ΑΡΘΡΑ

Η άνοδος, η πτώση και η ντόπα

Η ουσιαστική εξαφάνιση των Ελλήνων αθλητών του στίβου στους υπό εξέλιξη Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου, μια εξαφάνιση που ακολούθησε αυτή της εθνικής ομάδας άρσης βαρών, είναι φυσιολογικό να προκαλεί χαιρέκακα σχόλια μεταξύ των θαμώνων στα καφενεία.

Ένας φίλος προχθές σημείωνε με πονηρό χαμόγελο : «Τους έκοψαν την ντόπα και εξαφανίστηκαν, τα ρεκόρ, τα μετάλλια και το … ελληνικό DNA του νικητή»!

Σίγουρα δεν είναι αυτός ο λόγος της ραγδαίας πτώσης του επιπέδου του ελληνικού στίβου, αν και η μάστιγα της ντόπας, συνολικότερα, έπαιξε ρόλο για τη δημιουργία της σημερινής κατάστασης.

Εύκολη είναι η επισήμανση ότι όλα ξεκίνησαν στις απαρχές της δεκαετίας του ’90 όταν αίφνης το έθνος μας γαλουχήθηκε με το όραμα της επιστροφής των Ολυμπιακών αγώνων στον τόπο που τους γέννησε. Η αρχική επιθυμία για την ανάληψη των αγώνων του 1996 – 100 χρόνια από την έναρξη της … δεύτερης εποχής τους – και η περισσότερο οργανωμένη προσπάθεια για την επιτυχημένη εντέλει ανάληψη αυτών του 2004 στην Αθήνα, έπρεπε να συνοδευτεί από μια σειρά αθλητικών επιτυχιών, στο κατεξοχήν άθλημα των Ολυμπιακών αγώνων, το στίβο. Τα υπόλοιπα – ρεκόρ, μετάλλια και τροχαία ατυχήματα με ντόπες – είναι μια γνωστή ιστορία…

Με τη διαφορά ότι τα αναβολικά ταλαιπωρούν τον ελληνικό στίβο πολλά χρόνια νωρίτερα, για όσους έχουν κοντή μνήμη! Οι μεγάλες επιτυχίες της Σοφίας Σακοράφα και της Άννας Βερούλη στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κατέληξαν με το ντοπάρισμα της δεύτερης, λίγο αργότερα.

Οπότε, το θέμα της ανασφάλειας του αθλητή που φτάνει να ντοπαριστεί, ακόμα και με φάρμακα παρωχημένα κι εύκολα πλέον ανιχνεύσιμα σε οποιονδήποτε έλεγχο, είναι πολύ ευρύτερο της μεμονωμένης προσπάθειας μιας χώρας να παρουσιαστεί στους φίλους της ικανότερη αθλητικά από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Είναι σχεδόν αποδεδειγμένο ότι έγινε προσπάθεια με τη βοήθεια απαγορευμένων ουσιών να αυξηθεί η αθλητική επιτυχία τόσο στο στίβο, όσο κι στην άρση βαρών – και στην κολύμβηση σε πολύ μικρότερο ποσοστό – αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος της σημερινής – σχεδόν – ανυπαρξίας του ελληνικού στίβου.

Απλήρωτοι αθλητές, πολύ περισσότερο απλήρωτοι προπονητές, καθόλου προπονητές σε κάποιες περιπτώσεις, άθλιες εγκαταστάσεις και, κυρίως, απομάκρυνση των πραγματικά χαρισματικών αθλητών από το άθλημα εξαιτίας της – ολόσωστης – κατάργησης των υπερβολικών προνομίων που προσπορίζονταν μέχρι πρόσφατα οι ολυμπιονίκες, όλα αυτά μαζί, μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα.

Φυσικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να … αγχωθούμε για να ξαναζήσουμε στιγμές σαν αυτές που μας πρόσφεραν η Σοφία, η Βούλα, ο Κώστας, η Κατερίνα ή η Φανή. Αν υπάρξει κάποιος αθλητής ικανός να πετύχει τα ίδια ή και περισσότερα, αλλά γιατί το γουστάρει πραγματικά και χωρίς τη βοήθεια απαγορευμένων ουσιών, ας υπάρξει κι εδώ είμαστε να τον χειροκροτήσουμε. Αλλιώς, ποτέ και καμιά φορά …

Και ποδόσφαιρο καλό έχουμε και μπάσκετ, και κολυμβητές, και κωπηλάτες και σε μια σειρά άλλων αθλημάτων άξιους αντιπροσώπους.

Ο στίβος μπορεί να περιμένει πάλι την ώρα του …

Ο Παρατηρητής

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις