Μπαργιώτας: Τροπολογία-δούρειος ίππος από το Υπουργείο Υγείας

Σε δήλωση προέβη ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού Κώστας Μπαργιώτας σχετικά με τροπολογία του υπουργείου Υγείας:

Για πολλοστή φορά το Υπουργείο Υγείας νομοθετεί δια παρατάσεων… Με «μπαλωματάκια» δηλαδή, όπως κάνει το τελευταίο ενδεκάμηνο. Με 12σέλιδη τροπολογία στο νομοσχέδιο για τις βοσκήσιμες γαίες επιχειρεί να αντιμετωπίσει, μεταξύ άλλων, το χρόνιο πρόβλημα του ΕΣΥ, δηλαδή την έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Και αντί οριστικών λύσεων, επιλέγεται η παράταση των υφιστάμενων συμβάσεων επικουρικών ιατρών. Που είναι οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες για 4500 προσλήψεις στο χώρο της υγείας; Ξεχάστηκαν κιόλας οι κατοπινές υπουργικές πομφόλυγες περί 2500 προσλήψεων; Πρόσφατα βγήκαν μόνο δύο προκηρύξεις για 900 περίπου προσλήψεις, οι οποίες όμως αναμένεται να ολοκληρωθούν το πρώτο εξάμηνο του 2016. Αν ολοκληρωθούν. Έως πότε θα «αιματοδοτείται» το ΕΣΥ με παρατάσεις; Γιατί αφού πρόκειται για πρόβλημα επείγον, έντεκα μήνες τώρα η ηγεσία του Υπουργείου δεν το έλυσε; Πότε θα έρθει το περίφημο νομοσχέδιο με τις σαρωτικές αλλαγές που δρομολογεί η ηγεσία του Υπουργείο από μήνα σε μήνα;

Ο τρόπος που η λειτουργεί η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας είναι πρόχειρος, αποσπασματικός και αδιέξοδος. Τη στιγμή που το ΕΣΥ καταρρέει στην κυριολεξία, καθ’ ομολογία και του ίδιου του Υπουργού, ακολουθείται η παλαιοκομματική λογική της «μικροτακτοποίησης». Σε άλλο σημείο της τροπολογίας (παρ. 7) προβλέπεται ότι «έσοδα από νοσήλια νοσοκομείων, εργαστηριακές εξετάσεις των μονάδων υγείας, καθώς και έσοδα του ΕΚΑΒ, τα οποία καταβάλλονται από τον ΕΟΠΥΥ, δύνανται να διατίθενται συμπληρωματικά και πέραν των εγκεκριμένων πιστώσεων του Υπουργείου Υγείας για την αποζημίωση των τακτικών εφημεριών». Πρόκειται για τροπολογία-δούρειο ίππο, που άλλο λέει ότι κάνει και άλλο κάνει στην πραγματικότητα. Ουσιαστικά, φέρνει πλασματικές εφημερίες από την πίσω πόρτα. Εισάγει τη δυνατότητα του ξεχειλώματος των εφημεριών, φορτώνοντας το κόστος στα νοσήλια. Δεν εκπλαγήκαμε. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά. Είχε προηγηθεί τροπολογία για τις Διοικήσεις των Νοσοκομείων, που με το πρόσχημα της εύρυθμης λειτουργίας λόγω αναγκαστικών «παραιτήσεων» των Διοικητών και Προέδρων των ΔΣ, διευκόλυνε τις καρατομήσεις όλων των Διοικητών.

Το πρόβλημα των εφημερίων δεν είναι μόνο πρόβλημα χρηματοδότησης. Είναι, κατ’ αρχήν, πρόβλημα οργάνωσης και ορθολογικής διαχείρισης. Ο υφιστάμενος τρόπος σχεδιασμού του συστήματος εφημεριών είναι εκτός από γραφειοκρατικός, αναχρονιστικός, αντί-οικονομικός και οριακά νομότυπος, καθώς παραβιάζει οδηγίες και νόμους που σχετίζονται με την ασφαλή – για γιατρούς και ασθενείς- λειτουργία του συστήματος. Η δημιουργία εφημεριακών προτύπων ανά κλινική και νοσοκομείο και η ριζική αναδιάρθρωση του συστήματος εφημεριών είναι πλέον μονόδρομος. Στις κανονικές χώρες, με κανονικά νοσοκομεία οι γιατροί εφημερεύουν με βάση εφημεριακά πρότυπα που βασίζονται στις πραγματικές ανάγκες και τις ευρωπαϊκές και εγχώριες νόρμες που εγγυώνται την ασφάλεια τόσο για το ιατρικό προσωπικό όσο και για τους ασθενείς.

Στην Ελλάδα, από τις πρώτες κιόλας ημέρες του ΕΣΥ, οι εφημερίες χρησιμοποιήθηκαν από το Υπουργείο και τους συνδικαλιστές ως μέσο χορήγησης αυξήσεων – οι περίφημες πλασματικές εφημερίες-, για να εξελιχθούν σε ένα ακόμη εργαλείο χειραγώγησης στα χέρια του εκάστοτε υπουργού, Υ.ΠΕαρχη, Διοικητή Νοσοκομείου, Διευθυντή κλινικής ή συνδικαλιστή. Ο αριθμός των εφημεριών, η κατανομή τους ανάμεσα στις υγειονομικές μονάδες, ανάμεσα στις κλινικές και όχι και πολύ σπάνια μεταξύ των γιατρών της ίδιας κλινικής, ήταν και είναι αδιαφανής, πολλές φορές χαριστική και συχνότατα άσχετη με τις πραγματικές ανάγκες και τον εφημεριακό φόρτο νοσοκομείων και κλινικών. Μια ματιά στους πίνακες των ποσών που εγκρίνονται ανά νοσοκομείο κατ’ έτος είναι αρκετή να αποκαλύψει τις ανισότητες και τις αδικίες.

Το Ποτάμι έχει τονίσει την ανάγκη τεκτονικών αλλαγών στην υγεία, αλλά σχεδιασμένα και κοστολογημένα. Από την άλλη, η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει το πελατειακό κράτος. Ας ελπίσουμε ότι άμεσα θα ενηλικιωθεί πολιτικά, θα προσγειωθεί στην πραγματικότητα και θα αντιληφθεί ότι ο χώρος της υγείας δεν προσφέρεται για μικροπολιτικές και τακτοποιήσεις «ημετέρων».