Εκρηκτικό το μείγμα βλακείας και λαϊκισμού!

Παράπλευρα παράγωγα της κρίσης και του τρόπου που αυτή έγινε αντικείμενο διαχείρισης  από μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας τα τελευταία γεγονότα, που θέτουν υπό σοβαρή αμφισβήτηση όχι μόνο τη σοβαρότητα αλλά και την ύπαρξη του αυτονόητου σε μια βαθιά υπνωτισμένη χώρα.

Γιατί αν δεν είχε καλλιεργηθεί όλα αυτά τα χρόνια, στο πρόσφορο έδαφος της οικονομικής κρίσης, το αφήγημα των «εντεταλμένων» και απόλυτα «χειραγωγημένων» πολιτικών και κρατικών λειτουργών, που σχεδιάζουν την εξόντωση του λαού, δε νομίζω ότι θα υπήρχαν φωνές που θα προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν μια τρομοκρατική ενέργεια εναντίον ενός πρώην Πρωθυπουργού.

Δεν έχει μάλιστα καμία σημασία αν όλα αυτά που «έδεσαν» το αφήγημα του λαϊκισμού και έδωσαν στους εκφραστές τους μέχρι και βουλευτικές έδρες, δεν αποδείχθηκαν ποτέ, ούτε μπορούν στοιχειωδώς να σταθούν στη διαδικασία ανταλλαγής επιχειρημάτων. Σημασία έχει ότι αυτού του τύπου οι πολιτικές ιστορίες, χαϊδεύουν τα αυτιά των θυμάτων της κρίσης, υποδεικνύουν τους «αρεστούς ενόχους» αποκρύπτοντας τους πραγματικά υπεύθυνους για μια σειρά προβλημάτων, ταΐζουν τα ταπεινότερα ένστικτα και αναδεικνύουν την εκδίκηση σαν το μηχανισμό εκείνο που θα ανακουφίσει τον πληγωμένο μας εγωισμό.

Μόνο που έτσι ,αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι να παραμένουν στο απυρόβλητο οι αιτίες του κακού, να υποκρύπτονται οι πραγματικές λύσεις και να φωτίζεται μόνο η πλευρά της εικονικής πραγματικότητας που διαβάζεται κατά πως συμφέρει τον καθένα!

Και δεν αναφέρομαι στις γραφικότητες τύπου Φιλιππάκη, αλλά σε όσους τις επικρότησαν.

Γιατί το να συμφωνείς και να ενισχύεις την άποψη πως ο κάθε – κατά το μυαλό σου – υπεύθυνος για τις ταλαιπωρίες του λαού και της κοινωνίας, πρέπει να εξοντωθεί με κάθε τρόπο, ακόμα και αν δεν είσαι σε θέση να αποδείξεις την πραγματική του ευθύνη, δεν είναι βλακώδες και επικίνδυνο αλλά απλά …πολύ επικίνδυνο.

Το να εκφράζεις την απογοήτευση σου για το ότι μια τρομοκρατική ενέργεια δεν είχε το επιθυμητό κατ’ εσέ αποτέλεσμα, αποτελεί την κορωνίδα της εγκεφαλικής σου ανεπάρκειας, όταν κατά τ’ άλλα αποδέχεσαι την λειτουργία σου σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Το να αποδέχεσαι τη λύση της βιολογικής εξόντωσης   των πολιτικών σου αντιπάλων και να επιχειρηματολογείς για αυτό, σε οδηγεί σε μια κοινωνία – ζούγκλα, πολύ διαφορετική  ( και προφανώς πολύ χειρότερη) από αυτή που σήμερα ζεις!

Το χειρότερο απ’ όλα είναι να αποδέχεσαι αυτά και ταυτόχρονα να ντύνεις την αοριστολογία και τη φαιδρότητα των «αναλύσεων» με το πέπλο των «απόψεων» της Αριστεράς (μιας Αριστεράς που ποτέ δεν αποδέχτηκε αυτές τις μεθόδους επίλυσης … πολιτικών διαφορών).

Είναι η κλασσική περίπτωση που η βλακεία συναντά τον λαϊκισμό. Το μίγμα αυτό είναι πολύ πιο εκρηκτικό και καταστροφικό από τον εκρηκτικό μηχανισμό που έσκασε στο αυτοκίνητο του Λ. Παπαδήμου. Τα αποτελέσματά του μάλιστα είναι πολύ πιο καταστροφικά από οτιδήποτε άλλο.

Και αν δεν το πιστεύετε ρίξτε μια ματιά στα έδρανα της σημερινής Βουλής για να το καταλάβετε…