Αδιαφορία στα όρια της απάθειας

Καθώς ο καιρός περνάει και η συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές συνεχίζει να σφυρηλατείται (;) – χωρίς ωστόσο να επισφραγίζεται- ανακυκλώνονται σενάρια που είχαν ανθίσει και κατά το παρελθόν.

Το “Grexit” παραμένει στην λίστα των κινδύνων που απειλούν την χώρα, ενώ προβάλλονται εκτιμήσεις για «πτώχευση εντός του ευρώ» και ύπαρξη «διπλού νομίσματος».

Οι δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων εντείνουν τις ανησυχίες ( τι Κούγκι, τι δεν πληρώνουμε, τι το ένα τι το άλλο), παρόλο που όλοι καταλαβαίνουν πως το μέγα πρόβλημα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση μιας συμφωνίας παρά τόσο η ουσία της.

Η γερμανική πλευρά εκτιμά πως στο Eurogroup της 24/4 δεν πρόκειται να προκύψει κοινός τόπος, ώστε να ξεκλειδώσει την πολυπόθητη δόση.

Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε ακόμη πιο δύσκολες καταστάσεις την οικονομία της χώρας καθώς τελειώνουν τα διαθέσιμα, στεγνώνουν τα πάντα και τελειώνουν και οι όποιες επιλογές τύπου συγκέντρωσης διαθέσιμων δημοσίου στην Εθνική! Επιλογές που αν γινότανε σε άλλη εποχή, λίγα χρόνια πριν, θα δημιουργούσε … επαναστατικές συνθήκες στη χώρα.

Η κατάσταση χειροτερεύει και το ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη (ελαφρά αλλοπρόσαλλη) ατμόσφαιρα είναι η προϊούσα αδιαφορία της κοινής γνώμης στην Ελλάδα.

Η οποία τείνει να λάβει διαστάσεις απάθειας, αφού έχει χαθεί η εμπιστοσύνη – σχεδόν προς κάθε κατεύθυνση. Ακόμη και προς τη νέα Κυβέρνηση.

Αυτό σηματοδοτεί ιδιαίτερα αρνητικές εξελίξεις για την επόμενη ημέρα αλλά κυρίως υποβοηθά μόνο ακραίες πολιτικές  τοποθετήσεις και λογικές που εκπορεύονται και από το έναν συνεταίρο της σημερινής Κυβέρνησης.

Εκτός και αν… αυτή η στάση προφυλάσσει τους ανθρώπους από το διαρκές άγχος και την ψυχική οδύνη που πυροδοτούν οι φοβίες για το αύριο.

Πιθανόν, μετά πέντε χρόνια ακροβασίας μεταξύ σωτηρίας και καταστροφής, να έγινε σαφές ότι δεν υπάρχουν αυτές οι καθαρές μορφές.

Δυστυχώς η πολιτική ουσία χάνεται στα ρούχα και τις συνεχόμενες δηλώσεις των αρνητικών πρωταγωνιστών και η αλήθεια κρύβεται για άλλη μια φορά στις στενά κομματικές σκοπιμότητες.

Πάντως στις πλατείες ο φραπές ρέει άφθονος…