Βασίλης Ραούλης

Κυπριακό. Επόμενη ημέρα;

Η νίκη του κεντροαριστερού Μ. Ακιτζί, στην (κατεχόμενη από τον «Αττίλα») νότια Κύπρο σηματοδοτεί την επιμονή της πλειοψηφίας των τουρκοκυπρίων στην εξεύρεση συμβιβαστικής φόρμουλας για την λύση του Κυπριακού.

Μετά το 2004, όταν ναυάγησε το πολιτογραφημένο ως «σχέδιο Ανάν», υπάρχει μια δυνατότητα ανοιχτού διαλόγου ανάμεσα στις δύο κοινότητες του νησιού.

Μάλιστα υφίσταται και μια ιδιαιτερότητα η οποία συνιστά ένα καινούριο δεδομένο. Για διαφορετικούς λόγους αμφότερες βρίσκονται σε ευδιάκριτη απόσταση από τα εθνικά κέντρα (Ελλάδα και Τουρκία) τα οποία αποτελούσαν και εγγυήτριες δυνάμεις της κυπριακής δημοκρατίας.

Στον βορρά η κυβέρνηση Αναστασιάδη, επ’ αφορμή και της ελληνικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, κινείται σε τροχιά εμφανούς αποστασιοποίησης από εκείνη του Αλ. Τσίπρα. Δεν σοβεί κάποια κρίση στις σχέσεις τους, απλά ο φόβος μήπως μια ελληνική περιπέτεια συμπαρασύρει την εύθραυστη κυπριακή οικονομία οδηγεί σε προσεκτικότερους χειρισμούς εκ μέρους της Λευκωσίας.

Αντίθετα στα τουρκοκυπριακά εδάφη τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Οι γηγενείς, που συγκεντρώθηκαν μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μία διπλή πίεση. Αφ’ ενός των κατοχικών στρατευμάτων, που λειτουργούν ως πραιτοριανοί της Άγκυρας, αφ’ ετέρου τους εποίκους που συνέρρευσαν, εδώ και σαράντα χρόνια, από την Ανατολία. Το 2004 εκδιώχθηκε ο Ρ. Ντεκτάς – και ως εκπρόσωπος του κεμαλικού κατεστημένου, με τ’ οποίο είχε αρχίσει να συγκρούεται ήδη ο Τ. Ερντογάν – ωστόσο η απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» από τους ελληνοκύπριους πάγωσε τις διαδικασίες προσέγγισης.

Ωστόσο ο Μ. Ακιτζί δείχνει ν’ αμφισβητεί ανοιχτά την κυριαρχία του νεοθωμανιστή «εκλεγμένου σουλτάνου» της Τουρκίας. Αμφισβητώντας δημόσια τα στερεότυπα περί «μητέρας πατρίδας», κάτι που προκάλεσε έκρηξη οργής από την πλευρά του Ερντογάν.

Προφανώς, πέραν των τοπικών, υπάρχουν και άλλοι παίκτες οι οποίοι θα επιθυμούσαν μία επίλυση στην βάση της διζωνικής – δικοινοτικής ομοσπονδίας, έστω και χαλαρής μορφής. Οι ΗΠΑ έχουν ταχθεί υπέρ μιας σχετικής φόρμουλας, επιδιώκοντας – μεταξύ άλλων – να πλευροκοπήσουν το καθεστώς Ερνογάν, που κινείται σε μη αρεστή στους Αμερικανούς κατεύθυνση.

Παρομοίως και το Ισραήλ, τ’ οποίο επιζητεί διεξόδους σταθερότητας σε μία περιοχή που φλέγεται – Μεσόγειος και Μέση Ανατολή.

Υπάρχει και το θέμα των υδρογονανθράκων και της χρήσης τους, τ’ οποίο αποτελεί ενεργειακό απόθεμα στρατηγικής σημασίας για ολόκληρη την περιοχή.

Μένει να διαπιστώσουμε αν οι συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων της Κύπρου ξεπαγώσουν, ή αν το τέλμα θα παραμείνει.

Η πρόσφατη επίσκεψη Ακιτζί στην Άγκυρα, όπου φαίνεται πως «έλιωσαν οι πάγοι» με τον Ερντογάν, ίσως αποτελέσει το κλειδί της υπόθεσης. Την ώρα που άρχισαν οι πρώτες επαφές ελληνοκύπριων – τουρκοκύπριων.

Ακολουθήστε το onlarissa.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις