Αριστερός είμαι, όποιον θέλω βολεύω!

“Όσοι είναι αποσπασμένοι σήμερα στο Δημόσιο και Φορείς του με Υπουργική απόφαση (Κ.Υ., Περιφέρειες, ΔΙΔΕ, Γενικά Αρχεία, Βιβλιοθήκες κ.α.) μπορούν να καταθέσουν αίτηση μέχρι 2-1-2017 και να μεταταχτούν στην υπηρεσία αυτή”. Έτσι απλά γιατί είμαι αριστερός και μπορώ. Έτσι άνετα και αβασάνιστα, χωρίς κανένα κριτήριο. Εξάλλου το έχουμε πει τόσες φορές… έχω το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεροσύνης μου, χρειάζεται να δώσω λόγο σε κανέναν;

Η απίστευτη καταγγελία συνδικαλιστών για εγκύκλιο – πρόκληση που ουσιαστικά έρχεται να βολέψει με μετατάξεις όλους όσους έχουν αποσπαστεί σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ φυσικά, δεν σοκάρει κανέναν πλέον.

Και γιατί να προκαλέσει εντύπωση δηλαδή, όταν η ίδια κυβέρνηση μόλις πρόσφατα έγινε παγκοσμίως ρεντίκολο με ρεπορτάζ που… εξυμνούσαν την προσπάθεια χειραγώγησης κάθε ανεξάρτητης αρχής;

Μήπως δεν είναι η ίδια κυβέρνηση βέβαια που πατώντας πάνω στην άθλια ανομία του παρελθόντος για το τηλεοπτικό τοπίο στη χώρα, επιχείρησε να επιβάλει κανόνες Βόρειας Κορέας στην ενημέρωση;

Και είναι η ίδια κι απαράλλαχτη κυβέρνηση που έσπασε τα κοντέρ στον αριθμό των μετακλητών υπαλλήλων, στους Καρανίκες των 1500 και 2000 ευρώ μηνιαίως δηλαδή.

Είναι ο ίδιος πρωθυπουργός που προεκλογικά έθετε ως πρωταρχικό όρο για την “αναγκαία μεταρρύθμιση του κράτους” ένα “μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα”, αλλά σήμερα έχει δώσει υπουργείο και στον κάθε… πικραμένο.

Η προσπάθεια ΣΥΡΙΖοποίησης του κράτους ή αν θέλετε σε πιο αυστηρό τόνο, δημιουργίας ενός νέου “καθεστώτος”, όχι απλά δεν έχει εγκαταλειφθεί από την παρούσα κυβέρνηση με την πάροδο του χρόνου, αλλά κάθε ημέρα που περνά και η δημοφιλία της οδεύει προς τα τάρταρα, εντείνεται με λυσσαλέους ρυθμούς. Εύλογη εξέλιξη, διότι γνωρίζουν καλά πως το μόνο κοινό της κατά τα λοιπά εξαπατημένης ελληνικής κοινωνίας που “σηκώνει” ψηφοθηρικά παιχνίδια, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Κάνοντας διαρκώς λοιπόν όλα όσα καταγγέλλουν, πουλώντας αριστεροσύνη την ώρα που μετρούν εκατομμύρια ευρώ καταθέσεων σε τράπεζες της Ελλάδας και του εξωτερικού, αναζητούν σανίδα πολιτικής σωτηρίας βάζοντας από πόρτες και παράθυρα στο δημόσιο.

Η κατάσταση όμως θυμίζει τις τελευταίες στιγμές του Τιτανικού. Όταν το καράβι είχε ήδη αρχίσει να βουλιάζει, αλλά ο καπετάνιος διάταζε την ορχήστρα να συνεχίζει να παίζει…

Απόστολος Ράιδος