Αντί πινακίου φακής…

Κατά τη διάρκεια των κοινών δηλώσεών του με τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αναφέρθηκε στην ελληνοαμερικανική φιλία. Επέλεξε μάλιστα ως εκφραστή της τον προκάτοχό του Χάρι Τρούμαν, επαναλαμβάνοντας μια ρήση του: «πιστεύω πως πρέπει να βοηθούμε τους ελεύθερους λαούς να χαράσσουν το πεπρωμένο τους, κατά τη δική τους ελεύθερη βούληση».

Θα επρόκειτο περί μιας ακόμα τυπικής φιλοφρονήσεως, αν δεν ήταν μια ηχηρή πολιτική δήλωση: η παραπάνω φράση συμπεριλαμβάνεται στις δηλώσεις του προέδρου Τρούμαν στο Κογκρέσο, τον Μάρτιο του 1947. Το κείμενο αποτελεί πυλώνα του «δόγματος Τρούμαν», περί ενεργούς αναμείξεως των ΗΠΑ εναντίον της κομμουνιστικής επιβολής. Σε ένα άλλο σημείο του αναφέρεται επί λέξει: «αυτή καθ’ αυτή η ύπαρξη του ελληνικού κράτους απειλείται πλέον από τις τρομοκρατικές ενέργειες πολλών χιλιάδων ενόπλων κομμουνιστών».

Σε αυτό το επίπεδο, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μια τόσο μονομερής φράση δεν μπορεί να παρείσφρησε απλά στην ομιλία του Προέδρου Ομπάμα. Σκοπός της ήταν να ελέγξει τα ιδεολογικά αντανακλαστικά των ηγητόρων της Αθήνας, των επιγόνων των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου. Εξάλλου, ο Πρόεδρος Τρούμαν αποτελούσε ανέκαθεν για την ελληνική αριστερά έναν από τους πιο μισητούς εκπροσώπους της αμερικανικής επιρροής. Ποταμοί μελάνης έχουν χυθεί στα κομματικά της έντυπα για τον «σκοτεινό» του ρόλο ως αποφασιστικό αντίπαλο του ΚΚΕ. Οι κατεδαφίσεις και αναστυλώσεις του ανδριάντα του στην Αθήνα έχουν εξελιχθεί εδώ και δεκαετίες σε διελκυστίνδα μεταξύ αντιαμερικανισμού και Πρεσβείας των ΗΠΑ.

Η απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης στην προκλητική αποστροφή του Ομπάμα, θα πρέπει να εξέπληξε τους ειδήμονες: κανένα σχόλιο από τον παρόντα πρωθυπουργό, καμία ανακοίνωση από το κυβερνών κόμμα! Ακόμα εντυπωσιακότερο, το γεγονός διέλαθε της προσοχής εκείνων που είχαν κάθε συμφέρον να το αναδείξουν: του ΚΚΕ, του ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; H άκρα αριστερά, κυβερνώσα και μη, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει προθυμότατα τις πιο νεοφιλελεύθερες συνταγές ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας που προωθούν οι εταίροι μας, αλλά δεν έχει πλέον το κουράγιο ούτε καν να υποστηρίξει τους πλέον ακρογωνιαίους μύθους της παράταξής του. Αντί μιας ευνοϊκής φράσης για την τύχη του χρέους, αποδέχεται εντέλει (δια της σιωπής) πως η αμερικανική παρέμβαση, στο πλευρό της εθνικοφροσύνης, στην μεταπολεμική Ελλάδα ήταν μια δίκαιη υπόθεση.

Δύο μέρες μετά τις δηλώσεις Ομπάμα, στην πορεία του Πολυτεχνείου οι διαδηλωτές, πολλοί εκ των οποίων ασφαλώς παραμένουν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονταν: «τιμάμε τους νεκρούς μας». Μεταξύ μας, πολύ αμφιβάλλω.

* Του Νίκου Ράπτη, εκπαιδευτικού