Ώρα για αποφάσεις …

Όταν στις αρχές του Νοέμβρη ο Νίκος Ασπρούδης έγραφε ότι ο προτελευταίος μήνας κάθε έτους τα τελευταία χρόνια αποτελεί τον χειρότερο για την λαρισινή ομάδα πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριζαν πως ήρθε ο καιρός αυτή η κακή παράδοση να σπάσει.

Δυστυχώς αυτό δεν έγινε μιας και οι «βυσσινί» κατέκτησαν μόλις τρεις πόντους σε πέντε ματς, έκαναν το ρεπό τους και ταυτόχρονα άρχισαν οι γκέλες εντός έδρας( ισοπαλία με τον τελευταίο Θρασύβουλο και ήττα από Εργοτέλη).

Αυτή η κάκιστη συγκομιδή είχε ως συνέπεια η ΑΕΛ από την πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα να κατρακυλήσει στην δέκατη και ο προβληματισμός για το αύριο να μεγαλώνει.

Δεν θα αναφερθώ στα οικονομικά προβλήματα και την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 μιας και αυτό θα κριθεί στο τρίτο δεκαήμερο του Γενάρη.

Η χθεσινή ήττα στα Ψαχνά καταδεικνύει αρκετά πράγματα. Πρώτον κακή διαχείριση των παικτών (ορισμένοι έχουν πάρει την φανέλα βασικού σπίτι τους αν και σέρνονται στα τελευταία παιχνίδια, ενώ κάποιοι εξαφανίστηκαν).

Δεύτερον κακή ψυχολογία στο ποδοσφαιρικό τμήμα με ότι αυτό συνεπάγεται και τρίτον και πιο βασικό πολλά λάθη από την τεχνική ηγεσία και όχι καθαρό μυαλό σε κινήσεις που γίνονται στην διάρκεια των αγώνων.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μου θυμίζει έντονα την περίοδο που ήταν προπονητής στη σούπερ λίγκα ο Παπακώστας και την ήττα σοκ στο Αλκαζάρ από τον Αστέρα Τρίπολης.

Φώναζε τότε ο κόσμος στον Πηλαδάκη διώξε τον «κομμωτή» για να αλλάξουν τα πράγματα και αντ’ αυτού ο πρόεδρος έκανε το ακριβώς αντίθετο με τα γνωστά θλιβερά επακόλουθα.

Μετά από 12 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα της φούτμπολ λιγκ πιστεύω έχουμε ένα ικανοποιητικό δείγμα παιχνιδιών για να βγούνε χρήσιμα συμπεράσματα.

Με συγκομιδή 15 πόντων η λαρισινή ομάδα βρίσκεται ήδη στη μέση της βαθμολογίας και είναι υποχρεωμένη να κυνηγά τους υπόλοιπους για να μπει στην πρώτη προνομιούχο επτάδα των πλέι οφ.

Και αν αύριο τα αποτελέσματα έρθουν φυσιολογικά θα βρίσκεται από την 7η θέση στο -4.

Κάτι που σημαίνει ότι στα επόμενα παιχνίδια για να καλύψει την διαφορά χρειάζεται μόνο νίκες και η ισοπαλία δεν αρκεί.

Η πίεση θα πάει στα ύψη και χρειάζονται τεράστια ψυχικά αποθέματα για να αλλάξει η δύσκολη κατάσταση.

Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και σε τέτοιες περιπτώσεις όλοι παίζουν για την ομάδα και όχι για την πάρτη τους.

Και επίσης χρειάζεται κάποιος να βγει μπροστά( συνήθως αυτό το κάνει ο προπονητής) και να τους δείξει πως τίποτα δεν χάθηκε και να κερδίσει την εμπιστοσύνη. Φοβάμαι πως αυτό ο Μιχάλης Ζιώγας δεν μπορεί να το καταφέρει.

Μακάρι να διαψευστώ αλλά τα δείγματα γραφής των προηγούμενων αγώνων άλλα δείχνουν που και ένα παιδάκι του δημοτικού μπορεί να αντιληφθεί.

Και φτάνουμε στο δια ταύτα. Τι πρέπει να γίνει. Προσωπικά πιστεύω ότι ο πρόεδρος ο γενικός αρχηγός και ο προπονητής να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν από αυτή την συνεργασία και τι στόχος υπάρχει.

Όταν αυτό ειπωθεί από επίσημα χείλη και όχι μέσω κύκλων, κολλητών και ότι άλλο μπορεί κάποιος να σκεφτεί τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε μεγάλη κουβέντα.

Ήρθε η ώρα των αποφάσεων για όλους και για όλα. Ας ελπίσουμε αυτό να συμβεί μέσα στο σαββατοκύριακο και να μάθουμε επιτέλους τι θέλουν να κάνουν.

Άρθρο του Χρήστου Ευθυμίου στο sportlarissa.gr