Λίγο πριν την απαραίτητη καλοκαιρινή ανάπαυλα

Επειδή λέω να αναχωρήσω για λίγες ημέρες και δεν θέλω να αφήνω εκκρεμότητες κάποιες σκόρπιες σκέψεις:

Με κούρασε αυτή η ατελείωτη και μονότονη βλακεία με την Περιστέρα! Λες και όλοι γίνανε υπέρτατοι κριτές των στιλιστικών επιλογών  της. Λες και το θέμα είναι τι φοράει ή πως το φοράει! Λες και δεν έχουμε τίποτα άλλο να ασχοληθούμε σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα παρά μόνο με το φθηνό κουτσομπολιό που ενίοτε το μετατρέπουμε και σε πολιτική κριτική. Δεν είναι βέβαια η μόνη που τα βιώνει. Τα έζησαν και πολύ πιο έντονα πριν από αυτή πολλές ακόμη που είχανε την «ατυχία» να είναι σύζυγοι επωνύμων. Τα δυστύχημα είναι ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν…Δυστυχώς…

Όπως δεν αλλάζει η αθλιότητα αυτών που επελέγησαν να διαχειριστούν τα οικονομικά της χώρας.

Δε ξέρω τι μπορούμε ακόμη να περιμένουμε αλλά αυτό το απίστευτο οικονομικό επιτελείο έχει βαλθεί να αποδείξει με όλες του τις δυνάμεις πόσο ανίκανο και επικίνδυνο είναι. Αλλαγές σε πράγματα που εξαγγέλλονται την προηγούμενη ημέρα,  αυτοσχεδιασμοί της στιγμής με μόνιμα θύματα φορολογούμενους και μικρομεσαίους εισοδηματίες, νόμοι που ψηφίζονται και δεν εφαρμόζονται γιατί θα αντικατασταθούν από άλλους (!). Το ΕΝΦΙΑ περιμένει την επιστροφή μας από τις λειψές καλοκαιρινές διακοπές (αυτό ισχύει για τους τυχερούς), η υπερφορολόγηση λυγίζει τα πάντα, η αγορά σηκώνει τα χέρια ψηλά σα να περιμένει κάποιο θαύμα (από πού άραγε;) και η ανάπτυξη κόλλησε στο Σινικό τείχος. Ποια ανάπτυξη θα μου πείτε και πως;

Εδώ δεν υπάρχει στοιχειώδες σχέδιο για αύριο όχι για το τι θα συμβεί σε βάθος χρόνου!

Σχέδιο Β ή σχέδιο Α ή ακόμα και σχέδιο Χ, καθώς αυτό το φρούτο που μας φόρτωσαν στις πλάτες και που χρέωσε για πάρτη του τη χώρα με καινούργια και πιο σκληρά μνημόνια, με απώλεια δεκάδων δις, με capital controls και με οικονομική οπισθοχώρηση σε όλα τα επίπεδα, συνεχίζει να χαμογελά και να προκαλεί.

Ο Βαρουφάκης είναι σίγουρο πως άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του από το πέρασμα του στο Υπουργείο Οικονομικών στη χώρα. Δεν με εκπλήσσουν αυτά που αποκαλύπτει ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Δε με εκπλήσσει το γεγονός ότι αυτοί που μέχρι χθες συνεργαζότανε μαζί τους σήμερα προσπαθούν να κάνουν τους ανήξερους (δες Χουλιαράκης). Δεν με εκπλήσσει ούτε το γεγονός πως όλοι ξεχνούν ότι η επιλογή Βαρουφάκη ήταν επιλογή του Τσίπρα. Η μήπως όχι; Το ερώτημα είναι αυτός ο τύπος που σήμερα αμείβεται πλουσιοπάροχα για να δίνει διαλέξεις δεν θα τιμωρηθεί; Δεν θα ζητηθούν ευθύνες; Αν στην προκειμένη περίπτωση και με δεδομένα τα όσα έγιναν δεν υπάρξει εξεταστική επιτροπή της Βουλής τότε καλύτερα να μην υπάρξει ποτέ ξανά!

Ποτέ ξανά; Ποτέ ξανά τα ίδια λάθη!

Το ίδιο λάθος έγινε το 1989, όταν ο τότε Συνασπισμός αρνήθηκε την πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου για κατάργηση του +1, για υιοθέτηση δηλαδή της απλής αναλογικής.

Για την ιστορία και μόνο:

Στις 25 Σεπτέμβρη του ’89 συγκαλείται η ΚΕ του ΚΚΕ για να  καθορίσει τη στάση του κόμματος απέναντι στην κυβέρνηση ου Τζαννετάκη, με αφορμή το περίφημο θέμα του «συν ένα». Όπως θα θυμούνται, ίσως, οι αναγνώστες, το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει ανατροπή της κυβέρνησης Τζαννετάκη από τη Βουλή και σχηματισμό κυβέρνησης με το ΣΥΝ, με αντικείμενο την κατάργηση του «συν ένα» από τον εκλογικό νόμο (πρακτικά, την καθιέρωση απλής αναλογικής) και τη διεξαγωγή νέων εκλογών.

Το ΠΓ εισηγείται να μη  ψηφιστεί η πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ, παρότι η απλή αναλογική ήταν σημαία του ΚΚΕ επί χρόνια ολόκληρα. Το γιατί το εξήγησε ο ίδιος ο Χ. Φλωράκης λίγες μέρες αργότερα (4 Οκτώβρη ’89), μιλώντας στους εργάτες της ΠΥΡΚΑΛ.

«Μη με αγριοκοιτάς εμένα», είπε σε κάποιον (προφανώς «αντι-κομματικό») ακροατή του. «Στο αυτοκίνητο μου έχω ένα φάκελο, να! Σήμερα τον δώσανε! Ασήκωτος είναι!» Και συνέχισε: «Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουμε; Να τραβήξουμε το χαλί κάτω από την κυβέρνηση Τζαννετάκη και να πέσει; Γιατί ο Μητσοτάκης μου το είπε καθαρά: «Εγώ το θέλω το συν ένα , είναι προς το συμφέρον μου». Ανοιχτά και παστρικά. Λοιπόν, έπρεπε να ρίξουμε την κυβέρνηση για το συν ένα»;

Τότε αυτή η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να κατοχυρώσει την απλή αναλογική. Δεν ξέρω τι εξελίξεις θα είχανε υπάρξει. Δεν ξέρω πως θα είχαν διαμορφωθεί τα πολιτικά πράγματα. Πιστεύω όμως ότι θα ήμασταν πολύ καλύτερα και θα είχαμε αποφύγει πολλά.

Δεν αντιλαμβάνομαι τις φοβίες αυτών που μιλάνε για «σταθερές Κυβερνήσεις» και τις συνδέουν με τη συνέχιση του παραλογισμού του μπόνους των 50 εδρών. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν θα πρέπει να υπάρξει το αυτονόητο: Να αντιστοιχούν οι βουλευτικές έδρες στην πραγματική δύναμη των κομμάτων, ειδικά σήμερα  που η κρίση πολιτικής αξιοπιστίας έχει συνθλίψει τα άλλοτε μεγάλα ποσοστά των κομμάτων εξουσίας.

Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς (δεν το βλέπω, αλλά λέμε τώρα), να είναι διατεθειμένοι να δώσουν 50 επιπλέον έδρες στον Μητσοτάκη που πιθανά θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Για να εφαρμόσει τι και με ποιους;

Προφανώς και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αναγκαίο τακτικισμό, μιας Κυβέρνησης που προσπαθεί να πιαστεί από κάπου και να αλλάξει την πολιτική ατζέντα στη χώρα. Μιας Κυβέρνησης ανύπαρκτης και επικίνδυνης που θέλει να μπορεί να πει πως … έκανε κάτι. Προφανέστατα!

Αλλά αυτό μπορεί να στερεί, όπως στέρησε η γλύκα της εξουσίας το 1989, την καθιέρωση ενός πραγματικά αντιπροσωπευτικού εκλογικού συστήματος;

Τα επιχειρήματα περί Χρυσής Αυγής και του ρόλου της τα θεωρώ παντελώς ηλίθια. Γιατί δυστυχώς η Χρυσή Αυγή αποτελεί μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που γέννησε η κρίση, ο λαϊκισμός, οι πλατείες των διαμαρτυρομένων και οι λανθασμένες πολιτικές που στιγμάτισαν τη δημοκρατία στον τόπο. Να σοβαρευτούμε λοιπόν και  να εκμεταλλευτούμε την αδυναμία της Κυβέρνησης προκειμένου να κάνουμε πράξη ένα αίτημα κάθε προοδευτικού πολίτη.

Προοδευτικού είπα;

Το να γράφουν τα γερμανικά ΜΜΕ για την στροφή 180 μοιρών στην πολιτική του Τσίπρα, άντε να θεωρηθεί προσπάθεια υπονόμευσης μιας πολύ «προοδευτικής» κυβέρνησης. Λέμε…

Το να σε αδειάζει ή για να είμαι περισσότερο ακριβής, το να σε αποκαλύπτει, με τέτοιο τρόπο ο Ρούντι Ρινάλντι, ο επικεφαλής της ΚΟΕ και πρώην μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, ε! αυτό έχει πραγματικό ενδιαφέρον!

Όπως αναφέρει στο βιβλίο του, πολύ πριν από τις εκλογές του 2015 είχε αρχίσει η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επισημαίνει ότι «η περίοδος 2012-2014 χαρακτηρίστηκε από τη μεθοδική προσπάθεια λείανσης αιχμών και εγκατάλειψης ριζοσπαστικών στόχων».

Μάλιστα, κατά τον Ρινάλντι, η πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε το βράδυ των ευρωεκλογών του 2014, καθώς δεν έθεσε θέμα αυτοδύναμης κυβέρνησης, αλλά επιδίωξε κυβέρνηση συνεργασίας με το σχέδιο του «προωθητικού συμβιβασμού».

Μεταξύ άλλων ο Ρούντι Ρινάλντι αποκαλύπτει και ένα ακυκλοφόρητο κείμενο ομάδας εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Γιάννη Δραγασάκη όπου τον Αύγουστο του 2014 περιγράφονται τα δύο σενάρια για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της «διαπραγμάτευσης χωρίς σύγκρουση» και αυτό της «μονομερούς κατάργησης των Μνημονίων» που οδηγούσε σε ρήξη. Από αυτά τα δύο, όπως αναφέρει, προτιμήθηκε το πρώτο, αυτό της διαπραγμάτευσης χωρίς σύγκρουση.

Με απλά λόγια δηλαδή ούτε αυταπάτες υπήρξαν, ούτε λάθη, ούτε αδυναμία σχεδιασμού. Συνειδητή επιλογή παραπλάνησης υπήρξε αυτά τα χρόνια και επιλογή να διαχειριστούν την εξουσία με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Τόσο απλά!

Κλείνω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ρινάλντι, τον οποίο γνώρισα σαν συνδικαλιστή στα συνέδρια της ΕΦΕΕ:

«Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν και περνούν οι πλέον εκτρωματικοί νόμοι και συμβάσεις που μετατρέπουν τη χώρα σε αποικία για 99 χρόνια, αλλά και «κυματοθραύστη», δηλαδή σε ειδική ζώνη προστασίας της Ευρώπης από τα προσφυγικά κύματα. Η συντελεσθείσα μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κεντροαριστερό στήριγμα του καθεστώτος αποικίας-γκέτο, γίνεται στο όνομα της Αριστεράς. Το γεγονός αυτό κηλιδώνει την Αριστερά σε απίστευτο βαθμό, τέτοιον που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί»

Διαφωνεί κανείς;

Κατά τ’ άλλα. Θα τα ξαναπούμε σε λίγες ημέρες, μετά από μια σύντομη ανάπαυλα στην εργασιακή μου καθημερινότητα, απαραίτητη και πολυαναμένομενη!

Βασίλης Ραούλης