To παγκάκι και η ΔΕΘ

Στο πιο ωραίο,δροσερό και ήσυχο σημείο του στρατοπέδου υπήρχε το παγκάκι.Κανείς όμως δεν καθόταν στο παγκάκι,καθώς η διαταγή ήταν σαφής: “To παγκάκι είναι φρεσκοβαμμένο. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε επαφή με το παγκάκι μέχρι νεωτέρας”. Έτσι,ουδείς τολμούσε να παρακούσει τη διαταγή, οι μέρες περνούσαν, το ίδιο και οι εβδομάδες. Κανείς δεν καθόταν στο παγκάκι.

Μέχρι που ένας φαντάρος,όχι ιδιατέρως έξυπνος αλλά σίγουρα θαρραλέος, το σκέφτηκε καλά και άφησε μάλιστα να περάσουν και κάποιες επιπλέον μέρες (έτσι για σιγουριά) και αποφάσισε να καθίσει στο παγκάκι. Θαυμασμός δεν υπήρξε, αντιθέτως γρήγορα τον τράβηξαν και τον σήκωσαν, όχι βέβαια και τόσο γρήγορα γιατί πρόσεχαν μην κατά λάθος έρθουν σε επαφή με το παγκάκι και λερώσουν τη στολή.

Κατευθείαν λοιπόν στο διοικητή ο νέος της ιστορίας,καθόλου λερωμένος αλλά βέβαια πολύ φοβισμένος. Ο διοικητής,άνθρωπος λογικός, δίκαιος αλλά και αυστηρός, διαπίστωσε πως η προηγούμενη διαταγή θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί από καιρό, αφού είναι σίγουρο πως δεν είναι δυνατό ούτε να λερωθεί κάποιος,ούτε να φύγει η μπογιά από ένα παγκάκι που βάφτηκε μήνες πριν, τιμώρησε όμως το φαντάρο γιατί παράκουσε τη διαταγή. Ικανοποιημένος από την πορεία των γεγονότων, ο διοικητής αμέσως έκδωσε νέα διαταγή: Επιτρέπεται σε όλους να κάθονται στο παγκάκι. Για να γίνει όμως αυτό,πρέπει πρώτα το παγκάκι να επισκευαστεί -αν χρειάζεται- και σίγουρα να βαφεί. Μέχρι να στεγνώσει, απαγορεύεται η οποιαδήποτε επαφή με το παγκάκι.

Ποιό όμως θα μπορούσε να είναι το παγκάκι στην πολιτική ζωή της χώρας μας;

Θα μπορούσε να είναι οι μεταρρυθμίσεις ή ορθότερα, εφόσον επιχειρείται ένας παραλληλισμός, τα πολιτικά εργαλεία με τα οποία θα διευκολυνθούν οι μεταρρυθμίσεις. Όπως και το παγκάκι, στέκουν μπροστά μας, αλλά μία “αστεία διαταγή” μας απαγορεύει να τα χρησιμοποιήσουμε. Αν κάποιος το επιχειρήσει, αντανακλαστικά αντιμετωπίζεται ως επιτιθέμενος στην κανονικότητα, μετά από ψυχραιμότερη εκτίμηση διαπιστώνεται πως δεν έχει και πολύ άδικο, αλλά και πάλι τιμωρείται.

Θα μπορούσε να είναι η σχέση κράτους – πολίτη και ειδικότερα το ευρύτατο πλέγμα αλληλεπιδράσεων του κράτους με τον πολίτη, ένα φάσμα που καλύπτει από το ρόλο του δημοσίου ως εργοδότη και ασφαλιστικού φορέα μέχρι τις παρεχόμενες υπηρεσίες του κράτους προς τον πολίτη στην παιδεία και την υγεία έως την πολιτική προστασία. Πάντα υπάρχει μία “αστεία διαταγή”, μία διαδικασία, μία γραφειοκρατία, μία αδιατάρακτη κανονικότητα και το παγκάκι έχει έναν ρόλο θολό και αβέβαιο. Κανείς δεν ξεκαθαρίζει τί πρέπει να γίνει με το παγκάκι, τη θέση, το χρώμα του, αν πρέπει να φτιάξουμε καινούρια παγκάκια ή αν πρέπει να γκρεμιστεί το υπάρχον.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης παραδοσιακά αποτελεί βήμα για τον μεν Πρωθυπουργό να προβεί σε μία αποτίμηση του έργου του και να καθορίσει τους στόχους για τον υπόλοιπο χρόνο (οι παροχές θα μπορούσαν να ενταχθούν στους στόχους) και για τον δε Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να παρουσιάσει την κυβερνητική του πρόταση. Πρέπει να γίνει σαφές πως αυτό πλέον δεν αρκεί.

Ο Πρωθυπουργός (και) στη φετινή ΔΕΘ θα υποστηρίξει και θα ενισχύσει την πολιτική τακτική του καλλωπισμού του στρατοπέδου, χωρίς βεβαίως να ακουμπήσει τις “διαδικασίες”. Θα κάνει πως δεν βλέπει το παγκάκι, ούτως ή άλλως δε θα μπορούσε ποτέ ένα παγκάκι να αποτελεί πρόβλημα, όταν το στρατόπεδο είναι ασβεστωμένο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως θα κινηθεί με άξονα μία εντελώς διαφορετική πολιτική αντίληψη, ουσιαστικά με πολιτική και όχι πολιτικάντικη αντίληψη. Οι αιτίες και οι συνέπειες της κρίσης, αλλά και τα λάθη που εξακολουθούν να γίνονται στην προσπάθεια αντιμετώπισής της, έχουν αναλυθεί εις βάθος και στην ουσία τους. Το αποτέλεσμα είναι πως δεν μπορεί πλέον να νοηθεί ολοκληρωμένη κυβερνητική πρόταση που δεν θα ξεκαθαρίζει στον πυρήνα της τις έννοιες παγκάκι, στρατόπεδο, φαντάροι, διοικητής, διαδικασίες, διαταγές. Και αυτή την κυβερνητική πρόταση φιλοδοξεί και οφείλει να παρουσιάσει ο κ. Μητσοτάκης, δομημένα, ξεκάθαρα με τόλμη και ειλικρίνεια.

Θωμάς Δ. Ρετσιάνης – Μαιευτήρας-Γυναικολόγος