Όλα πήγανε καλά … εκτός κι αν πήγαν χάλια!

Οφείλω να διευκρινίσω από την αρχή, γιατί οι καιροί είναι πονηροί ότι:

1. Κανένας δεν μου υπαγόρευσε αυτά που αποφάσισα να γράψω (γιατί γνωριζόμαστε σε αυτή την πόλη)…
2. Όπως με διαβεβαίωσε η οφθαλμίατρος μου δεν πάσχω από το σύνδρομο του “εκχιονιστικού μηχανήματος”, για να βλέπω κάθε πρωί που πήγαινα στη δουλειά μου, τρία τουλάχιστον εκχιονιστικά μηχανήματα να μου ανοίγουν το δρόμο…
3. Δεν περίμενα το Δήμαρχο, ενώ καθόμουν αναπαυτικά στο ζεστό μου σπίτι, να έρθει να μου καθαρίσει την είσοδο του σπιτιού και την αυλή μου…
4. Δεν περίμενα τον …Χουντίνι να εξαφανίσει με μιας το χιόνι που έπεσε από τους δρόμους…
5. Δεν διακατέχομαι από καμία αντιπολιτευτική μανία κατά της Δημοτικής Αρχής, αλλά δεν έχω και καμία υποχρέωση να σιωπήσω για όσα είδα και έζησα αυτές τις μέρες. Γιατί  όσο πιο γρήγορα βγουν τα παραμορφωτικά γυαλιά των μικροπολιτικών αναγκαιοτήτων  από τα μάτια όλων, τόσο πιο ουσιαστικά συμπεράσματα θα βγάλουμε από τη διαχείριση μιας, προαναγγελθείσας, κακοκαιρίας.

Για να είμαστε επίσης ειλικρινείς, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ούτε η χιονόπτωση των 30 cm μπορεί να θεωρηθεί ακραίο καιρικό φαινόμενο (!), ούτε η κακοκαιρία που μας ταλαιπώρησε μπορεί να θεωρηθεί πρωτοφανής (!), ούτε είχαμε να κάνουμε με “έκτακτα καιρικά φαινόμενα”, όταν οι πάντες είχαν ενημερωθεί. Το ότι δεν είναι μια κατάσταση συνηθισμένη για την πόλη  είναι γεγονός, όπως επίσης γεγονός είναι η οικονομική κατάσταση των ΟΤΑ αλλά και τα προβλήματα που προέκυψαν με τη διεύρυνση τους.

Η κατάσταση που επικράτησε στην πόλη είναι γνωστή. Η καθεμιά και ο καθένας την έζησαν. Ξέρουν αν ήταν «λειτουργική» ή αν αδρανοποιήθηκε από το πρωί του Σαββάτου. Ξέρουν αν μπορούσαν να κινηθούν στους δρόμους της συνοικίας τους, ξέρουν αν μπορούσαν να βγούνε στους κεντρικούς δρόμους που οδηγούσαν στα νοσοκομεία.

Δεν χρειάζονται ούτε υπερβολές ούτε ωραιοποιήσεις! Όταν δε, ακούω σαν επιχείρημα ότι τα λεωφορεία κινήθηκαν κανονικά, ειλικρινά εξοργίζομαι γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ το αντίθετο, με 30 cm χιόνι σε μια προετοιμασμένη  (υποτίθεται) για αυτό πόλη…

Τα “αυτονόητα” δεν μπορούν να γίνονται επιχειρήματα. “Τα ελάχιστα” δεν μπορούν να πανηγυρίζονται. Η εικόνα και μόνο πολιτών και αυτοκινήτων που κινούνται στη μέση των δρόμων, ακόμη και  την Κυριακή, γιατί δεν υπάρχουν άλλες ασφαλείς διέξοδοι αρκεί για να κρίνει κανείς το αποτέλεσμα της προσπάθειας. Και το αποτέλεσμα οφείλει να κριθεί.

Για αυτό δεν έφταιγε απλά ο “κακός μας ο καιρός”, αλλά ο ελλιπής σχεδιασμός. Αν κάποιοι επιμένουν ότι δεν ήταν τέτοιος … εντάξει. Οφείλουν όμως να ακούσουν το θυμό των πολιτών και να κατανοήσουν ότι δεν είναι διατεταγμένοι μισθοφόροι της αντιπολίτευσης.

Το τι πήγε στραβά ας το βρούνε οι αρμόδιοι. Το μόνο που θα ήθελα να πω, με την όποια γνώση μπορεί να έχει κάποιος που έζησε για 5 περίπου χρόνια τη διαχείριση τέτοιων φαινομένων (από τη θέση που βρέθηκε), είναι ότι το ΠΡΙΝ είναι το σημαντικό.

“Πριν” … προμηθεύεσαι το αλάτι που θα χρειαστείς, “πριν” …εξασφαλίζεις την επάρκεια των μηχανημάτων βλέποντας , τι θα χρειαστείς, τι έχεις και τι θα πρέπει να μισθώσεις. Γιατί “μετά” και εν μέσω της κακοκαιρίας το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι. Ελπίζω οι ψυχραιμότεροι της Δημοτικής Αρχής να βάλουν τα πράγματα στη λογική τους σειρά.

Τέλος εύχομαι να έχουν αντιληφθεί ότι η κακοκαιρία δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Ούτε με την προσπάθεια να γίνεται διαρκώς το άσπρο… μαύρο. Ούτε βεβαίως με το να λοιδορείται κάθε διαφορετική άποψη. Δεν μπορεί να είναι το ζητούμενο η καλή εικόνα μιας Δημοτικής Αρχής και όχι η καλή εικόνα της πραγματικότητας μιας πόλης. Το δεύτερο είναι προαπαιτούμενο για το πρώτο και όχι το αντίθετο.

ΥΓ

1. Κάθε σύγκριση με τον χιονιά του 2001, με τις 42 συνεχόμενες ώρες χιονόπτωσης, τα 50 και πλέον cm χιόνι στην πόλη και τους -22^oC (και βάλε)… είναι τουλάχιστον … ατυχής.
2. Στα διάφορα κατ’ επάγγελμα trolls του διαδικτύου που εργολαβικά ανέλαβαν τους χαρακτηρισμούς των «μη αρεστών», απλά μια υπενθύμιση:  ξέρουμε να  κάνουμε καλύτερα αυτό,  που επιχειρήσατε  να κάνετε. Μην το δοκιμάσετε ξανά.
3. Μια “συγγνώμη” της Δημοτικής Αρχής για όσους ταλαιπωρήθηκαν αυτές τις ημέρες, θα ήταν κάτι περισσότερο από αναγκαίο…

 Του Βασίλη Ραούλη