Λαρισαίος με αναπηρία γράφει: Όπου με βολέψει, εκεί παρκάρω

Δευτέρα 3/4/2017 ώρα 21:30,

Έχοντας τελειώσει τα μαθήματά μου από το Δημοτικό Ωδείο αποφασίζω να πάρω ένα ταξί από την πιάτσα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι επί της οδού Ολύμπου για να πάω σπίτι μου. (Σημειώστε ότι είμαι πολίτης με κινητική αναπηρία) Καθώς λοιπόν διασχίζω την Βενιζέλου για να περάσω απέναντι στην πιάτσα των ταξί έρχομαι αντιμέτωπος με την εικόνα που βλέπετε παραπάνω. Ένας ακόμα ασυνείδητος πολίτης που θέλησε να μου κάνει την ζωή δύσκολη καταλαμβάνοντας την ράμπα πρόσβασης αναπήρων που υπάρχει στην γωνία των οδών Βενιζέλου και Ολύμπου ακριβώς μπροστά στα ταξί.

Ως τακτικός επισκέπτης του ωδείου είναι η τέταρτη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα που έρχομαι αντιμέτωπος με την συγκεκριμένη εικόνα. Φτάνει! Δεν ανέχομαι ως πολίτης με αναπηρία κάποιοι να με αγνοούν συστηματικά! Το να γεννηθώ με μια αναπηρία σ’ αυτή την ζωή δεν ήταν επιλογή μου, και είτε το θέλουμε είτε όχι η αναπηρία υπάρχει στην ζωή μας, οφείλουμε λοιπόν να την σεβαστούμε. Εγώ ως πολίτης που την βιώνει, δεν εμπόδισα ποτέ κανέναν να πάει στο σπίτι του στην δουλειά του, στην διασκέδασή του. Το ίδιο ζητώ και από την κοινωνία. Εν ολίγοις να μην μου «ακυρώνει» με τις πράξεις της τα μέσα εκείνα που δημιουργήθηκαν για να μπορώ να είμαι ελεύθερος να πηγαίνω όπου θέλω, όπως θέλω, ότι ώρα θέλω.

Το τραγικότερο όλων είναι ότι μετά από δέκα λεπτά παρουσίας μου στο σημείο ο οδηγός του οχήματος ήρθε, και όταν του τόνισα ότι έχει σταματήσει μπροστά σε ράμπα πρόσβασης πολιτών με αναπηρίες, μου είπε το γνωστό: «Στάθμευσα μόνο για 5 λεπτά». Είμαι τριάντα δύο χρονών και όλα αυτά τα χρόνια έχω βαρεθεί να μετρώ 5 λεπτά ασυνείδητων πράξεων απέναντι στην αναπηρία και τους ανθρώπους που την βιώνουν. Αν τα αθροίσω βγαίνουν άπειρες ώρες, δεν νομίζετε;

Ας πούμε την αλήθεια, εδώ μάλλον ισχύει το: ΟΠΟΥ ΜΕ ΒΟΛΕΨΕΙ, ΕΚΕΙ ΠΑΡΚΑΡΩ!

Ένας αγανακτισμένος πολίτης με Αναπηρία