Για τη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης εμπεριέχει αρκετές ειδήσεις, για τους προσεκτικούς παρατηρητές των δημόσιων πραγμάτων.

Επί της ουσίας υπάρχουν δύο κατηγορίες προσώπων, σ’ αυτά που στελεχώνουν την κυβέρνηση. Τα κομματικής προέλευσης – στην συντριπτική πλειονότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ και με κάποια εκ των ΑΝΕΛ – και τα μη κοινοβουλευτικής προέλευσης. Συνεχίζοντας μία παράδοση που εντείνεται τα τελευταία χρόνια.

Στο οικονομικό επιτελείο η κυριαρχία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτη. Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, επικουρικά ο Γ. Σταθάκης θ’ αναλάβουν το κρίσιμο βάρος. Το ίδιο συμβαίνει και στα λεγόμενα «παραγωγικά» και κοινωνικής πολιτικής υπουργεία υγείας (Π. Κουρουμπλής), εργασίας (Π. Σκουρλέτης), περιβάλλοντος και ενέργειας (Π. Λαφαζάνης), παιδείας (Αρ. Μπαλτάς).

Ωστόσο υπάρχουν οι περιοχές όπου το σχήμα αυτό μεταβάλλεται. Στο υπουργείο άμυνας η καθοδηγητική παρουσία του Π. Καμμένου αποτελεί μήνυμα πως ο πρωθυπουργός δεν προτίθεται να διαταράξει τις υφιστάμενες στις ένοπλες δυνάμεις ισορροπίες. Εδώ ακολουθήθηκε η πεπατημένη των κυβερνήσεων του Α. Παπανδρέου, μετά το 1981.

Η παρουσία του Γ. Πανούση στον τομέα της «προστασίας του πολίτη» συμπληρώνει την διαβεβαίωση αυτή και για τα σώματα ασφαλείας – έστω και σε «αριστερή παραλλαγή».

Εξαιρετικά σημαντικό γεγονός αποδεικνύεται ο ορισμός του Ν. Κοτζιά στην ηγεσία του ΥΠ.ΕΞ. Μπορεί ν’ αποτελεί εξ’ απορρήτων σύμβουλο του Αλ. Τσίπρα, ωστόσο η ιδεολογική του διαδρομή στον «εθνικοπατριωτικό χώρο» (έστω με αντιπαγκοσμιοποιητικό μανδύα) τον τοποθετεί πέρα κι έξω από στενές κομματικές χωροθετήσεις.

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η υφυπουργοποίηση του προέδρου του ΤΕΕ Ν. Σπίρτζη, στον ευαίσθητο τομέα (απολύτου ενδιαφέροντος των εργολάβων) «μεταφορών, υποδομών και δικτύων». Προδιαθέτοντας για την κυβερνητική βούληση – συνέχισης της συνεργασίας μαζί τους, όπως και οι προκάτοχες κυβερνήσεις.

Στο υπουργείο δικαιοσύνης η παρουσία του Ν. Παρασκευόπουλου εγγυάται την φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας σε μία σειρά θέματα, κάτι χρήσιμο σε μία περίοδο εντεινόμενου κρατικού αυταρχισμού.

Ενώ ο ορισμός του εν ενεργεία δικαστή Π. Νικολούδη στο «επικρατείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς» προαναγγέλλει τ’ ότι το συγκεκριμένο ζήτημα θα βρίσκεται πολύ ψηλά στην λίστα των κυβερνητικών προτεραιοτήτων.

Καταληκτικά, η συρρίκνωση του αριθμού των υπερυπουργείων και υπουργείων δεν συνοδεύτηκε από μείωση του αριθμού όσων απαρτίζουν ένα συνηθισμένο (από το παρελθόν) κυβερνητικό σχήμα. Οι οφθαλμοφανείς επικαλύψεις αρμοδιοτήτων και το πολιτικά ετερογενές του κυβερνητικού συνασπισμού ίσως τροφοδοτήσουν αντιζηλίες και συγκρούσεις στο απώτερο μέλλον.

Προς το παρόν προέχει η εκκίνηση…