ΛΑΡΙΣΑ

Ορισμός Ζώνης ευθύνης νέου Δημοτικού Σχολείου Νέας Πολιτείας Λάρισας

Επιστολή αγωνίας γονέα της περιοχής

 

Αυτή την εποχή μετά την παράδοση του νέου Δημοτικού Σχολείου στην Νέα Πολιτεία, κυοφορείται ο διαχωρισμός της συνοικίας σε ζώνες αντιστοίχισης παιδιών-Σχολείων. Μια αντιστοίχηση που γίνεται ακόμα με την μέθοδο ορισμού οδών επί χάρτου. Αυτό ξέρουμε αυτό εφαρμόζουμε. Δεν πειράζει θα το εκσυγχρονίσουμε κάποια στιγμή και αυτό αλλά αυτή την στιγμή αυτή την μέθοδο έχουμε και αυτή θα εφαρμόσουμε.

Το ζητούμενο είναι τα κριτήρια. Και τα μόνα αποδεκτά κριτήρια είναι τα μετρήσιμα. Δεν με ενδιαφέρει σε ποιο από τα δυο Σχολεία θα στείλετε το παιδί μου. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πάει στο 42ο Δημοτικό ή στο 44ο. Δεν με νοιάζει αν το ένα είναι πιο κοντά στο σπίτι μου από το άλλο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι σε όποιο σχολείο και να πάει να έχει τις ίδιες κατά μέσο όρο παροχές και υποδομές.

Να έχει αίθουσα εργαστηρίου, να έχει βιβλιοθήκη, να έχει αίθουσα υπολογιστών, να έχει εστιατόριο για το ολοήμερο, να έχει αίθουσα διδασκαλίας όπως αυτή προβλέπεται να είναι.

Διαλέξτε όποια οδό θέλετε λοιπόν σαν όριο. Ας είναι ευθεία, ας είναι ζιγκ ζαγκ,  ας κάνει και οχτάρια. Αλλά πρέπει να είμαστε δίκαιοι και μαθηματικά τεκμηριωμένοι. Το 42ο Δημοτικό Σχολείο μπορεί φέτος να λειτουργεί με 20 τμήματα αλλά πρέπει να πάψουν να χρησιμοποιούνται οι προκατασκευασμένες αίθουσες τα containers (μείον 4), θα πρέπει να ξαναστηθεί το εργαστήριο (μείον 1), θα πρέπει να ξαναγίνουν αποθήκες  οι δυο αποθήκες που τώρα χρησιμοποιούνται ως αίθουσες (μείον 2), θα πρέπει να ξαναστηθεί η αίθουσα υπολογιστών (μείον 1) και γιατί όχι να πάψει να χρησιμοποιείται ως εστιατόριο ολοήμερου μια αίθουσα διδασκαλίας. Κάντε λοιπόν την αφαίρεση και δείτε ότι το 42ο Δημοτικό Σχολείο θα πρέπει να λειτουργήσει με 12 τμήματα. Μέγιστο.

Δεν με νοιάζει αν το Σχολείο χαρακτηρίζεται 12θεσιο ή 24θεσιο. Δεν με νοιάζει αν έχει 18 μαθητές ανά τμήμα ή 22 ή 24. Αυτό που με νοιάζει να έχει το ίδιο μέσο εμβαδό αίθουσας ανά μαθητή. Δυο Σχολεία των 12 τμημάτων των 240 μαθητών , μεταξύ τους δεν είναι ισότιμα. Εξαρτάται από το εμβαδόν των χώρων που χαρακτηρίζει κανείς ως αίθουσες.  Ελπίζω η επισυναπτόμενη φωτογραφία είναι αρκετή για να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στο τι είναι αίθουσα με το τι λέγεται αίθουσα και η σημασία του εμβαδού της.  Το μέσο εμβαδό αίθουσας ανά μαθητή είναι μετρήσιμο κριτήριο. Κάποιο ποσοστό απόκλισης είναι λογικό και αποδεκτό, αλλά όταν το ποσοστό απόκλισης από τον στόχο είναι μικρό τότε δικαιώνεται και ο στόχος και η ίδια η μεθοδολογία της διαδικασίας. Το νέο Σχολείο είναι μεγαλύτερο και πρέπει αναλογικά και ποσοστιαία να έχει κάποιους περισσότερους μαθητές.

Είναι τα παιδιά πολλά και δεν μας βγαίνουν οι αίθουσες? Μαθημένοι είμαστε , ξέρουμε ότι κάτι θα πρέπει να κόψουμε. Αλλά!!. Ότι κοπεί από το ένα σχολείο πρέπει να κοπεί και από το άλλο. Ότι έχει το ένα σχολείο πρέπει να έχει και το άλλο. Αυτό είναι το μόνο κριτήριο που μπορεί να εφαρμοστεί. Ως γονιός μπορεί να με βολεύει το Σχολείο να είναι έξω από το σπίτι μου, μπορεί να με βολεύει το ένα ή το άλλο και να γκρινιάζω και να αντιπροτείνω τον ένα δρόμο ή τον άλλο. Σας δίνω επ’ αυτού το ελεύθερο να με αγνοήσετε. Όπως το λέω αγνοήστε με. Αλλά ως πολίτης έχω την απαίτηση όλα τα παιδιά , όλοι οι μαθητές να απολαμβάνουν με στεγνή μαθηματική ακρίβεια και με στεγνή μαθηματική διαδικασία την ίδια πρόνοια της Πολιτείας και κάθε αυτής, αρμόδιας ή συναρμόδιας υπηρεσίας.

Λέγομαι Θάνος Νικόλαος είμαι γονιός στο 42 Δημοτικό Σχολείο εδώ και 8 χρόνια, αδιαλείπτως μέλλος του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων, επανειλημμένως προεδρεύων αυτού, έχω και εγώ μαζί με άλλους ποτίσει με τον χρόνο μου και τον ιδρώτα μου το Σχολείο αυτό και παραμένω στην διάθεση οποιουδήποτε για να τεκμηριώσω τι ισχύει και τι όχι.

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις