Πώς ο Βασίλης της Λάρισας έγινε ο βασιλιάς Σπανούλης της Ευρώπης

«Βίωσα την οικονομική στέρηση στα δύσκολα παιδικά μου χρόνια που ήταν και πέτρινα… Έχασα τον πάτερα μου σε ηλικία 15 ετών και η μάνα μου προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα μόνη της με δυο παιδιά. Τα χρόνια εκείνα εμπεριείχαν στερήσεις και πόνο. Εμπεριείχαν όμως και αγάπη, μια και γίναμε όλοι μια γροθιά προκειμένου να κρατηθούμε και να επιβιώσουμε».

Λάρισα – Αθήνα, μία επταετία δρόμος

Το άστρο του Έλληνα παίκτη δεν άργησε να φανεί. Ήδη, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, πολλοί μιλούσαν για το next big thing του ελληνικού μπάσκετ. Σε ηλικία 21 ετών, ο ύψους 1.93 γκαρντ άφησε την Λάρισα και τον Γυμναστικό Σύλλογο, και αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έφερε τον -αμούστακο ακόμα- Σπανούλη στο Μαρούσι, και εκεί ήταν που ο Λαρισαίος ξεκίνησε να «λάμπει». Τελικός κυπέλλου το 2002, Final-4 στο EuroChallenge το 2003, τελικοί πρωταθλήματος το 2004. Κάθε χρόνο, ο «Kill Bill» φαινόταν να ωριμάζει. Με κάθε σεζόν που περνούσε, το γυάλινο ταβάνι της καριέρας του γινόταν θρύψαλα, και ένα νέο, ακόμα υψηλότερο εμφανιζόταν.

Το καλοκαίρι του 2005, το ταβάνι αυτό εκτοξεύτηκε. Σε ηλικία 25 ετών, ο Βασίλης Σπανούλης υπογράφει συμβόλαιο 3 ετών με τον Παναθηναϊκό, και καλείται πλέον από ταλέντο να μετατραπεί σε πρωταγωνιστή. Εκεί, ο «V-Span» θα γαλουχηθεί μπασκετικά, αφού θα κληθεί να συναγωνιστεί με συμπαίκτες όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Μάικ Μπατίστ, ο Κώστας Τσαρτσαρής, ενώ βρίσκεται υπό τον προπονητικό μανδύα του μεγαλύτερου Ευρωπαίου προπονητή, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Houston, we have a problem

Το όνειρο έμοιαζε να γίνεται πραγματικότητα, όταν το καλοκαίρι του 2006, ο Βασίλης Σπανούλης περνούσε τον Ατλαντικό, και με επιλογή του στο νούμερο 50 από τους Houston Rockets, αποτελούσε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του δευτέρου γύρου των draft της σεζόν.

Στην ομάδα του NBA, ο «Kill Bill» δεν κατάφερε ποτέ να καθιερωθεί, αφού αγωνίστηκε σε μόλις 31 παιχνίδια, σκοράροντας 4 πόντους και έχοντας 1 ασίστ και 1 ριμπάουντ μ.ο. Έπειτα από έναν χρόνο στο Χιούστον, ο Σπανούλης πήγε με ανταλλαγή στο Τέξας και τους San Antonio Spurs, και από εκεί επέστρεψε στην ομάδα που έμελλε να μεγαλουργήσει.

Εκτόξευση, «προδοσία» και καθιέρωση

Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε 1 εκατομμύριο ευρώ στους Spurs προκειμένου να επαναπατρίσει τον Λαρισαίο γκαρντ, και ο Σπανούλης φρόντισε να ανταμείψει και με το παραπάνω τους ανθρώπους του «τριφυλλιού». Έχοντας μ.ο. πόντων τους 11.8, και 3.8 ασίστ ανά παιχνίδι, ο Σπανούλης ήταν ένας από τους βασικούς στυλοβάτες της εν Ελλάδι πράσινης κυριαρχίας, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων νταμπλ, ενώ ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης, για πρώτη φορά στην καριέρα του, το 2009 στο Βερολίνο, όπου και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του Final-4.

Τον Ιούλιο του 2010, ύστερα από έντονη φημολογία σχετικά με την ελευθερία του και τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Βασίλη Σπανούλη, μεταγραφή που έμελλε να κάνει τον «V-Span» μαύρο πρόβατο για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, και σύνθημα στα χείλη των οπαδών των «ερυθρολεύκων».

Ευρισκόμενος μακριά από τη σκιά του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο Σπανούλης γιγαντώθηκε στον σύλλογο του Πειραιά, και δεν άργησε να αναλάβει αρχηγικό ρόλο με την ερυθρόλευκη φανέλα. Με το νούμερο 7 στην πλάτη, ο «Kill Bill» οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας, στην πρώτη του σεζόν στο Φάληρο, μπήκε στην δεύτερη καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας για το 2011 και αναδείχθηκε πρώτος σε ασίστ στη BasketLeague.

Έναν χρόνο έπειτα, ο Σπανούλης έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Πειραιωτών, οδηγώντας τους στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και κυρίως, στην κορυφή της Ευρώπης, έπειτα από 15 ολόκληρα χρόνια. Εκείνος ήταν που πήρε την μπάλα επάνω του όταν ζύγιζε περισσότερο από το κανονικό, εκείνος ήταν που βλέποντας τον Κιριλένκο να ίπταται μπροστά του, δύο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της αναμέτρησης, αποφάσισε να δώσει τη μπάλα στον ακροβολισμένο Γιώργο Πρίντεζη.

Για ακόμα μια φορά, ο V-Span φώναξε «παρών» εκεί που η ομάδα του τον χρειαζόταν. Για άλλον έναν τελικό, ύψωσε το ανάστημά του και βροντοφώναξε το σάλπισμα της αντεπίθεσης, παίρνοντας τον σύλλογο του Πειραιά από το χέρι, και σκοράροντας 22 πόντους, εξ ολοκλήρου στο δεύτερο ημίχρονο, χάρισε στον Ολυμπιακό τη δεύτερη συνεχόμενη Ευρωλίγκα, και την τρίτη της ιστορίας του.

Κυρίως, ήταν εκείνος που έκοψε τα πόδια της «Βασίλισσας», σκοράροντας πέντε τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο, τρία εκ των οποίων διαδοχικά στην τρίτη περίοδο, με αποτέλεσμα οι «ερυθρόλευκοι» να πάρουν διαφορά, την οποία και δεν απώλεσαν σε κανένα σημείο της επανάληψης. Μπορεί να μην αναδείχθηκε MVP του τελικού, τίτλο που δικαίως κατέκτησε ο Έισι Λο, ωστόσο ήταν για ακόμη μια φορά ο ηγέτης που χρειαζόταν η ομάδα του.

Ήταν εκείνος που, ενώ είχε μείνει άσφαιρος στο πρώτο μισό του αγώνα, βγήκε από τα αποδυτήρια λες και ο τελικός ήταν προσωπική του υπόθεση, και με ψυχολογία βασιλιά έδωσε «ετσιθελικά» μια ακόμα κούπα στον Πειραιά.

Μετά -και- από τα χθεσινά γεγονότα, ένα είναι βέβαιο. Ο Ολυμπιακός έχει βρει τον ηγέτη του, τον άνθρωπο που μπορεί να κάνει αυτό που τόσοι και τόσοι απέτυχαν. Ο Ολυμπιακός έχει βρει τον Βασίλη του, και στο πρόσωπο του Βασίλη έχει βρει τον βασιλιά του.

Στο final four της Κωνσταντινούπολης πήρε και πάλι την ομάδα στους ώμους του, στα τελευταία λεπτά απέναντι στο απόλυτο φαβορί αλλά και… πελάτη των ερυθρολεύκων, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Το τρίποντο δύο λεπτά πριν τη λήξη της αναμέτρησης έδειξε ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε διάθεση να φύγει νωρίς από την Πόλη.

Και τρέλανε ακόμη και τον Τούρκο σχολιαστή:

https://twitter.com/gamaspor/status/865620511149047809

Τώρα, στον αποψινό τελικό, ο Λαρισαιός σούπερσταρ βρίσκεται απέναντι σε μία ακόμη πρόκληση της καριέρας του. Κόντρα στην Φενέρ των εκατομμυρίων, του Ομπράντοβιτς και της καυτής τουρκικής έδρας.

Ο kill bill όμως ξέρει τον τρόπο…