Ουρές … στα Ειρηνοδικεία!

Χιλιάδες αιτήσεις Λαρισαίων δανειοληπτών για ρύθμιση χρεών

Εκατοντάδες είναι πλέον οι αιτήσεις Λαρισαίων δανειοληπτών που, αδυνατώντας να αποπληρώσουν τα τραπεζικά τους χρέη, ζητούν τη δικαστική συνδρομή για το «κούρεμα» των δόσεων.

Στο Ειρηνοδικείο της Λάρισας εκκρεμούν πάνω από 1.500 υποθέσεις για ρύθμιση χρέους, με τις ημερομηνίες συζήτησης να έχουν προσδιοριστεί τώρα για τα τέλη ου 2013 και σε περίπτωση προσφυγής σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο, να χρειάζονται άλλος ένας χρόνος για την έκδοση απόφασης.

Καθώς πια, οι υποθέσεις έχουν «ωριμάσει» νομικά και το 70% των αποφάσεων που εκδίδονται από τα Ειρηνοδικεία της Λάρισας δικαιώνουν τους δανειολήπτες, ο αριθμός των αιτήσεων για υπαγωγή στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αυξάνεται ραγδαίως.

Άλλωστε οι περισσότερες τράπεζες αρνούνται κατηγορηματικά να διακανονίσουν και να «κουρέψουν» χρέη, στο πλαίσιο του νόμου 3869/2010 και οι δανειολήπτες βρίσκουν διέξοδο στη Δικαιοσύνη. Η οποία Δικαιοσύνη, όπως φαίνεται από τις αποφάσεις που έχουν εκδοθεί στη Λάρισα αλλά και σε όλη τη χώρα πως θέτει ξεκάθαρα ένα «δίχτυ προστασίας» στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Με το σκεπτικό ότι πρωταρχική συνταγματική υποχρέωση του κράτους είναι να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, έχει δεχθεί ως όριο κάθε πολιτειακής πράξης «να διατηρούνται εκείνες οι συνθήκες διαβίωσης του πολίτη που θα του επιτρέπουν να ζει με αξιοπρέπεια».

Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι τα Ειρηνοδικεία απορρίπτουν το επιχείρημα των τραπεζών ότι για τη σωρεία των στεγαστικών, καταναλωτικών δανείων, πιστωτικών καρτών κ.λπ. ευθύνονται οι καταναλωτές, οδηγούμενοι μετά βεβαιότητας σε αδυναμία αποπληρωμής του χρέους.

Δεν δέχονται ότι ο υπερδανεισμός συνιστά υπαιτιότητα οφειλετών, γιατί οι τράπεζες έχουν την αποκλειστική ευθύνη αν θα χορηγήσουν ή όχι το δάνειο, αξιολογώντας την οικονομική δυνατότητα των δανειοληπτών. Υπό το πρίσμα αυτό το Ειρηνοδικείο Λάρισας έχει προχωρήσει σε γενναίες διαγραφές δανείων που έφθασαν ή ξεπέρασαν το 80% του κεφαλαίου ενώ σε άλλες περιπτώσεις «πάγωσε» για σημαντικό διάστημα την καταβολή δόσεων για τραπεζικές οφειλές, εφόσον υπάρχει πραγματική οικονομική αδυναμία, δίνοντας προβάδισμα στην ανθρώπινη αξία έναντι του χρήματος.

Υπήρξαν όμως και αποφάσεις που το Ειρηνοδικείο, προχώρησε στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, γι΄ αυτό και εκπρόσωποι των καταναλωτικών οργανώσεων, εφιστούν την προσοχή σε όσους θέλουν να υποβάλουν αίτηση για δικαστική ρύθμιση χρεών.

Ο συγκεκριμένος νόμος προστατεύει την πρώτη και κύρια κατοικία του οφειλέτη. Αν υπάρχουν και άλλα περιουσιακά στοιχεία, π.χ. δεύτερο σπίτι, χωράφια, αυτοκίνητο κ.λπ., οι δανειολήπτες να είναι έτοιμοι να τα χάσουν, προκειμένου να επέλθει η διαγραφή χρεών, σημειώνει στην «Ε» ο πρόεδρος του ΙΝΚΑ Θεσσαλίας κ. Βασίλης Κόκκαλης.

ΠΑΡΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

Πάντως δικηγόροι της Λάρισας και εκπρόσωποι καταναλωτικών οργανώσεων που εμπλέκονται στις υποθέσεις αυτές έχουν να λένε όχι μόνο για τη ραγδαία αύξηση των επισκέψεων από δανειολήπτες που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά και για τις «παρελκυστικές και καταχρηστικές» τακτικές των τραπεζών σχετικά με το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Κατά τη διεκπεραίωση της διαδικασίας των αιτήσεων εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ δανειοληπτών και τραπεζών, διαπιστώνουν όλο και συχνότερα το γεγονός ότι τα πιστωτικά ιδρύματα «δεν έχουν πρόθεση να διευκολύνουν την υλοποίηση του νόμου 3869/2010, αφού διαρκώς δημιουργούν εμπόδια, προκειμένου να καθυστερήσουν την εφαρμογή των διατάξεών του».

Ενδεικτικό, όπως αναφέρουν της τακτικής αυτής είναι οι απαντητικές επιστολές των τραπεζών, με τις οποίες ζητούν συμπληρωματική προσκόμιση εγγράφων και στοιχείων, τα οποία τους έχουν ήδη αποσταλεί με τα αρχικά έντυπα αιτήσεων εξωδικαστικού συμβιβασμού.

Συγκεκριμένα, έχουν λάβει πλήθος επιστολών από τράπεζες, οι οποίες ζητούν να τους προσκομιστεί υπεύθυνη δήλωση του δανειολήπτη περί αληθείας και ορθότητας των δηλουμένων στοιχείων, θεωρημένη από Δημόσια Υπηρεσία, παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη υπεύθυνη δήλωση με θεωρημένο το γνήσιο της υπογραφής του δανειολήπτη από Κ.Ε.Π. συμπεριλαμβάνεται εξ αρχής στο έντυπο αίτησης εξωδικαστικού συμβιβασμού, στο οποίο περιέχεται η φράση: δηλώνω υπεύθυνα ότι τα στοιχεία που αναφέρω παρακάτω είναι αληθή.

Σκοπός αυτής αλλά και άλλων παρόμοιων πρακτικών είναι να δημιουργηθούν δυσκολίες στον δανειολήπτη που επιθυμεί να υπαχθεί στις ευνοϊκές διατάξεις του νόμου και να γίνει δυσχερέστερη η εφαρμογή των διατάξεων αυτού» σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση της ένωση.

Για το θέμα αυτό μάλιστα έχει παρέμβει και η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος καλώντας τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και τον Μεσολαβητή Τραπεζικών και Επενδυτικών Επιχειρήσεων να διερευνήσει περαιτέρω το ζήτημα και να επιβάλλει στις τράπεζες τη συμμόρφωσή τους με τις νομοθετικές διατάξεις, προκειμένου να επιτευχθεί η ορθή εφαρμογή του νόμου.

ΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΨΕΥΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Πάντως όπως διατείνονται τραπεζικά στελέχη, ένα σημαντικό ποσοστό των δανειοληπτών που προσφεύγουν στα Ειρηνοδικεία για τη δικαστική διευθέτηση των οφειλών τους, έχει ξεκινήσει να δανείζεται από τις τράπεζες πολλά χρόνια πίσω, όταν οι περιορισμοί που ίσχυαν σε σχέση με την τήρηση αρχείων με τα σχετικά δεδομένα δεν επέτρεπαν τη σωστή αξιολόγηση των υποψήφιων πελατών.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια αρκούσε μία απλή υπεύθυνη δήλωση από τον ενδιαφερόμενο, ότι δεν έχει προσωπικά δάνεια σε άλλες τράπεζες, προκειμένου να του χορηγηθεί νέα πίστωση. Ταυτόχρονα καταγγέλλουν ότι το 20% των δανειοληπτών που δηλώνουν αδυναμία αποπληρωμής του δανείου τους και ζητούν ευνοϊκή ρύθμιση εμφανίζει πλαστά ή αποκρύβει στοιχεία για την πραγματική οικονομική του κατάσταση.

Ο αριθμός των πελατών που προστρέχουν στις τράπεζες για ρυθμίσεις στεγαστικών δανείων μπορεί μεν να αυξάνεται αλλά αυξάνεται και το ποσοστό των δανειοληπτών που υποστηρίζουν ψευδώς ότι δεν έχουν άλλα εισοδήματα που να τους επιτρέπουν να αποπληρώσουν το δάνειό τους, αν και διαθέτουν καταθέσεις σε άλλες τράπεζες.

Καθώς δεν υπάρχει αυτόματο διατραπεζικό σύστημα διασταύρωσης αναφορικά με τις συνολικές καταθέσεις και οφειλές κάθε τραπεζικού πελάτη, είναι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο και εναπόκειται στην καλή διάθεση για συνεργασία των τραπεζών να εντοπισθούν τέτοιες περιπτώσεις.

(Εφημερίδα «Ελευθερία»)