Η ομιλία του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιώργου Λαμπρούλη για τον προϋπολογισμό

Επικεντρώνοντας στα ζητήματα της υγείας ο κος Λαμπρούλης τόνισε: Ο Προϋπολογισμός του 2018 αποτελεί ένα αντιλαϊκό και αντεργατικό εργαλείο που φέρει τη σφραγίδα της κυβερνητικής πολιτικής, των στρατηγικών επιλογών της, κομμένος και ραμμένος στην εξυπηρέτηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της απρόσκοπτης ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων και του κεφαλαίου, σηματοδοτώντας παράλληλα την περαιτέρω φοροληστεία του λαού, το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την αύξηση των περικοπών στις κοινωνικές παροχές, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κ.α.

Και αυτή η επιθετική πολιτική της Κυβέρνησης και του κεφαλαίου απέναντι στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων δεν αποτυπώνεται μόνο στον κρατικό Προϋπολογισμό, αλλά και στη συμφωνία της Κυβέρνησης με τους θεσμούς στα πλαίσια της τρίτης αξιολόγησης.

Έτσι, η έξοδος στις αγορές και το τέλος των μνημονιών που προπαγανδίζει η Κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν αφορά την άρση των αντιλαϊκών μέτρων, παρά τη διατήρησή τους, την εφαρμογή όσων νομοθετήθηκαν και θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια.

Έτσι, και για το 2018, όπως αποτυπώνεται στον Προϋπολογισμό, συνεχίζονται οι άγριες περικοπές στην υγεία και την πρόνοια, η αύξηση των πληρωμών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η συνέχιση των αντιλαϊκών διαρθρωτικών μέτρων σε αυτούς τους τομείς που αποσκοπούν στην περαιτέρω ενίσχυση της εμπορευματοποίησης της υγείας και της πρόνοιας, την  ενίσχυση της ανταποδοτικότητας των παροχών και της ατομικής ευθύνης των ασθενών, της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή ως επιχειρήσεις, επιδεινώνοντας τους όρους δουλειάς και αμοιβής των εργαζόμενων υγειονομικών.

Και η εφαρμογή αυτής της πολιτικής στη βάση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αναφέρεται εξάλλου και στην Εισηγητική Έκθεση, αποτελεί εκσυγχρονισμό κατά την Κυβέρνηση στην υγεία και την πρόνοια, με τη δραστική μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών, τον περιορισμό της κρατικής ευθύνης σε ένα ελάχιστο πακέτο παροχών υγείας, με την αύξηση των πληρωμών των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών.

Αλήθεια, πρόκειται για εκσυγχρονισμό ή για αναχρονισμό, αφού διευρύνεται η απόσταση ανάμεσα στις σημερινές δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας και στη δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να τις αξιοποιούν; Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, άνθρωποι να μένουν χωρίς φάρμακα, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν ή να μην καλύπτουν άλλες βασικές τους ανάγκες, προκειμένου να τα εξασφαλίσουν, όπως και το γεγονός της σύμπραξης μεγάλου αριθμού υγειονομικών όλων των κλάδων, γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι, που όμως, δεν μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Και αυτό συμβαίνει, διότι οι σύγχρονες και διευρυνόμενες συνεχώς ανάγκες του λαού στην υγεία, την πρόνοια, το φάρμακο, όπως διαμορφώνονται σήμερα, είναι σε αντίθεση με τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης. Είναι σε αντίθεση με τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Αυτή είναι η αιτία που ο λαός μας ματώνει με τα μέτρα που προωθούνται, είτε από τη σημερινή Κυβέρνηση είτε από τις προηγούμενες, με τη στήριξη φυσικά και των άλλων αστικών κομμάτων, που και αυτά υποστηρίζουν τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην υγεία, το φάρμακο κ.λπ.

Έτσι, ο εξορθολογισμός των δαπανών, το νοικοκύρεμα, η καταπολέμηση της σπατάλης και της διαφθοράς, οι παροχές με βάση τις πραγματικές ανάγκες που όλοι σας κλίνετε σε όλες τις πτώσεις, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά το ύπουλο εργαλείο, προκειμένου να παρεμβαίνετε στη συνείδηση του λαού, παρουσιάζοντας τι; Παρουσιάζοντας ως κανονικότητα τις επιπλέον κρατικές και ασφαλιστικές περικοπές, τις επιπλέον πληρωμές σε φάρμακα, εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό κ.λπ.

Στόχος σας είναι ο εγκλωβισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας στα πλαίσια μιας καλύτερης και πιο αποτελεσματικής διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μείωση των απαιτήσεων από τον λαό.  Έτσι, την ίδια ώρα που οι νέες μειώσεις στα κονδύλια του προϋπολογισμού έρχονται να προστεθούν στις άγριες περικοπές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, επιδεινώνοντας συνολικά τις υπηρεσίες υγείας, η Κυβέρνηση επαίρεται για τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς στην υγεία, πλεονάσματα προερχόμενα από την αύξηση των πληρωμών των ασφαλισμένων και ανασφάλιστων, από τη μείωση των παροχών που καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος, όπως με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων κατά 362 εκατομμύρια ευρώ, μείωση που προβλέπεται να καλυφθεί από πού; Από την αύξηση των εισφορών στον ΕΟΠΥΥ μέσω της αφαίμαξης των συνταξιούχων, που για το 2017 υπολογίζεται στα 717 εκατομμύρια ευρώ.

Να, πώς εκφράζονται τα «ματωμένα» πλεονάσματα σ’ αυτόν τον τομέα από τον ΕΟΠΥΥ. Στην ουσία καταργείται η κρατική χρηματοδότηση και περιορίζεται στα 100 εκατομμύρια ευρώ για τους ανασφάλιστους. Έτσι, με τα 67 ευρώ που αναλογούν σε κάθε ανασφάλιστο καλύπτεται η δαπάνη δύο εμβολίων, γρίπης και πνευμονιόκοκκου. Για δε την πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση, φάρμακα, εμβόλια, η Κυβέρνηση κάνει την «πάπια» για το πώς θα καλυφθούν.

Η περικοπή και τα πλαφόν της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης έχουν οδηγήσει στην εκτίναξη των πληρωμών των ασθενών, αφού μεσοσταθμικά από το 9% το 2009 έχει φτάσει σήμερα στο 30% περίπου, υπολογίζοντας μόνο τα φάρμακα της θετικής λίστας, αυτά δηλαδή που αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία, από τον ΕΟΠΥΥ.

Εάν υπολογίσουμε και τη διαφορά μεταξύ ασφαλιστικής και λιανικής τιμής, το 1 ευρώ ανά συνταγή, τα φάρμακα της αρνητικής λίστας, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, που πρόσφατα απελευθερώθηκε η τιμή τους, τα 10 ευρώ που έχουν γίνει καθεστώς να πληρώνουν οι ασθενείς για συνταγογράφηση, με όλα αυτά κράτος και ασφαλιστικά ταμεία πληρώνουν κατά 57,7% λιγότερα, ενώ οι ασφαλισμένοι πληρώνουν κατά 43,1% περισσότερα σε σχέση με το 2009.

Η στελέχωση των δημόσιων μονάδων υγείας σε μεγάλο βαθμό αποτελεί μια εικονική πραγματικότητα που προπαγανδίζει η Κυβέρνηση, αφού οι προσλήψεις με μόνιμη σχέση εργασίας είναι ελάχιστες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος αφορά προσωρινά εργαζόμενους, επικουρικοί, δελτίο παροχής υπηρεσιών, ατομικές συμβάσεις, οι οποίοι δεν προστίθενται στο υπάρχον προσωπικό, αλλά αντικαθιστούν όσους λήγει η σύμβασή τους. Αυτού του είδους οι προσλήψεις, μαζί με την πρόσφατη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, αφενός διαμορφώνουν ακόμη πιο φθηνούς υγειονομικούς για το κράτος, αφετέρου με τον ίδιο ή και λιγότερο αριθμό υγειονομικών να βγαίνει περισσότερη δουλειά, αυτό δηλαδή που ταιριάζει στον επιχειρηματικό χαρακτήρα λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας.

Εξάλλου, στην τρίτη αξιολόγηση προβλέπεται η αξιολόγηση της δυνατότητας των δημόσιων μονάδων υγείας στην παροχή υπηρεσιών, όχι στη βάση των μέτρων που απαιτούνται για να ανταποκριθούν στις ανάγκες, εκεί που έχουν ελλείψεις, αλλά, όπως αναφέρεται, για να ανατεθούν στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα της υγείας.

Στην πολιτική, παράλληλα, μείωσης περαιτέρω των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών εντάσσεται και η προωθούμενη μεταρρύθμιση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, για την οποία στην ουσία τι αλλάζει; Αλλάζει ο τρόπος αγοράς υπηρεσιών υγείας μέσω του οικογενειακού γιατρού, ώστε να περιοριστεί το κόστος που προκαλεί ο ασφαλισμένος. Έτσι, ο οικογενειακός γιατρός θα ενεργεί ως φύλακας που θα είναι υπεύθυνος για παραπομπές σε ειδικούς, όπως ορίζει εξάλλου και η συμφωνία για την τρίτη αξιολόγηση.

Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική και στον τομέα της υγείας-πρόνοιας βρίσκεται η φιλολαϊκή, κοινωνική πολιτική και οικονομική πρόταση του ΚΚΕ, δηλαδή η θέση ότι για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αλλαγών στην υγεία και στο φάρμακο απαιτούνται ριζικά διαφορετικές σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, δηλαδή σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Να, γιατί η οργάνωση της πάλης, ο αγώνας του εργατικού κινήματος, με τη συμβολή των υγειονομικών, πρέπει να εντάσσεται στην προοπτική του λαϊκού δρόμου ανάπτυξης, του μόνου που μπορεί να κατοχυρώσει καθολικά ένα σύγχρονο, δωρεάν, αποκλειστικά κρατικό σύστημα υγείας, έναν κρατικό φορέα έρευνας, παραγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, εμβολίων και άλλα, ένα σύστημα που η λαϊκή υγεία δεν αποτελεί κόστος, αλλά δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση εντάσσονται και οι σημερινές προτάσεις μας, για άμεση ανακούφιση, για αποσυμφόρηση των νοσοκομείων, των κέντρων υγείας, με προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με εξασφάλιση υποδομών ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων, με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και άλλα.

Σ’ αυτόν τον αγώνα καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τους επιστημονικούς φορείς, ειδικά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σε κοινή πάλη, σε συμμαχία με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να καταθέσουν κάθε θυσία και καθημερινή προσπάθεια με σταθμό τη μεθαυριανή απεργία στις 14 Δεκέμβρη και με κλιμάκωση της πάλης το επόμενο διάστημα. Γιατί αυτός ο αγώνας αφορά όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, ανεξάρτητα από την εργασία τους, το ύψος του μισθού, την ανεργία, την καταγωγή τους».