Δε φταίει ο Μίκης…

Δεν αντιλαμβάνομαι την απογοήτευση κάποιων για τη στάση και τα λεγόμενα του Μ. Θεοδωράκη.

Φαίνεται πως έπρεπε να έρθει η Κυριακή και η ομιλία του στο συλλαλητήριο, για να αντιληφθούν αυτό που ο ίδιος ποτέ, με τις πράξεις του και τα λεγόμενά του, δεν έκρυψε:

Τον έρωτα στις πολιτικές σβούρες, την τεράστια πολιτική του αδυναμία, τις πολιτικές οβιδιακές του μεταμορφώσεις.

Λες και δεν είχε δηλώσει το ’74 «Καραμανλής ή τανκς», λες και δεν ήταν Υπουργός του Μητσοτάκη το ’89, λες και δεν ήταν αγκαζέ με τον Τσίπρα στις διαδηλώσεις της «Σπίθας» με τον Πελεγρίνη.

Λες και δεν δεχόταν τον Τσίπρα παρέα με τις κάμερες το 2015, για τον διαβεβαιώσει ο Αλέξης, ότι δεν πρόκειται να κάνει κωλοτούμπα και βεβαίως να τον χρησιμοποιήσει – εν γνώσει του – προκειμένου να μετριάσει τις αντιδράσεις για τα μνημόνια που ήταν έτοιμος να υπογράψει.

Λες και δεν φωνάζανε μαζί πριν από τρία χρόνια τα περί κατοχής και γερμανοτσολιάδων…

Ο Μίκης δεν άλλαξε τώρα την ιστορία.

Έχει πολύ καιρό (από το 1989) που προσπαθεί να την αλλάξει έτσι ώστε τα περί «αριστερόστροφου φασισμού» να γκρεμίσουν ότι έχει απομείνει όρθιο – ελέω πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ – από την ιστορία της αριστεράς.

Δε φταίει ο Μίκης.

Όσοι θέλησαν να επενδύσουν επάνω του φταίνε…

Βασίλης Ραούλης