Η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ με τη ματιά του Ανδρέα Γιουρμετάκη

Για το onlarissa.gr βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή ο Ανδρέας Γιουρμετάκης συμμετέχοντας στην καθιερωμένη συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, για την οποία σχολιάζει τα εξής:

“Δεν τρέφω αυταπάτες για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα”.

Όταν τα λόγια αυτά βγαίνουν από το στόμα του μέλλοντος πρωθυπουργού στην πανηγυρική ομιλία του στη ΔΕΘ, την εποχή που ο λαϊκισμός στη χώρα του “χτυπάει ταβάνι”, το μήνυμα είναι σαφές: Τέρμα στις αυταπάτες ακόμη κι αν αυτές ανήκουν στο είδος που εξανθρωπίζει τις κοινωνίες.

Όταν επίσης ο ίδιος πολιτικός τολμάει να απαξιώσει δημοσίως και με τον πλέον εμφατικό τρόπο την φοιτητική παράταξη του κόμματός του, ενώπιον ενός ακροατηρίου μάλιστα που έχει γαλουχηθεί και κατά κόρον εκστομίσει το γηπεδικού επιπέδου σύνθημα “και α και ου και ΔΑΠ Νου-Δου-Φου-Κου” το μήνυμα είναι σαφές επίσης: “Αλλάζουμε”.

Επιχειρώντας λοιπόν, να αξιολογήσουμε τη σημερινή συνέντευξη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, θα λέγαμε ότι όλη η ουσία ήταν στη Σαββατιάτικη ομιλία του. Σήμερα απλώς δικαίωσε όσους πιστεύουν ότι αρκεί να είναι ο εαυτός του για να αποτελεί μία ενδιαφέρουσα περίπτωση πολιτικού που απέχει πολύ από το μοντέλο του Νεοδημοκράτη πολιτικού που ξέραμε ως τώρα και μπορεί να εκφέρει ελκυστικό λόγο, ικανό να συνεγείρει και ψηφοφόρους που δεν έχουν ψηφίσει ξανά Νέα Δημοκρατία. Αν έλειπαν μάλιστα και τα πλάνα των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στην τηλεόραση και η απόπειρα “ξεπλύματος” του Αδώνιδος Γεωργιάδη (κουβαλάει ένα παρελθόν ως στέλεχος του ΛΑ.Ο.Σ., ας μην το ξεχνάμε), το κέρδος για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας θα ήταν μεγαλύτερο, γιατί η τηλεοπτική εικόνα δε θα “προσγείωνε” τον τηλεθεατή, δείχνοντάς του ότι ψηφίζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη για πρωθυπουργό, θα λάβει υποχρεωτικά ως μπόνους και όλους (ή πολλούς) απ’ αυτούς που επί δεκαετίες εκπροσώπησαν το πελατειακό κράτος και όλα όσα έσπρωξαν τον Ελληνικό λαό να θέλει να διώξει το παλιό και να φέρει το καινούριο ψηφίζοντας τον ΣυΡιζΑ.

Είναι όλοι αυτοί που στην πλειοψηφία τους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η χρεωκοπία της χώρας είναι μία “κατασκευή”, προϊόν συνωμοσίας του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και ξένων κέντρων και όχι αποτέλεσμα της πολιτικής της επταετίας Καραμανλή, που οι υπουργοί του (Χατζηγάκης π.χ.) διόριζαν ακόμη και την παραμονή της εκλογικής αναμέτρησης του 2009, όταν ο πρωθυπουργός του, περιέγραφε σε δραματικούς τόνους μία οικονομική κρίση που θα άλλαζε άρδην τη ζωή όλων των Ελλήνων, σε πείσμα της κατά τον ίδιο “θωρακισμένης οικονομίας” μας.

Εμφατικό λοιπόν το κοντράστ στη σημερινή συνέντευξη Μητσοτάκη: Στο βήμα ένας πολιτικός με μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές προθέσεις και απέναντί του η πινακοθήκη ενός άθλιου παρελθόντος. Θα τον αλλάξουν ή θα τους αλλάξει; Έχοντας ο ίδιος ζήσει για χρόνια στην Αμερική ξέρει ότι οι Αμερικανοί λένε ότι “δε μαθαίνεις καινούρια κόλπα σε γέρικα σκυλιά”, γι’ αυτό και – απαντώντας σε σχετική ερώτηση – είπε ότι θέλει την ανανέωση του κόμματος, ζήτησε μάλιστα και τη βοήθεια ημών των δημοσιογράφων σ’ αυτό: “Μη βγάζετε τους ίδιους και τους ίδιους στα κανάλια” μας είπε…

Αυτοί οι “ίδιοι και οι ίδιοι” πάντως, δεν πτοούνται: Έσπευσαν κατά δεκάδες απ’ όλη την Ελληνική επικράτεια στη συμπρωτεύουσα οι επαγγελματίες πολιτευτές και μαζί με τους βουλευτές που αισθάνονται την ανασφάλεια του καινούριου, επεδίωξαν επαφές με όποιον θεωρούσαν ότι θα τους εξασφάλιζε συμμετοχή στο παιχνίδι… Επιστρατεύτηκαν προς τούτο, όλο το τριήμερο της παρουσίας Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, αλλεπάλληλα γεύματα και δείπνα στο παραλιακό μέτωπο, επαφές σε κλαμπ ή μπαρ και “στήθηκαν” τυχαίες δήθεν συναντήσεις με τον αρχηγό, ο οποίος πάντως επί του παρόντος να τηρεί αποστάσεις…

Αυτοί είναι το ένα πρόβλημά του. Το άλλο θα εμφανιστεί μάλλον μετά την πιθανή νίκη του στις εκλογές, όταν θα πρέπει να υποχρεώσει τους “καραμανλικούς” να συνηθίσουν στην ιδέα ότι το κόμμα τους θα έχει πρωθυπουργό έναν Μητσοτάκη… Επειδή στην Ελλάδα, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, καλό είναι να θυμηθούμε ότι το 1990 ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πανίσχυρος μετά από τρεις εκλογικές επιτυχίες πάνω από 47%, είδε τον εκσυγχρονιστικό του λόγο να αντιπαρατίθεται με το αίτημα της βάσης “να διοριστούν τα δικά μας παιδιά” και εν τέλει, τον έναν μετά τον άλλον, τον υπουργούς του να τον υπονομεύουν, μέχρι να τον στείλουν και πάλι σπίτι του…