε στο χείλος του γκρεμού κατόρθωσε όχι μόνο να επανακάμψει αλλά να κάνει όλους να μιλούν για ένα οικονομικό θαύμα! Το 2016, το χρέος μειώθηκε στο 2,1%, με δυναμική να φθάσει και το 2%, τα κρατικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 0,8% , χάρις στους εισπραχθέντες φόρους από την παραγωγή και τις εξαγωγές, ενώ τα έξοδα μειώθηκαν κατά 1,1%. Παράλληλα, οι θέσεις εργασίας στη χώρα αυξήθηκαν κατά 90.000, με το ποσοστό της ανεργίας να δείχνει τάσεις μείωσης κάτω από διψήφιο αριθμό: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει ανεργία 10,1% για φέτος και 9,4% για το 2018. Και αυτά με αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, όχι περικοπές!

Το αδιέξοδο βρίσκεται στο μίγμα της πολιτικής που γίνεται αποδεκτό και υλοποιείται από τους εδώ κυβερνώντες.

Βασίλης Ραούλης

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις