Πολιτικοί καραγκιόζηδες!

Ήταν λίγος καιρός πριν, όταν ο Τσακαλώτος έλεγε το περίφημο: “Αν φτάσουμε στο Μάιο καήκαμε”! Συνειδητά ή λόγω της απίστευτης ανικανότητας της, η Κυβέρνηση οδήγησε για μια ακόμη φορά τα πράγματα σε οριακές καταστάσεις.

Οι τελευταίες εξελίξεις οδηγούν τη χώρα και όχι την ανεπανάληπτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με την πλάτη στον τοίχο και με μοναδική μέχρι στιγμής διέξοδο την πραγματοποίηση της πιο οδυνηρής επιλογής: Την άνευ όρων υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.

Πράγμα που σημαίνει ακόμη σκληρότερα μέτρα, ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων, ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και ανεργία.

Το σενάριο ήταν γνωστό και κυρίως οι κυβερνώντες και αποφασίζοντες το είχανε ζήσει ξανά , εκείνες τις θλιβερές ημέρες του καλοκαιριού. Ξέρανε καλά πως όσο δεν έκλεινε η «διαπραγμάτευση», όσο δεν σχεδίαζαν σωστά, όσο δεν αποφασίζανε, τόσο τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολο, τόσο οι δρόμοι θα μετατρεπόταν σε έναν και μοναδικό μονόδρομο.

Δεν γνωρίζω αν τις επόμενες ημέρες ή ώρες μπορεί να αλλάξει η φορά των πραγμάτων.

Αλλά εδώ που τα λέμε τι μπορεί να αλλάξει και ποιος μπορεί να γίνει πιστευτός όταν το έλλειμμα αξιοπιστίας χαρακτηρίζει το κυβερνητικό μόρφωμα;

Πως μπορεί να αποκτηθεί η ικανότητα να ελιχθεί μια παντελώς ανίκανη κυβέρνηση όταν οι συσχετισμοί δυνάμεων εξαιτίας της δικής της αφέλειας είναι αρνητικοί;

Πως μπορούν να ισορροπήσουν οι διαφορετικές πολιτικές γραμμές και εκτιμήσεις στο εσωτερικό της, που κάνουν αδύνατη την ανάγνωση της πραγματικότητας;

Τι να περιμένει κανείς από τους τύπους που συζητάνε προσφυγή σε δημοψήφισμα (ποιο αλήθεια να είναι το ερώτημα;) ή σε εκλογές προκειμένου να εξέλθουν ηρωικά από τις ευθύνες τους, ρίχνοντας στις πλάτες ενός εξαθλιωμένου από τη φτώχεια και την υπερφορολόγηση του λαού, ακόμη μεγαλύτερα βάρη;

Γιατί ακόμη και σε αυτό το σενάριο, η δικιά τους ανικανότητα θα είναι η δικαιολογία για την σκληρή πολιτική που κάποιοι εκεί στη ΝΔ σχεδιάζουν ήδη!

Το «κατόρθωμα» των Τσίπρα – Καμμένου και των περί αυτών κολαούζων της εξουσίας, δεν είναι μόνο η απόλυτη καταστροφή των πάντων αλλά η επαναφορά στην Κυβέρνηση μιας Δεξιάς που μόνο θεωρητικά άλλαξε και που μόνο θεωρητικά ακουμπά το λεγόμενο κέντρο.

Το «κατόρθωμα» του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατασυκοφάντηση της Αριστεράς στο όνομα μιας άνευ προηγουμένου  λατρείας της εξουσίας.

Λιγούρια για εξουσία ξεφτίλισαν αρχές και οράματα!

Μέσα στο γενικότερο χαμό είναι να θλίβεται κανείς όταν απέναντι σε όλα αυτά, οι άλλοι, στο όνομα της κεντροαριστεράς αναζητούν απλά σανίδες εκλογικής σωτηρίας για να πιάσουν θέσεις στην πιθανή κυβέρνηση Μητσοτάκη (είναι δυνατόν;), αδιαφορώντας για τον πόνο και το αίμα που έρχεται για το λαό!

Όταν βλέπει τους διορισμένους από τη σημερινή κυβέρνηση, να αφήνουνε στην άκρη τις μεγάλες κουβέντες περί αντιμνημονιακού αγώνα και να αρπάζουνε τις κρατικές θέσεις απολαμβάνοντας το τίμημα  του αυξημένου μισθού για υποτιθέμενες θέσεις ευθύνης.

Πολιτικοί καραγκιόζηδες (συγγνώμη από τον καραγκιόζη γιατί αυτός τουλάχιστον δεν φταίει σε τίποτα). Δημιουργήματα των ισορροπιών και της κρίσης της πολιτικής. Πολιτικά «τίποτα».

Μεγάλη εβδομάδα και κανένας δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει…

Βασίλης Ραούλης