Το καλύτερο και το … χειρότερο!

Κατά την θεωρία του χάους αρκεί μία απειροελάχιστη μεταβολή ενός παράγοντα, απ’ εκείνους που προσδιορίζουν την συνοχή ενός συστήματος σχέσεων, ώστε να το εκτρέψουν από τις ράγες του.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την περίπτωση της Ελλάδας, ένεκα της οποίας διακυβεύονται ύψιστα συμφέροντα στον υποσταθμό της κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης που ονομάζεται Ε.Ε. και όχι μόνο.

Ας συνοψίσουμε τα όσα έχουν συμβεί ως τώρα: η απόφαση της ευρωζώνης (πρακτικά της γερμανικής ηγεμονίας) να φέρει το ΔΝΤ στην «γηραιά ήπειρο» το 2010, δημιούργησε συγκεκριμένες περιπλοκές. Το ταμείο – «οικονομικός δολοφόνος» έκανε την δουλειά που του αντιστοιχεί. Περικοπές μισθών, συντάξεων, απολύσεις στο δημόσιο και καταιγισμός φόρων.

Έως εδώ η συνεργασία των υπερατλαντικών με τους ευρωπαίους δανειστές υπήρξε ανέφελη.

Τα προβλήματα εκκινούν από την στιγμή που το κρατικό χρέος της Ελλάδας παραμένει μη διαχειρίσιμο, παρά τα μέτρα που λαμβάνονται συνεχώς.

Οπότε γεννάται το ερώτημα πως θα εξασφαλισθεί η αποπληρωμή του, σε βάθος χρόνου.

Μετά το κούρεμα των ομολόγων που βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών (τον Μάρτη του 2012) απομένει εκείνο προς τα κράτη – δανειστές της ευρωζώνης και φυσικά το αντίστοιχο προς το ΔΝΤ. Από την πλευρά του το ταμείο υπενθυμίζει πως, στο καταστατικό του, υπάρχει ρητή αναφορά στ’ ότι δεν επιτρέπεται οποιασδήποτε μορφής «χάρισμα χρέους». Ανάλογο φαινόμενο έχουμε και με τα κράτη της ευρωζώνης, προεξάρχουσας της Γερμανίας. Ούτε τα δικά τους δάνεια «κουρεύονται», συνεπώς η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τα εξυπηρετεί κανονικά.

Συνεπώς απαιτείται ισοπέδωση κοινωνικών δαπανών στην χώρα μας, ώστε να μην υπάρχουν παρά ελάχιστα κρατικά έξοδα. Εξ’ ού και η επιμονή σε περαιτέρω συρρίκνωση μισθών και συντάξεων, ομαδικές απολύσεις. Ενώ, με τα θηριώδη «πρωτογενή πλεονάσματα» (της τάξης του 4-5% ετησίως) που είχαν προβλεφθεί, θα χρηματοδοτούσε η Ελλάδα τις δόσεις των δανείων της.

Αν όμως μειωθούν (όπως επιδιώκει η κυβέρνηση Τσίπρα) τότε ο φαύλος κύκλος της χρεοκοπίας θα επανέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αν συνεχισθούν οι τωρινοί ρυθμοί υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης.

Το σενάριο μιας εξώθησης της Ελλάδας σε χρεοκοπία (έστω εντός του ευρώ) εμπεριέχει κινδύνους γεωπολιτικής αστάθειας και ανακατατάξεων στην περιοχή, εξ’ ού και η κατηγορηματική άρνηση των ΗΠΑ να το αποδεχθούν.

Επομένως δεν πρόκειται για αποτελμάτωση των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους δανειστές (θα ήταν κωμικό, από την άποψη της καταγραφής των συσχετισμών δύναμης και μόνο), αλλά για εσωτερική σύγκρουση στο μπλοκ που έχουν συγκροτήσει.

Μέχρις ότου αυτή επιλυθεί, η χώρα μας μπορεί να προσδοκά τα πάντα – το καλύτερο και το χειρότερο δυνατό σενάριο.

Όλα δείχνουν πως αυτή η ώρα κοντοζυγώνει…